Bitwa morska pod Kolberger Heide wojna duńsko-szwedzka 1643-1645 w ramach wojny trzydziestoletniej
Król Danii Chrystian IV walczył nieugięcie, nie zważając na rany i utratę oka
Data	11 lipca 1644
Miejsce	Kolberger Heide, Zatoka Kilońska
Wynik	taktycznie nierozstrzygnięta, strategiczna wygrana Duńczyków
Terytorium	Bałtyk
Strony konfliktu Szwecja Dania Dowódcy Klas Fleming Göran Wind Chrystian IV Siły 34 okręty, 7 branderów i 1018 dział 40 okrętów i 927 dział Straty 32 zabitych i 69 rannych 37 zabitych i 170 rannych

Bitwa morska pod Kolberger Heide (znana również jako bitwa w Zatoce Kilońskiej) miała miejsce 11 lipca ( 1 lipca ) 1644 podczas wojny wojny duńsko-szwedzkiej 1643-1645 toczonej w ramach ogólnoeuropejskich zmagań wojny trzydziestoletniej .

Bitwa została stoczona przez duńską flotę (40 okrętów i 927 dział ), dowodzoną przez Görana Winda (okręt flagowy - 48 działowy liniowiec Patientia), przy asyście Grabowa i króla Danii Chrystiana IV , oraz szwedzką flotę (34 okręty, 1018 dział i 7 branderów) dowodzoną przez Klasa Fleminga (okręt flagowy – 68 działowy liniowiec Krona), przy asyście Ulfsparre'a i Bjelkenstjerny. Duńska flota płynęła ze wschodu, a szwedzka przeciwnie, z zachodu. Obie floty spotkały się na północ od niemieckiej wyspy Fehmarn (Femern). Szwedzi wykonali zwrot i pożeglowali na południe zachodniego wybrzeża wyspy Fehmarn, gdzie roiło się od zdradliwych płycizn. Duńczycy postępowali za Szwedami, ale bardziej oddaleni od brzegu wyspy. W miarę trwania bitwy obie floty obróciły się pod wiatr, na północ a następnie z powrotem na południowy wschód wyspy Langeland . W miarę jak obie strony zbliżały się do wyspy Lolland , Szwedzi dokonali zwrotu na południe i w końcu wpłynęli do Zatoki Kilońskiej , podczas gdy Duńczycy kontynuowali rejs w kierunku południowo-wschodni i zakotwiczyli na wschód od wyspy Fehmarn. Żadna ze stron nie straciła okrętu. Duńczycy stracili 37 zabitych (wśród nich wódz floty Göran Wind) i 170 rannych, a Szwedzi – 32 zabitych i 69 rannych. W bitwie tej po stronie szwedzkiej walczył przyszły słynny wódza francuski Abraham Duquesne .

Bitwa właściwie była nierozstrzygnięta, jednak powszechnie uważa się, że była ona zwycięstwem floty duńskiej, która zablokowała okręty szwedzkie w Zatoce Kilońskiej, uniemożliwając nieprzyjacielowi atak na wyspy duńskie.

W bitwie wielką odwagą osobistą popisał się król Danii Chrystian IV. W ogniu walki szwedzki pocisk działowy doprowadził do ekspolozji, w wyniku której odłamki drewna i metalu raniły króla w trzynastu miejscach, oślepiając go na jedno oko. Król jednak nie zważał na rany, szybko się pozbierał i dalej uczestniczył w bitwie, zagrzewając swych poddanych do walki.

Literatura

• Naval wars in the Baltic 1559-1850 (1910) - R. C. Anderson