Helmut Heinrich Waldemar Schmidt
Helmut Schmidt
Data urodzenia	23 grudnia 1918
Flaga Niemiec Kanclerz Niemiec
Okres urzędowania	od 16 maja 1974 do 1 października 1982
Przynależność polityczna	Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
Poprzednik	Willy Brandt
Następca	Helmut Kohl

Helmut Heinrich Waldemar Schmidt (ur. 23 grudnia 1918 w Hamburgu ) – niemiecki polityk należący do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD) , kanclerz Niemiec w latach 1974 - 1982 , krótko także minister spraw zagranicznych .

Biografia

Syn nauczyciela w szkole handlowej - Gustava i nauczycielki, uczęszczał do szkoły Hamburg Lichtwark, ukończył ją w 1937 roku. W trakcie II wojny światowej służył w obronie powietrznej Bremy , po krótkiej służbie na froncie wschodnim wrócił do Niemiec w 1942 , gdzie pracował jako nauczyciel i doradca w ministerstwie lotnictwa. Również w 1942 poślubił Hannelore Loki Glaser . Od grudnia 1944 służył jako Oberleutnant w artylerii na froncie zachodnim. Dostał się do niewoli brytyjskiej w kwietniu 1945 i do sierpnia był jeńcem wojennym.

Po wojnie uczył się w Hamburgu, studiował ekonomię i nauki polityczne . Uczelnię skończył w 1949 . Do SPD zapisał się w 1946 , a w latach 1947 - 1948 był przewodniczącym Niemieckiego Socjalistycznego Związku Studentów (SDS), ówczesnej organizacji studenckiej SPD.

Po studiach pracował w samorządzie Hamburga w wydziale polityki gospodarczej, a od 1952 w hamburskim ministerstwie gospodarki i transportu.

Wybrany do Bundestagu w 1953 roku, w 1957 został członkiem prezydium frakcji parlamentarnej SPD. Był głośnym krytykiem polityki rządu konserwatywnego . W 1958 organizował kampanię przeciwko broni jądrowej i wyposażaniu Bundeswehry w taką broń. Utracił mandat w 1958 .

W latach 1961 - 1965 senator do spraw wewnętrznych w senacie Hamburga. Poprawił swoją reputację zdecydowanymi działaniami podczas powodzi miasta w 1962 roku.

W 1965 ponownie wybrany do Bundestagu, w 1967 wybrany przewodniczącym parlamentarnej frakcji SPD i wiceprzewodniczącym partii w 1968 .

W 1969 roku w rządzie Willy'ego Brandta pełnił funkcję federalnego ministra obrony. Od czerwca 1972 – minister gospodarki, a od grudnia do maja 1974 – minister finansów.

Po rezygnacji Brandta został kanclerzem 16 maja 1974 . Głównym wyzwaniem jego rządu była światowa recesja gospodarcza. Schmidt przyjął twardą i konserwatywną linię postępowania. Aktywnie współdziałał z Valérym Giscardem d'Estaing na rzecz poprawienia stosunków z Francją . W 1975 roku podpisał Akt Końcowy KBWE , tworzący Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie .

Pozostał na stanowisku kanclerza po wyborach w 1976 roku – był to już rząd koalicyjny SPD z Wolną Partią Demokratyczną (FDP). Jego polityka wobec terrorystycznej Frakcji Czerwonej Armii była niepewna, choć zazwyczaj trzymał się linii bezkompromisowej. Zezwolił jednostce antyterrorystycznej GSG-9 na rozwiązanie siłowe problemu z porwanym samolotem Lufthansy .

Swą polityczną przyszłość silnie związał z rozszerzeniem NATO po radzieckiej inwazji na Afganistan .

W listopadzie 1980 roku został ponownie powołany na kanclerza. W październiku 1980 wszczepiono mu rozrusznik serca .

W lutym 1982 wygrał konstruktywne wotum nieufności , lecz we wrześniu czterech ministrów z FDP odeszło z rządu. Po próbach kontynuowania działalności gabinetu w formie rządu mniejszościowego, został zmuszony do rezygnacji przez kolejne wotum nieufności 1 października (było to jedyne wotum nieufności w historii Niemiec, które zakończyło się odejściem kanclerza).

Jego następcą został Helmut Kohl ( CDU ).

W 1983 roku zaczął pracować w tygodniku Die Zeit , gdzie w 1985 został dyrektorem zarządzającym. W 1995 objął funkcję Prezydenta Deutsches-Polen Institut w Darmstadt. W 1983 wsparł powołanie InterAction Council, stowarzyszenia byłych szefów państw. Udział w Radzie Schmidt proponował m.in. Edwardowi Gierkowki.

Odszedł z Bundestagu w 1986 , lecz pozostał aktywny. W grudniu został jednym z założycieli komitetu wspierającego powstanie Europejskiej Unii Monetarnej i powołania Europejskiego Banku Centralnego .

Bibliografia (tytuły niemieckie i angielskie)

Wspomnienia

• Menschen und Mächte (Persons and Powers), Siedler, Berlin 1987. Memoirs with focus on cold war politics.
• Die Deutschen und ihre Nachbarn (The Germans and their Neighbours), Siedler, Berlin 1990. Strong focus on European politics.
• Kinder und Jugend unter Hitler, with Willi Berkhan et al. (Childhood and Youth under Hitler). Siedler, Berlin 1992.
• Weggefährten (Companions), Siedler, Berin 1996. Personal memoirs, with focus on personal relations with domestic and foreign politicians

Publikacje polityczne

• Balance of Power, Kimber, 1971,
• The Soviet Union: Challenges and Responses As Seen from the European Point of View, Institute of Southeast Asian Studies, 1984,
• A Grand Strategy for the West: The Anachronism of National Strategies in an Interdependent World, Yale University Press, reprint 1987,
• Men and Powers: A Political Retrospective, Random House, 1989,
• A Global Ethic and Global Responsibilities: Two Declarations, with Hans Kung, SCM Press, 1998,
• Bridging the Divide: Religious Dialogue and Universal Ethics, Queen's Policy Studies, 2008,
• Auf der Suche nach einer öffentlichen Moral (In Search of a Public Morality), DVA, Stuttgart 1998.
• Die Selbstbehauptung Europas (The Self-Assertion of Europe), DVA, Stuttgart 2000.
• Die Mächte der Zukunft. Gewinner und Verlierer in der Welt von morgen (The Powers of the Future. Winners and Losers in the World of Tomorrow) Siedler, Munich 2004
• Nachbar China, with Frank Sieren (Neighbour China), Econ, Berlin 2006
• Ausser Dienst (Out of Service), Siedler, Munich 2008. A political legacy

Linki zewnętrzne

• Biografia Helmuta Schmidta ( niem. )