Henrico Albicastro (ok.
1660
- ok.
1730
); żołnierz, skrzypek i kompozytor holenderski pochodzenia bawarskiego.
Albicastro nazywał się w rzeczywistości Johann Heinrich von Weissenburg i pochodził z Bieswangen w centralnej
Bawarii
niedaleko
Pappenheim
. Szwajcarscy muzykolodzy starali się (na podstawie Musicalisches Lexicon Johanna Walthera z
1732
) przez długi czas wykazać jego rzekomo szwajcarski rodowód. Imię Weissenburg odnosi się do nazwy wioski opodal Bieswangen.
W
1686
roku Albicastro przybył do
Lejdy
w
Holandii
, gdzie zapisał się na tamtejszy uniwersytet jako "Musicus Accademiae". Był przez jakiś czas odpowiedzialny za oprawę muzyczną tamtejszych ceremonii życia naukowego. W latach dziewięćdziesiątych podróżował do Hiszpańskich Niderlandów (
Belgia
)
W
1696
roku opublikował dwanaście swoich trio sonate. W latach
1701
-
1706
Estienne Roger wydawca muzyczny z
Amsterdamu
opublikował jego opp. 2,3.5.6 i 9 (sonaty skrzypcowe) i opp. 1,4 i 8 (sonaty potrójne) w przeciwieństwie do dzieła opublikowanego w
1696
roku były one wydane pod pseudonimem Albicastro (włosko-łaciński odpowiednik jego nazwiska - "biały zamek" - Das weisse Burg). Kompozycje te mają wielką wartość estetyczną i posiadają niezwykłą, nawet w porównaniu z włoskimi mistrzami baroku, siłę dramatyczną. Muzyka Albicastra wydaje się optymistyczna i mroczna zarazem.
W
1708
roku otrzymał stopień kapitana w kawalerii holenderskiej. Walczył w
wojnie o hiszpańską sukcesję
(
1701
-
1713
) Pozostał w armii także po podpisaniu pokoju w
Utrecht
(1713).
Albicastro należy do najznakomitszych reprezentantów sztuki muzycznej w XVIII-wiecznej Holandii, sytuując się swą rangą muzyczną obok takich artystów jak
Willem de Fesch
,
Unico van Vassenaer
i przybyły z Italii
Pietro Locatelli
(w
Amsterdamie
od lat dwudziestych XVIII wieku).
Nic nie wiadomo o życiu Albicastra po
1730
roku. Możliwe, że nie zakończył on wówczas swych dni. Postać Albicastra pojawia się w powieści Secretum dwojga włoskich autorów (
Rita Monaldi
,
Francesco Sorti
)