Koronacja Henryka Lwa i Matyldy
Henryk Lew (
niem.
Heinrich der Löwe) (ur.
1129
, zm.
6 sierpnia
1195
w
Brunszwiku
) -
książę Saksonii
Henryk III
1142
–
1180
i
Bawarii
Henryk XII
1156
–
1180
z dynastii
Welfów
.
Henryk Lew był synem księcia bawarskiego
Henryka Dumnego
i wnukiem po kądzieli cesarza
Lotara III
. Po dojściu do władzy
Konrada III
, króla Niemiec z rodu
Hohenstaufów
, jego ojciec został wygnany z kraju, a dziedzictwo Henryka przepadło (Bawarię otrzymali
Babenbergowie
, a Saksonię
Askańczycy
). Dopiero po śmierci Henryka Dumnego (w 1139 r.), Saksonia wróciła w ręce Henryka Lwa (w
1142
r.), za sprawą wstawiennictwa jego babki Richenzy, żony Lotara III. W
1156
r. odzyskał Bawarię również za sprawą kobiety. Jego owdowiała matka Gertruda (córka cesarza Lotara III i Richenzy) została bowiem wydana za
Henryka Jasomirgotta
z rodu Babenbergów, który wówczas władał Bawarią. Kiedy Babenberg został księciem
Austrii
Bawaria przypadła jego pasierbowi. Henryk Lew ożenił się z Matyldą Plantagenet (córką króla
Anglii
-
Henryka II
), z którą miał syna -
Otto IV z Brunszwiku
, późniejszego
cesarza
niemieckiego
.
W
1147
podjął nieudaną
wyprawę
przeciw państwu plemiennemu
Obodrzyców
na terenach obecnej
Meklemburgii
, jednak zmusił książąt
Pomorza Zachodniego
(określanego również jako Pomorze Przednie) do uznania jego władzy w stosunku
lennym
. W latach
1160
-
1163
ostatecznie podbił ziemie Obodrzyców, następnie wraz z
Danią
pokonał
Wieletów
, zdobył wpływy na
Pomorzu Zachodnim
i wyspie przybrzeżnej
Rugii
. Wprowadzał chrześcijaństwo w nadbałtyckich ziemiach słowiańskich, gdzie lokował osadników niemieckich. Potęgą dorównywał niemal cesarzowi niemieckiemu
Fryderykowi I Barbarossie
, jednak w
1176
popadł w zatarg z nim, następnie został osądzony i skazany na banicję. Ostatecznie Henryk Lew utracił długo budowane dziedzictwo Welfów, które następnie uległo rozpadowi.
Miasta założone przez Henryka Lwa