Heptarchia anglosaska – nieformalna koalicja siedmiu germańskich państw na podbitych w okresie średniowiecza terenach Brytanii .

Brytania ok. 800 r., z widocznymi państwami heptarchii

Najeżdżające Brytanię pogańskie plemiona germańskie tworzyły na podbitych terenach małe państewka plemienne o charakterze patrymonialnym . Z początku było ich wiele, z czasem ich liczba spadła do siedmiu. Były to: East Anglia , Essex , Kent , Mercja , Nortumbria , Sussex i Wessex . Na przełomie VI i VII wieku hegemonię zyskało królestwo Kentu, następnie zaś Nortumbria. Od połowy VIII wieku hegemonia przypadła Mercji, a z początkiem IX wieku Wesseksowi. Władca państwa-hegemona nosił tytuł bretwalda .

Organizacja heptarchiczna doprowadziła z czasem do zjednoczenia Brytanii i wykształcenia spójnego ustroju politycznego Anglo-Sasów, co nastąpiło w IX wieku, w okresie najazdów duńskich.

Bibliografia