Hermann_von_Helmholtz, autor Ludwig_Knaus

Hermann von Helmholtz
(1821-1894)

Hermann Ludwig Ferdinand von Helmholtz (ur. 31 sierpnia 1821 r. w Poczdamie – zm. 8 września 1894 r. w Charlottenburgu ) — niemiecki lekarz, fizjolog , fizyk i filozof. Sformułował zasadę zachowania energii . Zajmował się mechaniką , akustyką , termodynamiką (patrz Energia swobodna Helmholtza ), światłem , elektrycznością i magnetyzmem , konstruował pierwsze zwierciadło oczne, rezonator Helmholtza, próbował wyjaśnić mechanizm produkcji energii w gwiazdach .

Jego ojcem był Ferdynand Helmholtz, który wykładał w gimnazjum w Poczdamie . Młody Helmholtz uczył się w tym samym gimnazjum, w którym wykładał jego ojciec. W 1838 roku Helmholtz zaczął studia w Friedrich-Wilhelms-Institut (Pèpinére), szkoły medycznej kształcącej chirurgów wojskowych. Kadeci z Pèpinére uczęszczali na wiele wykładów do medycznej szkoły Uniwerytetu Berlińskiego. Helmholtz brał wykłady Jana Müllera ^[1] - anatomię ogólną, anatomię patologiczną, anatomię porównawczą, fizjologię. W maju 1839 roku Helmoltz pisał do rodziców, że wykłady Müllera z fizjologii są znakomite. W letnim semestrze 1840 roku uczęszczał na wykłady Müllera z porównawczej i patologicznej anatomii. Helmholtz sporządził znakomite notatki z tych wykładów. Müller prezentował anatomię z punktu widzenia fizjologii. W sierpniu 1841 Helmholtz zachorował na tyfus i spędził pięć tygodni w szpitalu. Zaoszczędził wtedy wystarczającą ilość pieniędzy, żeby kupić własny mikroskop. Studiował połączenia nerwowe komórek nerwowych z aksonami co było tematem jego pracy doktorskiej (jednak polsko-niemiecki uczony Robert Remak , inny student Müllera, był pierwszym, który zauważył, że axony są częścią komórki nerwowej). Na jesieni 1842 roku Helmholtz skończył doktorat. W październiku 1842 roku przeniósł sie do szpitala Charité gdzie mieszkał przez rok. W październiku 1843 ukończył praktykę medyczną i otrzymał posadę chirurga Królewskich Huzarów w Poczdamie, dzięki temu miał dużo czasu na badania naukowe.

Starał się zastosował prawa fizyczne do procesów fizjologicznych. Badał procesy chemiczne związane z ruchem mięśni. Zauważył, że ruch ten powodował zmiany chemiczne, i zmiany temperatury. Zbudował wtedy specjalną aparaturę, do badania ciepła wydzielanego w czasie zmian fizjologicznych. Zaproponował zasadę zachowania energii - energia zmienia formę, ale jest zachowana w rożnych procesach transformacyjnych. Uważał, że nie istnieje specjalna energia w organizmach żywych i że wszystkie formy energii w organizmach ożywionych są podobne do procesów zmian energetycznych w materii nieorganicznej. Sprzeciwiał się w ten sposób witalistycznym poglądom swojego nauczyciela Jana Müllera (patrz organicyzm ).

Pod koniec 1849 roku Helmholtz odkrył, że impulsy nerwowe wywoływane przez podrażnienie mięśni żaby przemieszczają się z prędkością pomiędzy 24,6-38,4 m/s. Wynik ten wskazywał na to, że impulsy nerwowe są związane z procesami chemicznymi lub elektrycznymi, innymi słowy są opisywane przez procesy fizyczne. Pracował w Królewcu i Bonn . Był profesorem na uniwersytetach m.in. w Heidelbergu i Berlinie ^[2].

Z jego nazwiskiem związana jest Helmholtz Association.

Przypisy

Prace

• Über die Erhaltung der Kraft (On the Conservation of Force, 1847)