Śmierć Hipolita, Jean-Baptiste Lemoyne Starszy

Śmierć Hipolita, Sir Lawrence Alma-Tadema (1860)

Hipolit był jednym z pomniejszych bóstw w mitologii greckiej , choć w znanych dziełach literackich uważany jest za herosa . Zginął pod kopytami własnych koni.

W niektórych rejonach Grecji dziewczęta składały mu w ofierze pukiel włosów przed swoim zamążpójściem. W Atenach uważany był za towarzysza Afrodyty .

Mit o Hipolicie można odtworzyć na podstawie tragedii Eurypidesa zatytułowanej imieniem postaci. Hipolit jest w niej synem Tezeusza i amazonki Hipolity . Fedra , żona Tezeusza, w liście samobójczym do męża oskarżyła Hipolita, z zemsty za odrzucenie jej zalotów, o gwałt. Rozgniewany Tezeusz, mimo zapewnień syna o niewinności, skazał go na wygnanie i przeklął, wzywając przy tym Posejdona o karę dla uwodziciela. Zesłany przez władcę mórz potwór spłoszył konie rydwanu Hipolita, który spadł pod kopyta rumaków i stratowany zginął. Inne zachowane przekazy opisują historię Hipolita w podobny sposób, z tym że Fedra niekoniecznie popełniła samobójstwo oskarżając Hipolita.

Na podstawie mitu o Hipolicie Jean Philippe Rameau stworzył operę (tragedię liryczną) zatytułowaną Hipolit i Arycja (libretto Simon Joseph Pellegrin).