|
|
|
Hohenzollernowie
Hohenzollernowie - niemiecka dynastia wywodząca się ze Szwabii. Jej przedstawiciele panowali w krajach niemieckich (m.in. Brandenburgii, Ansbach, Bayreuth, Prusach), od 1871 jako cesarze niemieccy oraz w Rumunii (w latach 1866-1947).
Początki dynastii
Zamek Zollern, od którego wzięli nazwę, leży na terenie dzisiejszego kraju związkowego Badenia-Wirtembergia. Zamek ten do dziś jest w rękach rodu. Za praojca uważa się Burkcharda de Zolorin, żyjącego w XI w. Jego syn Fryderyk w 1111 otrzymał tytuł hrabiego. Hrabia Fryderyk III (zm. 1201) wraz z ręką Zofii von Raabs przejął w 1191 prawa do dziedziczenia urzędu burgrabiego Norymbergi. Od dwóch synów tej pary pochodzą dwie główne linie dynastii: frankońska i szwabska.
Linia frankońska
Odziedziczyła dobra we Frankonii z burgrabstwem Norymbergi.
W 1363 burgrabia Fryderyk V został wyniesiony do godności księcia Cesarstwa (niem. Reichsfürst). Jego syn Fryderyk VI w 1415 w zamian za poparcie w wyborach cesarskich uzyskał od Luksemburgów Marchię Brandenburską wraz z tytułem elektora (od 1417). Od elektora Albrechta III Achillesa wywodzi się także starsza linia Hohenzollern-Ansbach. Wywodził się z niej m.in. Albrecht Hohenzollern, ostatni wielki mistrz zakonu krzyżackiego w Prusach i pierwszy książę pruski.
W 1618 po śmierci Albrechta Fryderyka doszło do przejęcia Prus Książęcych przez linię elektorską. Od młodszych synów elektora Jana Jerzego (zm. 1598) wywodzą się: młodsza linia Hohenzollern-Ansbach (wygasła w 1806) i Hohenzollern-Bayreuth (wygasła w 1763).
W 1657 w wyniku układów welawsko-bydgoskich Hohenzollernowie uzyskali suwerenność w Prusach. Elektor brandenburski Fryderyk III ogłosił się 18 stycznia 1701 r. w Królewcu królem w Prusach (niem. König in Preussen). Fryderyk II Wielki zmienił ten tytuł w 1742 na król Prus (niem. König von Preussen). Po I i II wojnie śląskiej w wyniku podpisanego układu wrocławsko-berlińskiego w 1742 Fryderyk II Wielki zdobył większą część Śląska, pokonując Austrię Habsburgów.
Po rozbiciu II Cesarstwa Francuskiego Otto von Bismarck (zwany później Żelaznym Kanclerzem) dokonał zjednoczenia pod hegemonią Prus tzw. małych Niemiec i doprowadził do ogłoszenia 18 stycznia 1871 r. w Wersalu władcy Prus Wilhelma I Hohenzollerna cesarzem niemieckim. Po przegranej I wojnie światowej w 1918 Wilhelm II abdykował w obliczu rewolucji i wyemigrował do Holandii.
Dziś szefem królewskiego domu pruskiego i pretendentem do tronu jest Jerzy Fryderyk I (ur. 1976).
Mimo tak rozległych dziejów nazwisko Hohenzollern utożsamia się przede wszystkim z elektorami i królami Prus oraz cesarzami nowożytnych Niemiec.
Linia szwabska
Przejęli dobra w Szwabii z hrabstwem Zollern (Hohenzollern). W 1576 Hohenzollernowie szwabscy po śmierci hr. Karola I podzielili się na dwie linie: Hohenzollern-Hechingen (wygasła w 1869 na księciu Fryderyku Wilhelmie) oraz Hohenzollern-Sigmaringen. Już w następnym pokoleniu w 1623 r. obydwie linie wyniesiono do godności książąt. Jan Jerzy stał się księciem von Hohenzollern-Hechingen, a Jan księciem Hohenzollern-Sigmaringen.
Książę Karol von Hohenzollern-Sigmaringen w 1866 w efekcie układów dyplomatycznych objął tron Rumunii. W 1881 przyjął tytuł króla. Jego starszy brat Leopold miał wg planów Bismarcka także zasiąść na tronie Hiszpanii po obaleniu I Republiki. Starania te stały się jednym z pretekstów wybuchu wojny francusko-pruskiej w 1870 r.
W 1947 r. pod naciskiem komunistów abdykował ostatni król Rumunii i ostatni władca z rodu Hohenzollernów, Michał I.
Inne hasła zawierające informacje o "Hohenzollernowie":
Edward Raczyński (starszy)
...
Traktaty welawsko-bydgoskie
...
Marchia Brandenburska
...
Dynastia Orańska-Nassau
...
Jadwiga Jagiellonka (1513-1573)
Joachim II zapisał żonie oprawę (m.in. hrabstwo Ruppin, miasta Alt Ruppin i
Neuruppin
).Hohenzollernowie wiązali z tym małżeństwem spore nadzieję, bo w tym czasie Jadwiga ...
Fryderyk II legnicki
...
Barbara Hohenzollern (1464-1515)
...
Herb Niemiec
...
Wojna siedmiotygodniowa
...
Cesarz niemiecki
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Hohenzollernowie":
115b Polityka ostatnich Jagiellonów. Pierwsze bezkrólewia. (plansza 2)
...
|
|
|
|
