Honoriusz III Honorius Tertius
Cencio
Papież
Honoriusz III
Herb Honoriusz III
Data i miejsce urodzenia	ok. 1150 Rzym , Włochy
Data i miejsce śmierci	18 marca 1227 Rzym, Włochy
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Pontyfikat	18 lipca 1216

Honoriusz III, (właściwie Cencio zwany Camerario), (ur. ok. 1150 – zm. w Rzymie, 18 marca 1227) - papież od 1216 do 1227.

Życiorys

Cencio urodził się w Rzymie około roku 1150 i został kanonikiem w Bazylice Santa Maria Maggiore. Dość powszechnie przypisywana mu przynależność do rzymskiego rodu arystokratycznego Savelli jest obecnie kwestionowana przez historyków^[1]. Przed wyborem na papieża był kamerlingiem Św. Kościoła Rzymskiego (od stycznia 1188 do 1198), następnie kardynałem ^[2] (20 lutego 1193), przewodniczącym Kancelarii Apostolskiej (1194-1198) i kamerlingiem Św. Kolegium Kardynałów (1198-1216).

18 lipca 1216 został wybrany następcą Innocentego III.

W 1217 roku wydał on istotny przywilej dla Krzyżaków rozciągając na nich przywileje i odpusty, którymi cieszyli się templariusze i joannici.

Honoriusz gorliwie kontynuował politykę Innocentego III w Langwedocji . Bezkrytycznie popierał działania Szymona de Montfort i słał bulle z groźbami do wszystkich ośrodków oporu przeciw krzyżowcom. Próbował skłonić miasta Oksytanii do wystąpienia z koalicji przeciw Montfortowi, zastraszając je odebraniem siedzib biskupich. Kiedy 12 września 1217 r. siły katalońsko-langwedockie rozbiły krzyżowców pod Salvetat, na południe od Tuluzy i dostarczyły posiłków oblężonej stolicy langwedockich hrabiów , Honoriusz wystosował serię ostrych pism do prokuratora generalnego, ( regenta ) Królestwa Aragonii i hrabstwa Barcelony Sancza i małoletniego króla Jakuba I . W pierwszej bulli z 23 października pytał z oburzeniem, co popycha i wszystkich jego wiernych nobilów do powstania przeciw Bogu samemu. Groźba nałożenia na państwo interdyktu nie odstraszyła Sancza z Roussillon od kontynuowania walki przeciw Szymonowi de Montfort. Zaniepokoiła jednak tych spośród doradców i baronów Jakuba I, którym łaski Stolicy Apostolskiej leżały bardziej na sercu i ułatwiła zawiązanie się stronnictwa opozycyjnego do władzy prokuratora. Kolejne bulle, z 28 i 29 grudnia , adresowane bezpośrednio do Jakuba i do Sancza, groziły ogłoszeniem krucjaty przeciwko Aragonii i Katalonii. Honoriusz udzielił młodemu monarsze, który jeszcze nie był w stanie zdobyć wpływu na rządy państwem, surowej reprymendy, przypominając mu o łaskach wyświadczonych dynastii przez papiestwo i o uwolnieniu go z rąk Szymona de Montfort w roku 1214 .

Honoriusz i wyznaczony przez niego legat Romano Bonaventura , kardynał Sant'Angelo, przyczynili się wydatnie do ostatecznego podboju Langwedocji przez władców królestwa Francji w latach 1226 - 1229 . Romano Frangipani doprowadził chytrze do ponownego oskarżenia hrabiego Tuluzy Rajmunda VII o sprzyjanie heretykom, co poskutkowało zorganizowaniem nowej krucjaty pod wodzą Ludwika VIII Lwa , monarchy Francji i zainstalowaniem w Langwedocji królewskich seneszali rozporządzających znaczną siłą militarną.

Kardynałowie z nominacji Honoriusza III

Przypisy

Bibliografia

• Jonathan Sumption, The Albigensian Crusade, London-New York 1999, .
• Ferran Soldevila, Els primers temps de Jaume I, Barcelona 1968.
• Werner Maleczek , Papst und Kardinalskolleg von 1191 bis 1216, Wiedeń 1984
• August Potthast, Regesta pontificum Romanorum inde ab a. post Christum natum 1198 ad a. 1304, vol. I, Berlin 1874
• Elfriede Kartusch, Das Kardinalskollegium in der Zeit von 1181-1227, Wiedeń 1948

Linki zewnętrzne

• Dokumenty z czasów pontyfikatu Honoriusza III

Poprzednik Innocenty III

Papież

Następca Grzegorz IX