Hypolimnion – dolna warstwa w jeziorach .

Warstwa o ustalonej niskiej temperaturze wody. W zależności od głębokości jeziora, waha się w granicach 4 - 7 °C. Wody tam zalegające odznaczają się wysoką żyznością oraz występowaniem deficytów tlenowych. Ze względu na stagnację , woda przez większą część roku nie ma kontaktu z powietrzem atmosferycznym. Następuje tu wzrost koncentracji soli pokarmowych i wydzielają się substancje powstające w procesach gnilnych czyli nie rozłożona w pełni materia organiczna , metan , kwasy organiczne , siarkowodór itp.

Substancje te zatruwają wody jeziora, prowadząc, w skrajnych przypadkach, do zniszczenia życia w jeziorze. W celu ochrony jezior, oprócz ograniczenia ilości substancji trafiających do jeziora stosuje się metody rekultywacji , takie jak napowietrzanie warstw przydennych lub usuwanie wody z hypolimnionu ( Eksperyment kortowski ).

W strefie tej rozwijają się beztlenowe fototrofy :

• bakterie purpurowe : Lamprocystis, Amoebobacter, Thiodyctyon
• bakterie zielone : Pelodictyon^[1].

Zobacz też

• stratyfikacja termiczna wody w jeziorze
• epilimnion
• metalimnion

Przypisy