Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

III wyprawa krzyżowa

III wyprawa krzyżowa

III wyprawa krzyżowa
Wyprawy krzyżowe

Gustave Doré , Śmierć Fryderyka I Niemieckiego
Data 1189 - 1192
Miejsce Anatolia , Królestwo Jerozolimskie , Cypr
Przyczynapróba odzyskania Ziemi Świętej z rąk sułtana ajjubidzkiego Saladyna
Wynikwygrana chrześcijan, podpisaniem ugody z Saladynem
Terytorium Azja Mniejsza , Palestyna
Strony konfliktu
Chrześcijanie Ajjubidzi
Dowódcy
Fryderyk I Barbarossa
Filip II August
Ryszard I Lwie Serce
Saladyn

III wyprawa krzyżowa odbyła się w latach 1189 - 1192 . Była to próba odzyskania Ziemi Świętej z rąk sułtana ajjubidzkiego Saladyna , której podjęło się rycerstwo europejskie dowodzone przez cesarza Fryderyka I Barbarossę , króla francuskiego Filipa II Augusta i króla angielskiego Ryszarda Lwie Serce .

Spis treści

Geneza konfliktu

Po klęsce II wyprawy krzyżowej jednemu z muzułmańskich władców, Nur ad-Dinowi , udało się zjednoczyć pod swym panowaniem Syrię i opanować Damaszek . Nur ad-Din , chcąc kontynuować swą ekspansywna politykę, zwrócił teraz uwagę na państwo Fatymidów w Egipcie . W roku 1163 wysłał on nad Nil ekspedycję wojskową pod wodzą swojego zaufanego generała Szirkuha, któremu towarzyszył jego młodszy bratanek Saladyn .

W tej sytuacji znajdujący się w wielkim zagrożeniu sułtan egipski Szawar wezwał na pomoc króla jerozolimskiego Amalryka I , który wkrótce przybył na czele swoich wojsk i obległ Szirkuha w ufortyfikowanym mieście Bilbeis ( 1164 ).

Tymczasem Nur ad-Din, korzystając z zaangażowania się krzyżowców w Egipcie, najechał Antiochię i zmasakrował broniące jej chrześcijańskie wojska. Udało mu się przy tym pojmać wielu spośród przywódców poprzednich krucjat, w tym również księcia Antiochii Reinalda z Chatillon . Teraz, aby przyspieszyć rozstrzygnięcie działań w Egipcie, Nur ad-Din wysłał Szirkuhowi skalpy chrześcijańskich obrońców Antiochii, co zaowocowało wycofaniem się obu armii z Egiptu.

Ambitny władca Syrii nie zamierzał jednak rezygnować z planów podporządkowania sobie Egiptu i w roku 1167 ponownie wysłał tam Szirkuha. Fatymidzi znów wezwali na pomoc Amalryka i wspólnie zmusili Szirkuha do wycofania się pod Aleksandrię . Tym razem jednak król jerozolimski nie zamierzał się wycofywać z niczym. Zwrócił się więc przeciwko Szawarowi i obległ miasto Bilbeis. Zdrada ta okazała się jednak zgubna dla Królestwa Jerozolimskiego, bowiem w takiej sytuacji siły Szawara i Szirkuha połączyły się i wspólnie wystąpiły przeciwko Amalrykowi wypierając go wkrótce z Egiptu. Jednocześnie wydarzenia te doprowadziły do przejęcia kontroli nad Egiptem przez Nur ad-Dina (Szawar został zamordowany) i osaczenia chrześcijan z niemal wszystkich stron.

W Egipcie władzę w imieniu Nur ad-Dina miał sprawować Szirkuh. Jednakże w 1169 zmarł on niespodziewanie po zaledwie kilku tygodniach rządów. Władzę po nim odziedziczył Saladyn, który wkrótce zdobył także władzę w Syrii (po śmierci Nur ad-Dina w 1174 ) i założył dynastię Ajjubidów .

W roku 1174 zmarł również Amalryk I, zostawiając Królestwo Jerozolimskie swemu trzynastoletniemu synowi Baldwinowi IV , który zawarł z Saladynem umowę zapewniającą wolną wymianę handlową pomiędzy terytoriami muzułmanów i chrześcijan.

Baldwin IV zmarł w 1185 , a jego następcą został siedmioletni Baldwin V . Regencję w jego imieniu sprawował Rajmund III z Trypolisu . Panowanie to nie trwało jednak długo, bowiem już w następnym roku Baldwin V zmarł, a władzę przejęła jego matka Sybilla Jerozolimska oraz jej drugi mąż Gwidon de Lusignan .

W czasie tych zmian na tronie jerozolimskim rozbójniczą i piracką działalność prowadził Renald de Châtillon , wypuszczony z niewoli jeszcze w 1176 . Jeden z jego napadów okazał się zgubny dla całego Królestwa Jerozolimskiego. Gdy Renald odmówił wypuszczenia pojmanych członków muzułmańskiej karawany wraz z ich towarami, Saladyn przyjął to jako zniewagę i wypowiedział Królestwu Jerozolimskiemu wojnę, do której przygotowywał się już od dłuższego czasu.

W 1187 Saladyn obległ miasto Tyberiada w Galilei . Rajmund z Trypolisu doradzał cierpliwość, lecz król działając według wskazówek Renalda i templariuszy pomaszerował ze swymi wojskami do wąwozu Hittin, prowadzącego w kierunku Tyberiady . Armia krzyżowców, spragniona i zdemoralizowana, została rozgromiona w bitwie która się tam rozegrała.

Do końca roku Saladyn zajął niemal całe terytorium Królestwa Jerozolimskiego z Akką i Jerozolimą .

Przygotowania do krucjaty

Nowy papież Grzegorz VIII obwieścił, że zdobycie Jerozolimy było karą za grzechy popełnione przez chrześcijan i dlatego konieczne jest zorganizowanie kolejnej krucjaty, aby odkupić grzechy i odzyskać Jerozolimę. Na to wezwanie król Anglii Henryk II i król Francji Filip II August zakończyli wojnę między sobą i obaj narzucili swoim poddanym nowy, 10% podatek, aby sfinansować wyprawę do Ziemi Świętej.

Wyprawa Fryderyka I Barbarossy

Cesarz rzymski Fryderyk I Barbarossa natychmiast odpowiedział na wezwanie papieża i w maju 1189 jako pierwszy wyruszył do Ziemi Świętej na czele rycerstwa niemieckiego. Fryderyk powiększył swą armię do takich rozmiarów, iż nie mogła ona zostać przetransportowana statkami przez Morze Śródziemne i podążyła drogą lądową przez Węgry , Bułgarię i Azję Mniejszą .

18 maja 1190 niemiecka armia pokonała wojska seldżuckie w bitwie pod Ikonium . Jednak wkrótce zdarzył się tragiczny wypadek. Podczas kąpieli w rzece Salef (Kalykadnos) Fryderyk I Barbarossa utopił się (podczas kąpieli miał na sobie zbroję i to było przyczyną jego utonięcia). Komendę przejął jego syn Fryderyk Szwabski, jednak nie był on w stanie utrzymać dyscypliny i jedności armii. Doprowadził wojska do Antiochii , gdzie pochował ojca w kościele Św. Piotra, ale i tu pech prześladował niemiecką wyprawę i wielu rycerzy dosięgła zaraza.

Wyprawa Ryszarda I Lwie Serce

Ryszard Lwie Serce walczący z Saladynem. Jest to jedynie symbol, gdyż obaj władcy nigdy się nie spotkali.

Po wypłynięciu z Sycylii flota Ryszarda trafiła na silny sztorm. Kilka statków zatonęło, a jeden – wiozący narzeczoną Ryszarda oraz pokaźną ilość złota – rozbił się na Cyprze . Skarb został przejęty przez władcę Cypru Izaaka Komnena . Ryszard wpłynął do portu w Limassol 6 maja 1191 i spotkał się z Izaakiem, który zgodził się zwrócić skarb i dodatkowo wysłać 500 swoich żołnierzy do Ziemi Świętej. Jednakże po powrocie do Famagusty Izaak zmienił zdanie i nakazał Ryszardowi opuścić natychmiast wyspę. Rozwścieczony Ryszard podbił wyspę w ciągu kilku dni.

Ryszard wraz z wojskami zdobył Akkę i kontynuował swoje podboje. Nie posiadał dużej armii (ok. 8000 rycerzy). W pewnym momencie Saladyn zaatakował Akkę. Ryszard, który szedł wtedy na Jerozolimę, zmuszony został do powrotu. Razem ze swoją armią przedostał się do garnizonu, znajdującego się w centrum miasta i obleganego przez wroga. Ryszard odepchnął armię Saladyna. Wyruszył znowu na Jerozolimę, ale Saladyn znowu ruszył na Akkę. Ryszard tym razem dotarł pierwszy do tej warowni. Żołnierzom brakowało jedzenia i picia, ich morale było niskie. Ryszard wyciągnął swoją armię na "ostateczne starcie", lecz nie spodziewał się zwycięstwa, jakie odniósł. Zmierzyły się autorytety władców, a nie armie. Muzułmanie przestraszyli się wielkiego króla, wyjeżdżającego poza mury miasta. Uznali, że Allach stanął po ich stronie. Kiedy Ryszard wbił się w jednostki wroga, razem ze swoimi rycerzami tak ich przestraszył, że uciekli w popłochu.

Po tym zwycięstwie Ryszard w spokoju zebrał żołnierzy i wyruszył na święte miasto. Kiedy podjechał pod nie zmuszony został do odwrotu, ponieważ nowa armia nadciągała z odsieczą Jerozolimie. Ryszard uznał, że nawet jak zdobędzie miasto wojsko muzułmańskie tym razem go pokona. Europejczycy uznali Ryszarda za tchórza, ponieważ nie zdobył Jerozolimy. Ryszard nawet nie spróbował jej zdobyć.

Dalsze losy krucjaty

Wyprawa prowadziła trzyletnie oblężenie Akki, zakończone jej zdobyciem i podpisaniem ugody z Saladynem. Skromne wyniki tej wyprawy (warunki pokoju zakładały zapewnienie pielgrzymom swobodnego dostępu do Jerozolimy oraz przekazanie przez Ajjubidów pasa wybrzeża morskiego od Tyru do Jaffy ) skłoniły papiestwo do zorganizowania IV wyprawy krzyżowej .

Zobacz też


Inne hasła zawierające informacje o "III wyprawa krzyżowa":

Wszystkich Świętych ...

Biegun północny ...

Mieszko II Lambert ...

Nadciśnienie tętnicze ...

Oddychanie komórkowe ...

Odense ...

Linz ...

Linköping ...

Tampere ...

I wiek ...


Inne lekcje zawierające informacje o "III wyprawa krzyżowa":

010c. Rzym (plansza 18) ...

208 Walki o granice II Rzeczypospolitej (plansza 12) ...

218a Sprawa polska podczas II wojny światowej (plansza 15) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie