Ind
49 In Układ okresowy pierwiastków
Ind Ind
Dane ogólne
Nazwa, symbol, l.a.	Ind, In, 49
Grupa, okres, blok	13 (IIIA) , 5, p
Właściwości metaliczne	metal
Właściwości atomowe Masa atomowa 114,818 u Promień atomowy 155 (obl. 156) pm Promień walencyjny 144 pm Promień van der Waalsa 193 pm Konfiguracja elektronowa [Kr]5s24d105p1 Zapełnienie powłok 2, 8, 18, 18, 3 Elektroujemność 1,78 ( Pauling ) 1,49 ( Allred ) Stopień utlenienia 3 Właściwości kwasowe tlenków amfoteryczne
Właściwości fizyczne Stan skupienia stały Gęstość 7310 kg/m3 (β), 5769 kg/m3 (α) Twardość 1,2 Kolor srebrzystobiały Temperatura topnienia 429,75 K 156,6 °C Temperatura wrzenia 2345 K 2071,85 °C Objętość molowa 15,76×10-6 m3/ mol Ciepło parowania 231,5 kJ/mol Ciepło topnienia 3,263 kJ/mol Ciśnienie pary nasyconej 1,42×10-17 Pa (429 K) Prędkość dźwięku 1215 m/s (293,15 K)
Pozostałe dane Ciepło właściwe 233 J/(kg*K) Konduktywność 1,16×107 S /m Przewodność cieplna 81,6 W/(m*K) Potencjały jonizacyjne I. 558,3 kJ/mol II. 1820,7 kJ/mol III. 2704 kJ/mol IV. 5210 kJ/mol
Najbardziej stabilne izotopy izotop wyst. o.p.r. s.r. e.r. MeV p.r. 113In 4,3% stabilny izotop z 64 neutronami 114In {syn.} 71,9 dni β+ 114 Cd 114mIn {syn.} 49,5 dni w.e. i.t. 114 Cd 114 In 115In 95,7% 4,4×1014 lat β- 0,495 115 Sn
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków normalnych (0 °C, 1013,25 hPa)

Ind (In, łac. indicum) - pierwiastek chemiczny , metal z bloku p układu okresowego . Nazwa pochodzi od greckiej nazwy koloru indygo .

Zawartość indu w skorupie ziemskiej wynosi 0,049 ppm . Został odkryty w 1863 r. przez Ferdinanda Reicha i Hieronymousa Theodora Richtera. Nazwa pochodzi od niebieskiego koloru zabarwienia płomienia palnika gazowego podczas spalania soli indu (kolor zbliżony do indygo ). Posiada charakterystyczną linie widmową 451,13 nm (w zakresie światła widzialnego, kolor indygo). W temperaturze pokojowej jest odporny na działanie powietrza. Dopiero w podwyższonej temperaturze tworzy tlenek. Nie reaguje z kwasami nieutleniającymi. Z kwasem siarkowym i azotowym reaguje na gorąco. Rozpuszcza się w roztworach zasad. W wyższych temperaturach reaguje z chlorowcami, siarką i azotem.

Występowanie i otrzymywanie

W przyrodzie występuje w minerałach: rokezyt CuInS₂, indyt FeIn₂S₄ i gallindyt In(OH)₃ Często towarzyszy rudom cynku, żelaza, miedzi i cyny.

Metaliczny ind otrzymuje się przez redukcje tlenku indu wodorem lub metodą elektrolizy roztworu jego soli.

Zastosowania

Drut wykonany z indu

Ind stosuje się jako dodatek stopowy (np. do stali) podwyższających ich twardość i odporność na korozję. Wykorzystuje się go (w postaci drutu) przy produkcji termometrów oporowych i przyrządów optycznych. Wchodzi w skład metalicznych powłok antykorozyjnych. Niektóre stopy indu mają właściwości nadprzewodzące. W postaci tlenku indowo-cynowego jest wykorzystywany w wyświetlaczach ciekłokrystalicznych (LCD). Wytwarza się z niego stopy niskotopliwe (stop zawierający 24% indu i 76% galu). Tlenek indu stosuje się również przy wytwarzaniu powierzchni o własnościach elektroluminescencyjnych.