Italikowie ( łac. Italici) – plemiona indoeuropejskie, zasiedlające od połowy II tysiąclecia p.n.e. Półwysep Apeniński . Italikowie tworzyli grupy zróżnicowane pod względem językowym i kulturowym: równinę u ujścia Tybru zajęli Latynowie (stąd obszar nazywał się Lacjum ), doliny na górnym biegiem Tybru opanowali Umbrowie , południową Etrurię Faliskowie, na wschód i płd. wschód od Lacjum osiadły tzw. plemiona sabelskie (m.in. lud Samnitów). Italikowie trudnili się głównie rolnictwem . W 2. połowie IV i na początku III w. p.n.e. Rzymianie podbili ziemie Italików i zmusili poszczególne plemiona do zawarcia z nimi przymierzy. Italikowie zobowiązani byli do uciążliwych świadczeń ( daniny , służba wojskowa ), nie mieli obywatelstwa rzymskiego, uzyskali je dopiero po tzw. wojnie sprzymierzeńczej (90 - 88 p.n.e.). W procesie romanizacji zatarły się różnice kulturowe między Italikami a Rzymianami.

Plemiona Italików to m.in.: Latynowie , Oskowie , Umbrowie , Sabelowie, Kampanowie, Lukanowie, Sykulowie , Marsowie, Samnici , Pelignowie, Wolskowie .

Źródła

Encyklopedia Szkolna WSiP