Izabela II (ur.
10 października
1830
w
Madrycie
, zm.
9 kwietnia
1904
roku w
Paryżu
) –
królowa Hiszpanii
w latach
1833
-
1868
z dynastii
Burbonów
.
Była starszą córką
króla Hiszpanii
-
Ferdynanda VII
i jego czwartej i ostatniej żony -
Marii Krystyny Burbon
, księżniczki
Obojga Sycylii
.
Królowa Hiszpanii
Na tronie
Hiszpanii
zasiadła na mocy
sankcji pragmatycznej
, którą w konstytucji zapisał jej ojciec, Ferdynand VII, czym odsunął od tronu swego brata,
Don Carlosa, hrabiego Molina
. Niezadowolony z tego zapisu Don Carlos po śmierci Ferdynanda VII wszczął I wojnę karlistowską. Izabelę II poparli konserwatywni liberałowie, którzy w latach
1833
-
1839
pokonali
karlistów
, popierających Don Carlosa i objęli rządy w kraju.
Izabela II miała zaledwie trzy lata kiedy odziedziczyła koronę po śmierci ojca. Ze względu na wiek, regencję sprawowała jej matka,
Maria Krystyna
, jako królowa rządząca. Wojnę karlistowską zakończył traktat z Vegara podpisany w sierpniu 1839 roku. Pomimo iż traktat ogłosił zwycięstwo obozu królowej Izabeli II, w roku 1840 doszło do przewrotu, w wyniku którego władzę przejął generał Baldomero Espartero. W roku 1843 w wyniku zamachu stanu Espartero został obalony,
8 listopada
1843 Izabelę ogłoszono dorosłą (miała 13 lat) i wstąpiła na tron jako Izabela II.
Cały okres rządów Izabeli był czasem pałacowych intryg i spisków.
28 września
1868 roku wojska królowej zostały ostatecznie pokonane pod Acolą. Rewolucyjna junta proklamowała w Madrycie podstawowe wolności i ogłosiła detronizację Izabeli II, która nazajutrz przekroczyła granicę hiszpańsko-francuską ze słowami "Sądziłam, iż mam w tym kraju więcej poparcia". Znalazła schronienie na zamku w Pau. Miała wówczas trzydzieści osiem lat. Przez jakiś czas mieszkała w Saite-Adresse koło
Hawru
, później osiadła w Paryżu w pałacu
Tuileries
, a następnie w Pałacu Basilewskim w towarzystwie swego kochanka Marforiego. Dopiero
27 czerwca
1870 roku podpisała akt abdykacji na rzecz księcia
Aosty
-
Włocha
Amadeusza Sabaudzkiego
. Podobno podpisując akt szepnęła "Oto pozbyłam się wielkiego ciężaru"[].
Małżeństwo i potomstwo
Kiedy królowa Izabela II skończyła 16 lat pilną sprawą stało się znalezienie odpowiedniego małżonka. Wybór padł na
Franciszka de Asís Burbona
, hrabiego
Kadyksu
(
1822
-
1902
). Drobny, mówiący falsetem i zniewieściały Franciszek był przezywany Paquita, a Izabela stwierdziła, że woli abdykować niż za niego wyjść. Ostatecznie jednak królowa musiała się ugiąć i w Madrycie
10 października
1846
wyszła za mąż za Franciszka. Tego samego dnia odbył się ślub jej młodszej siostry -
Ludwiki Ferdynandy
- z
Antonim Orleańskim
, najmłodszym synem króla
Ludwika Filipa I
.
Franciszek
został mianowany naczelnym wodzem armii hiszpańskiej i otrzymał tytuł króla małżonka. Królowa będzie później opowiadać o swoim rozczarowaniu w noc poślubną, gdy odkryła, że jej małżonek "ma na ciele więcej koronek niż ona". Mimo to Izabela i Franciszek mieli razem 12 dzieci, ale tylko 4 z nich dożyło wieku dorosłego. Najprawdopodobniej Franciszek nie może być uważany za ojca żadnego z nich:
Tytulatura
W
1837
Hiszpania stała się monarchia konstytucyjną. Przed tym rokiem, sama Izabela II była nazywana według starego, długiego nazewnictwa obowiązującego od średniowiecza: Doña Isabel II por la Gracia de Dios, Reina de
Castilla
, de
Leon
, de
Aragon
, de las
Dos Sicilias
, de
Jerusalén
, de
Navarra
, de
Granada
, de
Toledo
, de
Valencia
, de
Galicia
, de
Mallorca
, de
Sevilla
, de
Cerdeña
, de
Córdoba
, de
Córcega
, de
Murcia
, de
Menorca
, de
Jaen
, de los
Algarbes
, de
Algeciras
, de
Gibraltar
, de las
Islas Canarias
, de las
Indias Orientales y Occidentales
, Islas y Tierra firme del mar Océano; Archiduquesa de
Austria
; Duquesa de
Borgoña
, de
Brabante
y de
Milan
; Condesa de Aspurg,
Flandes
,
Tirol
y
Barcelona
; Señora de
Vizcaya
y de Molina etc. etc.. Po
1837
, królowa znana była już jako Por la gracia de Dios y la Constitución de la Monarquía española, Reina de las Españas.
Bibliografia
Isabelle Bricard, Dynastie panujące Europy, tłum.Grażyna i Jacek Schimerowie, Warszawa 2007
