Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.

Język duński

Język duński

Dansk
Obszar Dania , Niemcy , Wyspy Owcze , Grenlandia i inne
Liczba mówiących6 milionów
Ranking (poza pierwszą 100.)
Klasyfikacja genetyczna Języki indoeuropejskie
* Języki germańskie
** Języki północnogermańskie
***Język duński
Pismo łacińskie
Status oficjalny
język urzędowy Dania , Wyspy Owcze , jeden z urzędowych w Unii Europejskiej
Regulowany przez Dansk Sprognævn
Kody języka
ISO 639 -1da
ISO 639-2dan
ISO 639-3dan
SIL DNS
W Wikipedii
Zobacz też: język , języki świata
Wikipedia w języku duńskim
W Wikisłowniku :

Język duński (dansk, det danske sprog) - język z grupy skandynawskiej języków germańskich . Posługuje się nim około 5,2 mln mówiących, głównie w Danii i Szlezwiku-Holsztynie w północnych Niemczech (ok. 50 tys. osób). Duński w charakterze języka urzędowego używany jest w Danii a także na Wyspach Owczych . W Islandii , która aż do 1944 r. była posiadłością Danii, duński jest nauczany jako jeden z głównych języków obcych, obok angielskiego , norweskiego i szwedzkiego .

Spis treści

Historia

Najstarsze zapisy runiczne pochodzą z V w., natomiast zabytki języka duńskiego w alfabecie łacińskim pochodzą z końca XIII w. (ustawy Skanske Lov i Jyske Lov). Można wyróżnić 3 główne dialekty : jutlandzki, zelandzki i fioński, przy czym standardowy język duński tzw. rigsmål powstał w XVII w. na bazie dialektu zelandzkiego.

Gramatyka

Gramatyka duńska jest bardzo podobna do pozostałych kontynentalnych języków skandynawskich, tj. szwedzkiego i norweskiego , z którymi wspólnie ewoluowała. Mniejsze, choć wciąż wyraźnie zauważalne, jest podobieństwo do języków skandynawskich wyspiarskich (tj. islandzkiego i farerskiego ), które zachowały więcej z języka staronordyckiego . Równie widoczne jest wyraźne pokrewieństwo z pozostałymi językami germańskimi , w tym angielskim i niemieckim .

Gramatyka duńska charakteryzuje się bardzo dużą prostotą, szczególnie widoczną przy porównaniu z formami staronordyckimi. Niemal całkowicie zanikła deklinacja i większość form koniugacyjnych . W porównaniu z gramatyką angielską, która wykazuje podobny stopień redukcji złożoności względem pierwotnych form germańskich, duński ma mniej konstrukcji gramatycznych, i co wyraźnie widoczne przy bardziej "nieporządnym" angielskim, charakteryzuje się całkowitą regularnością i niedopuszczaniem żadnych wyjątków na poziomie konstrukcji zdania.

Ortografia

litery alfabetu duńskiego na klawiaturze komputera

Charakterystyczne dla języka duńskiego litery to Æ/æ, Ø/ø oraz Å/å (ta ostatnia zapisywana przed reformą ortografii z roku 1948 jako Aa/aa; taka pisownia pozostała w przypadku niektórych nazwisk i nazw miast, np. Aalborg ). Wyrazy zaczynające się na te litery znajdują się na końcu słowników i książek telefonicznych.

Przed wspomnianą reformą ortografii rzeczowniki zapisywano wielką literą, podobnie jak dziś w języku niemieckim .

Dialekty

Występowanie jednego, dwóch oraz trzech rodzajów gramatycznych w duńskich dialektach. W Zelandii przejście od systemu trzyrodzajowego do dwurodzajowego zaszło dość niedawno. W dialektach znajdujących się na zachód od czerwonej linii rodzajnik określony występuje przed słowem określanym, podobnie jak w języku angielskim czy niemieckim, na wschód od tej linii przyłączany jest do końcówki danego słowa.

Duński język literacki ([duń.] rigsdansk lub rigsmål) oparty jest na dialekcie miejskim Kopenhagi oraz jej okolic. W odróżnieniu od języka szwedzkiego oraz norweskiego , nie ma regionalnych odmian języka, zaś dialekty mają raczej niski prestiż społeczny. Ponad 20% użytkowników języka duńskiego mieszka w strefie stołecznej, tu mieści się także ogromna większość instytucji rządowych i większych przedsiębiorstw, działa tu także telewizja państwowa, wychodzą większe gazety, dzięki czemu dialekt miejski Kopenhagi oraz oparty na nim język literacki ma w społeczeństwie najwyższy prestiż.

Wyróżnia się trzy główne grupy dialektów języka duńskiego:

  • wschodnioduńskie (østdansk): dialekt Bornholmu;
  • duńskie wyspiarskie (ødansk): dialekty Zelandii, Fionii, Lollandii, Falster oraz wyspy Møn
  • jutlandzkie (jysk), dzielone następnie na wschodnio-, południowo- , zachodnio- i północnojutlandzkie.

Z historycznego punktu widzenia, do dialektów wschodnioduńskich zalicza się także południowe języka szwedzkiego. Wynika to z faktu, że aż do 1658 r. obszary Skanii , Blekinge oraz Hallandu należały do Danii i były zamieszkane przez ludność duńską. Później natomiast obszary te zostały zajęte przez Szwecję i obecnie znajdują się na terenie tego państwa.

Zobacz też


Inne hasła zawierające informacje o "Język duński":

Podróżnik ...

Rodzimy Kościół Polski ...

Odense ...

XVI wiek ...

1972 ...

Jonas Basanavičius ...

Szkoci ...

Wnioskowanie ...

Włosi ...

Hans Christian Ørsted ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Język duński":

056. Państwa Europy i ich mieszkańcy – część 1 (plansza 7) ...

Rozprawa z rozprawką (plansza 7) ...

203 Okres międzywojenny na świecie. Postęp techniczny i kryzys gospodarczy (plansza 3) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie