Jakub Zadzik
Herb Jakub Zadzik
Data i miejsce urodzenia	1582 Drużbin
Data i miejsce śmierci	17 marca 1642 Bodzentyn
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	1624 , 1635
Sakra biskupia	13 kwietnia 1625

Jakub Zadzik (fragment obrazu "Sąd nad arianami")

Jakub Zadzik herbu Korab (ur. 1582 w Drużbinie koło Sieradza , zm. 17 marca 1642 w Bodzentynie ) – biskup krakowski (od 17 września 1635 ), biskup chełmiński (od 1624 ), kanclerz wielki koronny , podkanclerzy koronny , dyplomata.

Młodość i wykształcenie

Był najmłodszym z 12 dzieci Jakuba i Jadwigi z Borsów. Nauki pobierał w kolegium jezuickim w Kaliszu , na uniwersytecie w Krakowie oraz w Perugii i w Rzymie . Na uniwersytecie w Perugii uzyskał tytuł doktora obojga praw, a w Rzymie studiował teologię i tamże w 1604 przyjął święcenia kapłańskie. W 1606 został kanonikiem gnieźnieńskim , w 1608 krakowskim , w 1611 kanonikiem warszawskim , rok później włocławskim i w 1619 poznańskim .

Początki kariery

Swoją karierę związał z kancelarią królewską. W 1608 przebywał ponownie w Rzymie i przez pewien czas zdobywał doświadczenie w kurii rzymskiej. Po powrocie do kraju pracował w kancelarii podkanclerzego Wawrzyńca Gembickiego , który w 1609 wyprawił Zadzika do Zygmunta III przebywającego pod Smoleńskiem . W 1612 ponownie brał udział w wyprawie moskiewskiej. 29 lipca 1613 został sekretarzem królewskim i regentem kancelarii większej.

Biskup chełmiński

W 1624 , po śmierci Jana Kuczborskiego , otrzymał od króla nominację na biskupstwo chełmińskie , a 2 grudnia 1624 otrzymał prekonizację papieską. Z racji na szczupłe dochody płynące z tego biskupstwa otrzymał równolegle probostwo katedralne płockie i scholasterię łęczycką. Diecezję objął przez pełnomocnika 14 lutego 1625 , sakrę biskupią przyjął 13 kwietnia w Warszawie, a 30 kwietnia odbył ingres do katedry w Chełmży . 10 kwietnia brał udział w sejmiku Prus Królewskich w Grudziądzu , na którym otrzymał indygenat . Aktywnie zajął się sprawami swojej diecezji w której stale rezydował aż do poł. 1627 . Wydał nową ordynację dla Chełmna , a w 1627 rozpoczął rozbudowę zamku biskupiego w Lubawie . Po wybuchu wojny ze Szwecją wydał polecenie rozpoczęcia modlitw o pokój. W związku z nominacją kanclerską, w późniejszym okresie rzadko przebywał w diecezji. Na synodzie prowincjalnym w Piotrkowie zastąpił go kanonik Walenty Szczawiński. Po zakończeniu wojny ze Szwecją nakazał powrócić do diecezji wszystkim duchownym, którzy ją opuścili podczas wojny. 8 listopada 1630 ustanowił kanonikat doktorski w kapitule katedralnej chełmińskiej. W 1631 erygował w Grudziądzu klasztor benedyktynek . W 1634 , podczas pobytu w Toruniu upominał się o prawa katolików zamieszkujących to miasto.

Kanclerz i dyplomata

Podczas wojny polsko-szwedzkiej został na sejmie warszawskim 18 listopada 1627 mianowany podkanclerzym , 10 sierpnia 1628 r. kanclerzem wielkim koronnym . Był znakomitym dyplomatą orientującym się tak w polityce zagranicznej, jak i kwestiach polityki wewnętrznej. Był zdecydowanym zwolennikiem zawarcia pokoju ze Szwecją oraz reform skarbowych. Stał na czele delegacji negocjującej rozejm ze Szwecją w 1629 . Na sejmie w 1631 domagał się militarnego zabezpieczenia Prus Królewskich. W 1632 brał udział w elekcji Władysława IV oraz w jego koronacji. Jako pełnomocnik królewski negocjował i podpisał w 1634 . pokój polanowski z Rosją . Następnie prowadził pertraktacje ze Szwedami zakończone w 1635 r. 26-letnim rozejmem w Sztumdorfie . W związku z nominacją na biskupstwo krakowskie 29 listopada 1635 złożył urząd kanclerski.

Biskup krakowski

Nominację królewską na biskupstwo krakowskie otrzymał 26 lutego 1635 , a prowizję papieską 17 września 1635. Diecezję objął w posiadanie przez pełnomocnika 30 października 1635, a ingres do katedry wawelskiej odbył 2 lutego 1636 . Uwolniony od zajęć państwowych zajął się działalnością duszpasterską i gospodarczą w diecezji. W Krakowie ufundował i uposażył kościół pw. św Józefa z klasztorem Bernardynek, gdzie pierwszą przełożoną była siostra biskupa Teresa Zadzikówna. Jako biskup zamknął i skasował szkoły ariańskie w Rakowie . Zbudował w Kielcach pałac biskupi , należący do najpiękniejszych rezydencji polskich. W katedrze wawelskiej wyremontował kaplicę św Jana Chrzciciela , w której został pochowany. W 1638 odmówił przyjęcia nominacji na arcybiskupa gnieźnieńskiego .

Poprzednik Jan Albert Waza

Książę siewierski 1635 - 1642

Następca Piotr Gembicki

Poprzednik Jan Kuczborski

Biskup chełmiński 1624 – 1635

Następca Jan Lipski

Poprzednik Jan Albert Waza

Biskup krakowski 1635 - 1642

Następca Piotr Gembicki