Jan Stefan Widacki (ur. 6 stycznia 1948 w Krakowie ) – polski adwokat , profesor dr hab. nauk prawnych , dyplomata , autor kilkunastu książek i około 300^[1] artykułów naukowych, od 2007 poseł na Sejm VI kadencji .

Działalność naukowa i zawodowa

W 1969 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim . Studiował także filozofię ^[1]. W 1972 został doktorem nauk prawnych. Habilitował się w 1977, w tym samym roku objął stanowisko kierownika Katedry Kryminalistyki na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach , gdzie również był prodziekanem. W latach 1983–1990 wykładał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim , pracował również jako visiting professor w USA . W 1984 uzyskał tytuł profesora . Do końca lat lat 80. udzielał się jako kryminolog i biegły sądowy.

Od 1996 prowadzi praktykę adwokacką. W latach 90. bronił m.in. oskarżanego o wielokrotne zabójstwo mężczyzny o pseudonimie "Inkasent", która to sprawa zakończyła się wyrokiem uniewinniającym. Występował także jako pełnomocnik procesowy Romana Kluski ^[2]. Był też obrońcą Mirosława Danielaka ps. "Malizna". Bronił funkcjonariuszy SB oskarżonych o matactwa w sprawie śmierci Stanisława Pyjasa ^[3]. Proces przegrał, lecz mimo tego i mimo ustalenia w śledztwie w latach 90., że Stanisław Pyjas zginął w wyniku pobicia^[4], twierdzi w wywiadach, że Stanisław Pyjas spadł ze schodów^[5]. W procesie lustracyjnym bronił Henryka Karkoszę . Był reprezentantem Jana Kulczyka przed sejmową komisją śledczą ds. PKN Orlen oraz w sporze z Romanem Giertychem .

Działalność publiczna

W 1980 zapisał się do "Solidarności" , należał też do PZPR , z której wystąpił po wprowadzeniu stanu wojennego . Na początku lat 90. pełnił funkcję wiceministra spraw wewnętrznych powołanym za czasu rządu Tadeusza Mazowieckiego . Nadzorował weryfikację SB oraz przygotował nowe ustawy policyjne. Był współautorem "raportu Rokity" . W latach 1992–1996 zajmował stanowisko ambasadora na Litwie . W 1996 został odznaczony litewskim Orderem Wielkiego Księcia Gedymina II klasy z Gwiazdą.

W 2007 założył stowarzyszenie Ruch na rzecz Demokracji ^[6]. Jest felietonistą tygodnika " Przegląd ". W wyborach parlamentarnych w 2007 uzyskał mandat poselski liczbą 24 963 głosy, startując w okręgu krakowskim z pierwszego miejsca na liście Lewicy i Demokratów z rekomendacji Partii Demokratycznej . Od 7 lutego 2008 członek sejmowej komisji śledczej ds. nacisków . Na skutek rezygnacji został ze składu komisji odwołany przez Sejm 27 czerwca 2008.

Od 9 kwietnia 2008^[7] współtworzy Demokratyczne Koło Poselskie , 16 lipca 2009 przemianowane na DKP SD (na początku lipca przystąpił do Stronnictwa Demokratycznego ).

Proces karny

W lipcu 2007 prokurator z prokuratury w Białymstoku wniósł do Sądu Rejonowego dla Pragi-Południe w Warszawie akt oskarżenia przeciw Janowi Widackiemu, zarzucając mu że jako adwokat Mirosława D. ps. "Malizna", powołując się na wpływy w gangu pruszkowskim oraz w strukturach władzy, nakłaniał świadków do składania fałszywych zeznań i wynosił z więzienia grypsy aresztowanego Krzysztofa F. m.in. w sprawie zabójstwa jednego z przywódców gangu pruszkowskiego Andrzeja Kolikowskiego ps. "Pershing". Drugi zarzut dotyczy zastraszania Marka Dochnala tak, by ten w swoich zeznaniach ukrywał informacje obciążające Jana Kulczyka , którego przedstawicielem był Widacki.

Zdaniem Jana Widackiego zarzut prokuratora jest oparty na pomówieniu zabójcy odbywającego karę 25 lat pozbawienia wolności, który został zainspirowany przez obrońcę drugiej strony^[8].

Wybrane publikacje

• Kryminalistyka (współautor), 2008
• Kniaź Jarema, 1988
• Litwo, Ojczyzno nie moja, 2005
• Stulecie krakowskich detektywów, 1987

Przypisy

Źródła

• Strona sejmowa posła VI kadencji . [dostęp 12 lipca 2010].

Linki zewnętrzne

• Jan Widacki – strona prywatna . [dostęp 12 lipca 2010].
• Igor Janke: Adwokat III RP . rp.pl, 9 czerwca 2007. [dostęp 12 lipca 2010].