Japoński Kościół Prawosławny ( jap. 日本ハリストス正教会 ≈ nihon halisutosu sejkiōkaj) — cerkiew autonomiczna, wchodząca w skład Patriarchatu Moskiewskiego . Skupia około 40 tysięcy wiernych zamieszkujących na terenie Japonii .

Historia

Prawosławie w Japonii pojawiło się w XIX wieku wraz z rosyjskimi dyplomatami i handlowcami. W 1859 otworzono w Hakodate pierwsze przedstawicielstwo dyplomatyczne Cesarstwa Rosyjskiego w Japonii. Kapelanem konsulatu mianowano hieromnicha Mikołaja (Kosatkin) . Głównym jego zadaniem miała być duszpasterska opieka nad personelem placówki, ale wkrótce rozpoczął nieoficjalną misję . W 1870 władze japońskie wyraziły zgodę na prowadzenie oficjalnej misji. Wówczas Synod Kościoła Rosyjskiego 6 kwietnia 1870 zdecydował erygować rosyjską misję duchowną w Japonii. Głównym jej organizatorem zostaje hieromnich Mikołaj, wkrótce podniesiony do godności archimandryty . Przetłumaczono na język japoński Pismo Święte , Liturgię i inne księgi liturgiczne. W 1873 zostały uchylone wszystkie zakazy wobec misji, co w znacznym stopniu zdynamizowało jej rozwój. W 1875 wyświęcono na kapłana pierwszego Japończyka Pawła Sawabe. 30 marca 1880 Synod Kościoła Rosyjskiego podjął uchwałę o powołaniu misyjnego biskupa dla Japonii. Pierwszym biskupem został archimandryta Mikołaj. W 1906 podniesiony do godności arcybiskupa .

Pod koniec życia arcybiskup Mikołaj miał do pomocy 34 kapłanów , 8 diakonów , 116 katechetów . Arcybiskupstwo posiadało 175 cerkwi i domów modlitwy należących do 226 parafii. Liczba wiernych przekroczyła 30 tysięcy.

Po śmierci arcybiskupa Mikołaja w 1912 jego następcą został biskup Sergiusz (Tichomirow) - późniejszy metropolita japoński. Ustawa rządu japońskiego z 1939 ograniczyła działalność misji. Zakładała ona, że główne stanowiska w Kościele muszą być piastowane przez Japończyków. Metropolita Sergiusz złożył urząd i przez dwa lata Kościołem zarządzał protoprezbiter Arseniusz (Iwasawa).

W 1941 rodowity Japończyk Jan Ono złożył śluby zakonne z imieniem Mikołaj. Następnie został podniesiony do godności metropolity. Po zajęciu Japonii w 1946 przez USA wystosował list do patriarchy Aleksego z prośbą o ponowne włączenie pod jurysdykcję Kościoła macierzystego. Władze amerykańskie nie zezwoliły przedstawicielom patriarchy na wjazd do Japonii w celu kanonicznego uregulowania stosunków kościelnych. Wobec powyższego podporządkowano parafie Kościołowi prawosławnemu w USA - metropolicie Teofilowi. Biskup Mikołaj przeszedł w stan spoczynku. Zarządzanie przejął przybyły w styczniu 1947 przybyły z Pittsburgha biskup Beniamin (Basałyk). Doprowadziło to do podziału Kościoła. Część duchownych pozostała wierna patriarchatowi moskiewskiemu.

Do likwidacji rozłamu doszło dopiero w 1964 . Wówczas do Tokio przybył biskup woroneski i lipecki Włodzimierz. W katedrze odprawiono nabożeństwo, podczas którego do kanonicznej i liturgicznej jedności przyjęto duchowieństwo dotychczas podporządkowane biskupom amerykańskim.

W 1969 nadzwyczajny Sobór Kościoła Japońskiego zwrócił się do Kościoła rosyjskiego z prośbą o udzielenie autonomii . W 1970 patriarcha Aleksy I nadał Kościołowi japońskiemu autonomię w ramach patriarchatu moskiewskiego. Pierwszym zwierzchnikiem Autonomicznego Kościoła Japonii zostaje arcybiskup Włodzimierz (Nagossaki). Od 1972 do 1999 funkcję tę pełni metropolita Teodozjusz. Obecnie zwierzchnikiem Cerkwi jest arcybiskup Daniel (Nusziro). W listopadzie 1999 odbyła się jego chirotonia biskupia , a 14 maja 2000 intronizacja na tron zwierzchnika Japońskiego Autonomicznego Kościoła, Arcybiskupa Tokijskiego i Metropolity Japonii.

Siedziba metropolity i katedralny sobór pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego znajdują się w Tokio .

Struktura Cerkwi

Cerkiew podzielona jest na trzy diecezje : wschodniojapońską z katedrą w Sendai , zachodniojapońską z katedrą w Kioto oraz tokijską. W sumie 150 parafii z 30 kapłanami i około 40 tys. wiernych. W prefekturze Chiba znajduje się męski monaster Świętej Zofii.

Lista metropolitów Japonii

• Mikołaj Kosatkin ( 1880 - 1912 ) arcybiskup od 1906
• Sergiusz Tichomirow ( 1912 - 1939 )
• Arseniusz Iwasawa ( 1939 - 1941 )
• Mikołaj Ono ( 1941 - 1947 )
• Beniamin Basałyk ( 1947 - 1970 )
• Włodzimierz Nagossaki ( 1970 - 1972 )
• Teodozjusz ( 1972 - 1999 )
• Daniel Nusziro ( 1999 -nadal)

Linki zewnętrzne

• Strona Japońskiego Kościoła Prawosławnego