Jaskinia Łokietka (dawniej znana jako Jaskinia Królewska oraz niewłaściwie[] Grota Łokietka) –
jaskinia krasowa
, stworzona przez wodę w
piaskowcu
, o rozwinięciu poziomym w
Dolinie Sąspowskiej
w północno-zachodnim zboczu Chełmowej Góry w obrębie
Ojcowskiego Parku Narodowego
, udostępniona dla ruchu turystycznego.
Z jaskinią wiąże się
legenda
o
Władysławie Łokietku
, który miał się w niej schronić po ucieczce z
Krakowa
przed wojskami czeskiego króla
Wacława II
. Życie uratował mu
pająk
, który zasłonił otwór jaskini
pajęczyną
, wprowadzając w błąd pościg. Pamiątką po tym wydarzeniu są nazwy jaskini oraz poszczególnych jej komór, a także brama w kształcie pajęczej sieci, zamykająca wejście.
Do wejścia prowadzi wąska szczelina skalna o długości 20 m (pozostałość korytarza, którego strop zawalił się). Korytarz zwany Głównym prowadzi do Sali Rycerskiej o wymiarach 25 × 10 m, z którego wychodzą dwa korytarze: schodami w dół do tzw. Sypialni (sztucznie przebity) oraz tzw. Kuchni, sali znajdującej się blisko powierzchni ziemi (ze stropu zwisają korzenie drzew). Sypialnia jest największą salą jaskini o wymiarach 20 × 30 m. Szata naciekowa Jaskini Łokietka jest uboga, zachowała się tylko w niedostępnych miejscach. Łączna długość korytarzy i komór wynosi ok. 270 m, temperatura zaś 7–8 °C.
Jaskinia ta była znana od dawna. Pierwsze wzmianki pochodzą z końca XVII. Od końca XVIII w. stanowiła atrakcję turystyczną, zwiedzano ją, wraz z sąsiednią
Jaskinią Ciemną
, w czasie odwiedzin popularnego wówczas
Ojcowa
. W 1927 uznana za zabytek.
Jaskinia Łokietka przystosowana jest do obsługi masowego ruchu turystycznego. Istnieją ułatwienia w postaci drewnianych schodów, oświetlenia elektrycznego (od
1987
). Rocznie zwiedza ją ok. 30-40 tys. osób.
Źródła
- Christian Parma, Najpiękniejsze jaskinie, Wydawnictwo Voyager, Warszawa 1992.
Linki zewnętrzne
