Jaufre Rudel umiera w ramionach Hodierny z Trypolisu.

Jaufré Rudel de Blaia (ok. 1100 – ok. 1150), prowansalski trubadur , poeta i pieśniarz. Jego idealna miłość do hrabiny Tripoli stanie się w przyszłości natchnieniem dla wielu poetów: Uhlanda, Browninga , Heinego , Rostanda, na podstawie trzech z sześciu zachowanych pieśni Rudela zrodziła się bowiem legenda o rycerzu zakochanym w nigdy nie widzianej wschodniej księżniczce, do której podążył wraz z krzyżowcami.

Vida Jaufre Rudela

Opowieść o życiu Jaufre Rudela jest typowym przykładem średniowiecznej vida , czyli opowieści o życiu trubadura.

Jaufre Rudel z Blaye był wysoko urodzonym księciem Blaye; i zakochał się on w hrabinie Tripoli, nie ujrzawszy jej ani razu, ale słysząc o niej wiele dobrego od pielgrzymów powracających z Antiochii. Skomponował wiele pieśni o niej, chwaląc ją w pięknych melodiach i smutnych słowach. Pragnąc ją ujrzeć, wziął krzyż i wyruszył w morze; na łodzi zaś zachorował. Przyniesiono go, ledwo już żywego, do gospody w Tripoli i powiedziano o tym hrabinie; ta zaś przyszła do niego i wzięła go w ramiona. Poznał, że to musi być ona, i odzyskał zmysły słuch i woni, i chwalił Boga za to, że mógł dożyć chwili, gdy jego ukochana znalazła się przy nim. I tak umarł w jej ramionach, a ona pochowała go z honorami w świątyni i jeszcze tego samego dnia pogrążyła się w głębokim smutku.