Jerzy Kirchmayer Andrzej, Adam
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia	29 sierpnia 1895 Kraków
Data i miejsce śmierci	11 kwietnia 1959 Otwock
Przebieg służby
Lata służby	1918 - 1948
Stanowiska	szef Oddziału Historycznego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego , dyrektor nauk Akademii SG WP
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa , wojna polsko-bolszewicka , II wojna światowa
Późniejsza praca	Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk
Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Walecznych Srebrny Krzyż Zasługi

Grób gen. Jerzego Kirchmayera na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Jerzy Maria Kirchmayer, ps. Andrzej, Adam (ur. 29 sierpnia 1895 w Krakowie , zm. 11 kwietnia 1959 w Otwocku ) – polski dowódca wojskowy, oficer dyplomowany Wojska Polskiego , generał brygady WP , współautor planu akcji zbrojnej AK "Burza", historyk wojskowości , pisarz i publicysta, szef Oddziału Historycznego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego , dyrektor nauk Akademii SG WP, zastępca profesora w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk , wiceprezes Zarządu Głównego, Rady Naczelnej i Komisji Odznaczeń ZBoWiD .

Życiorys

Urodził się 29 sierpnia 1895 w Krakowie w rodzinie inteligenckiej. Syn Kazimierza, adwokata i Wandy z domu Mataczyńskiej. Szkołę powszechną ukończył we Lwowie , a w 1914 renomowane gimnazjum jezuickie, Zakład Naukowo-Wychowawczy Ojców Jezuitów w Chyrowie .

W 1914 aresztowany na terenie Królestwa Polskiego przez władze rosyjskie i wywieziony w głąb Rosji . W 1918 służył w III Korpusie Polskim na Wschodzie. Po powrocie do kraju w grudniu 1918 został powołany do wojska, w okresie wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920 służył w 7 Pułku Artylerii Polowej.

Po wojnie pozostał w wojsku. Szkołę Podchorążych Artylerii w Poznaniu ukończył w 1921, Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu - w 1924. W latach 1921-1930 służył na niższych stanowiskach dowódczych w 3 Pułku Artylerii Ciężkiej i 16 Pułku Artylerii Polowej z dwuletnią przerwą (1924-1926), kiedy przebywał w Biurze Artylerii Francuskiej Misji Wojskowej.

5 stycznia 1931 rozpoczął studia na Kursie Normalnym Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie . Z dniem 1 listopada 1932, po ukończeniu studiów i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego przydzielony został do Dowództwa 13 Dywizji Piechoty w Równem , a następnie w Sztabie Inspektoratu Armii w Toruniu .

W wojnie obronnej 1939 był zastępcą szefa Oddziału III (Operacyjnego) Sztabu Armii "Pomorze" , został ciężko ranny w Puszczy Kampinoskiej . W okresie okupacji walczył w szeregach ZWZ - AK , był szefem Sztabu Okręgu Warszawa Województwo i oficerem Oddziału III Komendy Głównej. W konspiracji stracił nogę.

W lipcu 1944 zgłosił się do wojska. Początkowo organizował służbę historyczną. Był najpierw kierownikiem Wojskowego Biura Historycznego w Wojskowym Instytucie Naukowo-Wydawniczym, a następnie szefem Oddziału Historycznego Sztabu Generalnego WP. Następnie był oficerem do specjalnych poruczeń szefa Sztabu Generalnego (1947). Po wypełnieniu misji specjalnej, skierowany do Akademii Sztabu Generalnego, gdzie był dyrektorem nauk, a następnie wykładowcą.

W 1948 został usunięty z wojska. W 1950 aresztowany przez UB pod fałszywymi zarzutami, rok później skazany na karę dożywotniego więzienia. W październiku 1955 zwolniony, w kwietniu 1956 zrehabilitowany . Pracował następnie w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk na stanowisku zastępcy profesora. Zmarł 11 kwietnia 1959 podczas rekonwalescencji w szpitalu w Otwocku . Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie . Był też autorem wielu publikacji z dziedziny historii wojskowości oraz techniki i taktyki artylerii.

Awanse

• chorąży – 1920
• podporucznik – czerwiec 1922
• porucznik – styczeń 1924
• kapitan – 27 stycznia 1930 ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 69 lokatą w korpusie oficerów zawodowych artylerii
• major – 1936
• podpułkownik – 11 listopada 1942
• pułkownik – 1945
• generał brygady – 22 lipca 1947

Odznaczenia

• Order Krzyża Grunwaldu III klasy
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi

Publikacje

• Jerzy Kirchmayer – 1939 i 1944. Kilka zagadnień polskich, Wyd. "Książka i Wiedza", Warszawa 1959
• Jerzy Kirchmayer – Geneza Powstania Warszawskiego, Sp. Wyd. "Czytelnik", Łódź 1946
• Jerzy Kirchmayer – Kampania Wrześniowa, Sp. Wyd. "Czytelnik", Warszawa 1946
• Jerzy Kirchmayer – Na marginesie londyńskiego wydania "Polskie Siły Zbrojne w II wojnie świetowej". Uwagi i polemiki, Wyd. MON, Warszawa 1958
• Jerzy Kirchmayer – Pamiętniki, Wyd. "Książka i Wiedza", Warszawa 1965; Wyd. MON, Warszawa 1987,
• Jerzy Kirchmayer – Powstanie Warszawskie, Wyd. "Książka i Wiedza", Warszawa 1984,
• Jerzy Kirchmayer – W kraju i na obczyźnie, Wyd. "Książka i Wiedza", Warszawa 1971

Bibliografia