Joseph Schumpeter

Joseph Alois Schumpeter (ur. 8 lutego 1883 w Třešť , zm. 8 stycznia 1950 ) – austriacki ekonomista , uważany za jednego z najwybitniejszych ekonomistów XX wieku .

Życiorys

Studiował pod kierunkiem Eugena von Böhm-Bawerka , na wydziale prawa Uniwersytetu Wiedeńskiego . Później wykładał na uniwersytetach w Czerniowcach i w Grazu. W latach 1919–1920 był ministrem finansów trapionej powojennym kryzysem Austrii, w latach 1920–1924 – prezes Biedermann Banku. W latach 1925–1932 wykładowca Uniwersytetu w Bonn. Od roku 1932 aż do śmierci wykładał w Harvardzie.

Założyciel Towarzystwa Ekonometrycznego ( 1933 ), autor głośnej teorii wzrostu gospodarczego i cyklów koniunkturalnych indukowanych przez przełomowe innowacje, teorii postępującej transformacji kapitalizmu w socjalizm, historyk myśli ekonomicznej. Był zwolennikiem tezy o dominującej roli elit i wybitnych jednostek w rozwoju społeczno-gospodarczym. Stawił tezę, że demokracja to możliwość wyboru przez obywateli rządzącej elity. Dostrzegał pozytywny wpływ monopoli , a właściwie konkurencji monopolistycznej na gospodarkę , gdyż uważał, że to głównie wielkie korporacje stać na prowadzenie badań, które są jednym ze źródeł innowacji , będących motorem wzrostu gospodarczego .

Ciekawostką jest, że ambicją Schumpetera było zostanie największym ekonomistą na świecie, najlepszym jeźdźcem w Austrii i najlepszym kochankiem w Wiedniu .

Znani uczniowie i współpracownicy Schumpetera to m.in. Paul Samuelson , Paul M. Sweezy , Oskar Lange , James Tobin .

W 1986 powstało International Joseph A. Schumpeter Society, z siedzibą w Augsburgu

Ważniejsze prace

• Teoria rozwoju gospodarczego ( 1911 )
• Kryzys państwa podatków ( 1918 )
• Cykle koniunkturalne ( 1939 )
• Kapitalizm, socjalizm, demokracja ( 1942 )
• Historia analizy ekonomicznej ( 1950 )

Zobacz też

• Historia myśli ekonomicznej

Źródła

• Adam Glapiński "Kapitalizm, demokracja i kryzys państwa podatków", Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, Warszawa 2004