Tytus Filipowicz (ur. 21 listopada 1873 w Warszawie , zm. 18 sierpnia 1953 w Londynie ) – polski działacz polityczny, dyplomata, publicysta.

Biografia

Ukończył szkołę górniczą w Dąbrowie Górniczej . Następnie pracował jako sztygar w kopalni "Flora". W 1897 został redaktorem socjalistycznego pisma "Górnik". W ramach Polskiej Partii Socjalistycznej współpracował blisko z Józefem Piłsudskim . Razem z Piłsudskim udał się w 1905 do Japonii w celu pozyskania tamtejszych władz dla sprawy polskiej. W latach 1907–1914 działał w PPS Frakcji Rewolucyjnej .

W latach 1921–1932 pełnił funkcje dyplomatyczne:

• mianowany posłem w Tbilisi ; funkcji nie objął z uwagi na najazd Armii Czerwonej na Demokratyczną Republikę Gruzji w lutym 1921
• chargé d'affaires w ZSRR (1921)
• poseł w Finlandii
• poseł w Belgii
• ambasador w Stanach Zjednoczonych (1929–1932)

W 1934 wraz Gabrielem Czechowiczem utworzył Polską Partię Radykalną. W latach 1941–1942 i 1949–1953 był członkiem Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej . Po II wojnie światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Pełnił obowiązki przewodniczącego Polskiego Stronnictwa Demokratycznego (1945–1947), z którego został wykluczony w 1947 za poparcie udzielone prezydentowi Zaleskiemu ^[1].

Przypisy