|
|
|
Józef Ankwicz
Józef Ankwicz - (ur. ok. 1750, zm. 9 maja 1794) – kasztelan sądecki, poseł ostatniego sejmu I Rzeczypospolitej – sejmu grodzieńskiego 1793. W wyniku działalności w konfederacji targowickiej stał się symbolem zdrady narodowej. w 1778 roku otrzymał austriacki tytuł hrabiowski.
Poselstwo w Kopenhadze
Znany był ze swojej zdolności przemawiania i gorliwej działalności sejmowej (był jednym z obrońców biskupa Kajetana Sołtyka w 1782) w związku z czym po dymisji Adama Wawrzyńca Rzewuskiego, we wrześniu 1790 roku, został mianowany przez króla posłem misji dyplomatycznej Rzeczypospolitej w Danii a pod koniec roku Deputacja Spraw Zagranicznych przyjęła nominację. Przysięgę przyjął Joachim Litawor Chreptowicz.
Początkowo Ankwicz starał się o placówkę w Madrycie jednak tam wyjechał popierany przez Ignacego Potockiego Tadeusz Morski.
Poseł Ankwicz stawił się w Kopenhadze 18 marca 1791 roku. Jako przedstawiciel króla przedstawił ministrowi Bernstorffowi Konstytucję 3 maja jako dokument nie skierowany przeciwko jakiemukolwiek państwu. Aktywnie zwalczał skierowaną przeciwko Polsce rosyjską agitację oraz inspirowaną przez nich wpływową "Gazetę Hamburską". Na początku 1792 roku został odwołany do Warszawy w wyniku decyzji o likwidacji części misji zagranicznych. Była to dla niego porażka zarówno polityczna jak i osobista: odebrano mu możliwość zabiegania o interesy polskie oraz utracił stałe źródło utrzymania (27 tysięcy florenów rocznie) i wpadł w ręce swoich wierzycieli (był hazardzistą i żył ponad stan). Alarmował dwór królewski o zbliżeniu rosyjsko-szwedzkim, wobec którego brak placówki w zaniepokojonej sytuacją Danii jest niezręcznością. Mając poparcie króla wrócił w czerwcu 1792 do Kopenhagi i poświecił się dalszej działalności dyplomatycznej. Przekazywał do Polski informacje i sugestie Duńczyków (nakłaniali do porozumienia z Rosją – mimo wojny – bez oglądania się na sojusz z Prusami), a także próbował zaciągnąć pożyczkę na zakup broni. Szybki koniec wojny z Rosją i zwycięstwo konfederacji targowickiej zmusiło go do powrotu do Rzeczypospolitej w listopadzie 1792 roku. Jako bankrut pomoc finansową znalazł w ambasadzie rosyjskiej u Jakoba Sieversa
Po powrocie do Rzeczypospolitej
Został marszałkiem Rady Nieustającej na sejmie grodzieńskim w 1793 przy poparciu rosyjskiego ambasadora.
W czasie insurekcji kościuszkowskiej na wniosek jakobinów skazany przez Sąd Kryminalny na śmierć przez powieszenie. Józef Ankwicz uznał słuszność wyroku, pod szubienicą zachowywał się godnie, w odróżnieniu od innych targowiczan. Skazani na śmierć zostali także następujący przywódcy targowicy: Józef Kossakowski, hetman Piotr Ożarowski, hetman Józef Zabiełło.
Inne hasła zawierające informacje o "Józef Ankwicz":
Adwentyzm
...
Tampere
...
Brno
...
XVI wiek
...
1972
...
Dwudziestolecie międzywojenne na świecie
...
1749
...
1884
...
Karl Philipp Schwarzenberg
...
Klemens Maria Hofbauer
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Józef Ankwicz":
203 Okres międzywojenny na świecie. Postęp techniczny i kryzys gospodarczy (plansza 8)
...
208 Walki o granice II Rzeczypospolitej (plansza 8)
...
208 Walki o granice II Rzeczypospolitej (plansza 2)
...
|
|
|
|
