Kallimach z Cyreny (
gr
. Καλλίμαχος ὁ Κυρηναῖος Kallimachos ho Kyrenaios, ur. około
310 p.n.e.
w
Cyrenie
, zm. około
240 p.n.e.
) – uważany jest za największego poetę tzw. epoki
aleksandryjskiej
, twórca pierwszej historii literatury[1].
Prawdopodobnie mógł być drugim bibliotekarzem
Biblioteki Aleksandryjskiej
. Sporządził jej dokładny katalog rzeczowy składający się ze 120 ksiąg i obejmujący całe właściwie znane wówczas piśmiennictwo nazwany Πίνακες Pinakes (Tablice). Starał się przy tym badać autentyczność katalogowanych dzieł literackich. Pomimo pewnej schematyczności jego katalog uznaje się za pierwszą historię literatury.
Jako poeta gustował głównie w drobnych formach literackich. Tworzył
epigramy
,
hymny
,
epylliony
,
idylle
i
elegie
dworskie a szczególnie aitiologiczne czyli uczone (wyjaśniające przyczyny powstania nazw, instytucji, kultów czy świąt). Lubował się w wyszukiwaniu najmniej znanych wersji
mitów
i na nich opierał swą twórczość. Jego pełna erudycji poezja wymagała wysiłku intelektualnego od czytelnika. Sporządził również jedną z list, prawdopodobnie najstarszą,
siedmiu cudów świata
. Do dziś zachowało się sześć jego hymnów i ponad sześćdziesiąt epigramów Kallimacha. Ponadto fragmenty innych utworów.
Twórczość Kallimacha naśladowali inni poeci aleksandryjscy, a później
rzymscy
, na przykład
Katullus
, a później
Propercjusz
. Imię Kallimacha przybrał
Fillipo Buonaccorsi
,
XV-wieczny
humanista włoski związany z
Polską
.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcja
Aleksandra Krawczuka
,
2005
, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, str. 271, Oficyna Wydawnicza FOGRA, .