Kaplica bpa Konarskiego, zw. także Szaniawskiego, pw. Niepokalanego poczęcia NP Marii – jedna z 19
kaplic
wchodzących w skład
katedry wawelskiej
. Znajduje się przy południowym ramieniu
ambitu
, pomiędzy kaplicami
Zygmuntowską
oraz
Św. Jana Chrzciciela (Zadzika)
.
Dzieje
Pierwsza kaplica w tym miejscu powstała z fundacji
biskupa
Bodzantę
Powstała w
1351
r. w stylu
gotyckim
na planie kwadratu. W latach
1520
-
1521
, przebudowano
kaplicę
na miejsce pochówku
Jana Konarskiego
– biskupa, znanego humanisty (zm.
1525
). Z inicjatywy biskupa
Felicjana Konstantego Szaniawskiego
, kaplicę zbarokizowano. (lata przebudowy
1722
-
1728
). Pracami kierował prawdopodobnie
Kacper Bażanka
.
Wyposażenie
Wnętrze kaplicy zdobi wystrój
renesansowy
i przede wszystkim
późnobarokowy
z ostatniej przebudowy w XVIII w. Z tego czasu pochodzi okazały nagrobek
Szaniawskiego
(zm.
1732
) oraz marmurowy
ołtarz
, w którym umieszczono później obraz Św. Joachima z
1834
r., pędzla
Rafała Hadziewicza
. Do kaplicy prowadzi późnobarokowy
portal
wykonany z czarnego i różowego
marmuru
. Z wcześniejszych zabytków zachował się przylegający do ściany południowej renesansowy nagrobek Jana Konarskiego. W posadzce
brązowa
jest wmurowana płyta pamiątkowa dedykowana
kardynałowi
Janowi Puzynie
(zm.
1911
).
Kaplicę niegdyś zdobił ołtarz w formie
tryptyku
, fundowany przez Konarskiego. W części środkowej dzieła znajduje się obraz przedstawiający Zaśnięcie Marii Panny. Dzieło wykonał Michał Lancz z Kitzingen. Obecnie dzieło znajduje się w zbiorach
Muzeum Narodowego w Krakowie
.
Bibliografia
-
Kazimierz Kuczman
, Wzgórze Wawelskie: Przewodnik; [Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu, Ministerstwo Kultury i Sztuki, Zarząd Muzeów i Ochrony Zabytków],
Kraków
1988
, wyd. drugie.