Generał brygady (rez.) Binyamin (Fouad) Ben-Eliezer (
hebr.
בנימין (פואד) בן אליעזר, ur.
12 lutego
1936
) izraelski były wojskowy, a obecnie polityk. Pierwszy Żyd pochodzący z
Iraku
, który przewodził
Partii Pracy
.
Urodzony w Iraku, Ben-Eliezer wyemigrował do
Izraela
w
1950
roku. Wstąpił do armii w
1954
roku i wkrótce potem został gubernatorem wojskowym Zachodniego Brzegu. Wybrany do
Knessetu
w
1984
, został ministrem budownictwa i konstrukcji, ministrem komunikacji, ministrem obrony i wicepremierem. Obecnie jest członkiem
Partii Pracy
, której przewodniczącym był w latach
2001
-
2002
.
Postrzegany jest jako "jastrząb" w sprawach polityki zagranicznej; był jednym z głównych architektów inwazji na
Liban
, a także zwolennik operacji Ochronna Tarcza w
Dżeninie
. Opowiada się za zawieszeniem rozmów z
Palestyńczykami
do czasu wstrzymania ataków terrorystycznych, choć uważa iż w takim przypadku należy powziąć postanowienia "kompromisowe".
Mieszka w Rishon LeZion, jest żonaty i ma dwójkę dzieci.
W wyborach na przewodniczącego partii, które odbyły się
9 listopada
2005
Ben-Eliezer zajął trzecie miejsce. Otrzymał 16.82% głosów, co sprawiło iż poprzedni lider,
Szimon Peres
, przegrał z
Amirem Peretzem
.
Po wyborach w
2006
roku został ministrem infrastruktury w rządzie
Ehuda Olmerta
, ponieważ weszła do niego także Partia Pracy.
Po wyborach w
2009
roku, w wyniku których lider Likudu Beniamin Netanjahu utworzył koalicję rządową, Ben-Elizer wszedł
31 marca
2009
w skład gabinetu jako minister przemysłu, handlu i pracy[1].
Przypisy
