Kliment Jefriemowicz Woroszyłow Климент Ефремович Ворошилов
Kliment Jefriemowicz Woroszyłow
Marszałek Związku Radzieckiego Marszałek Związku Radzieckiego
Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1881 Wierchnieje
Data i miejsce śmierci	2 grudnia 1969 Moskwa
Przebieg służby
Lata służby	1918 – 1969
Siły zbrojne	Armia Czerwona
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji , wojna polsko-bolszewicka , bitwa warszawska 1920 , II wojna światowa , Wielka Wojna Ojczyźniana : bitwa pod Moskwą , oblężenie Leningradu
Odznaczenia
Złota Gwiazda Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Złota Gwiazda Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Złoty medal Sierp i młot Bohatera Pracy Socjalistycznej Bohater Mongolii Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Medal za Obronę Leningradu Medal za Obronę Moskwy Medal za Obronę Kaukazu Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 Medal 20-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 Medal "20 lat Radzieckich Sił Zbrojnych" Medal "40 lat Radzieckich Sił Zbrojnych" Medal "50 lat Radzieckich Sił Zbrojnych" Order Suche Batora (Mongolia) Order Suche Batora (Mongolia) Krzyż Wielki Orderu Białej Róży (Finlandia)

Józef Stalin i Kliment Woroszyłow w 1935

Znaczek Poczty ZSRR z marsz. Klimentem Woroszyłowem, 1976

Instruktaż piechoty autorstwa Klimenta Woroszyłowa

Kliment Jefriemowicz Woroszyłow, ros. Климент Ефремович Ворошилов (ur. 4 lutego 1881 we wsi Wierchnieje, zm. 2 grudnia 1969 w Moskwie ) – radziecki dowódca wojskowy, Marszałek Związku Radzieckiego , polityk, przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej ZSRR , dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1956, 1968), Bohater Pracy Socjalistycznej (1960) i Bohater Mongolii (1957).

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Urodził się 4 lutego (23 stycznia wg kalendarza juliańskiego ) 1881 we wsi Wierchnieje (ob. w obwodzie ługańskim na Ukrainie ) w rodzinie robotnika kolejowego, z pochodzenia Ukrainiec. Mając zaledwie 7 lat rozpoczął pracę w kopalni pirytu, a następnie wraz z ojcem pasł bydło. Od 1896 pracował w fabryce. Od 1903 w Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji ( SDPRR ), w 1904 został członkiem komitetu bolszewickiego w Ługańsku . W czasie rewolucji 1905 organizował drużyny bojowe. W latach 1908–1917 zajmował się pracą partyjną w Baku , Petersburgu i Carycynie , kilka razy aresztowany.

W 1917 został członkiem Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich.

Wojna domowa w Rosji

Podczas wojny domowej w Rosji w 1918 współorganizował ukraińską 5. Armię i był jej pierwszym dowódcą, po czym dowodził Frontem Carycyńskim, pełnił funkcję zastępcy dowódcy i członka Rady Wojskowej Frontu Południowego, a następnie objął dowodzenie 10. Armią. W listopadzie 1919 współorganizował 1. Armię Konną Siemiona Budionnego i został członkiem jej Rady Wojskowo-Rewolucyjnej (Rewwojensowieta). W 1921 brał znaczący udział w likwidacji powstania marynarzy w Kronsztadzie .

Działalność polityczna i służba w RKKA

W latach 1921–1960 członek Komitetu Centralnego Rosyjskiej Partii Komunistycznej (bolszewików) RKP(b) . W latach 1921–1925 był dowódcą Północnokaukaskiego, a następnie Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. Po śmierci Michaiła Frunzego w listopadzie 1925 został ludowym komisarzem (ministrem) spraw wojskowych i morskich oraz przewodniczącym Rady Wojskowo-Rewolucyjnej ZSRR (do 1934). W latach 1926–1952 był członkiem Biura Politycznego WKP(b), a w latach 1934–1940 pełnił funkcję ludowego komisarza obrony ZSRR. W 1935 mianowany Marszałkiem Związku Radzieckiego . Współodpowiedzialny za czystki w Armii Czerwonej .

Podejmował decyzje o rozstrzelaniu łącznie 25 700 osób spośród grupy polskich wojskowych i cywilów znajdujących się w obiektach NKWD. Decyzję podjęli członkowie Biura: Ławrientij Beria , Józef Stalin , Kliment Woroszyłow, Wiaczesław Mołotow , Anastas Mikojan , Michaił Kalinin , Łazar Kaganowicz . Zgodnie z nią wiosną 1940 zamordowano 21 857 osób. Patrz: zbrodnia katyńska .

Po niepowodzeniu w wojnie radziecko-fińskiej odwołany ze stanowiska ludowego komisarza obrony. W maju 1940 został powołany na stanowisko zastępcy przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych (rząd ZSRR) i jednocześnie przewodniczącego Komitetu Obrony przy Radzie Komisarzy Ludowych.

Wielka Wojna Ojczyźniana

W czasie wojny niemiecko-radzieckiej , w latach 1941–1945 był członkiem Państwowego Komitetu Obrony. W 1941 został dowódcą Kierunku Północno-Zachodniego (do września 1941). Będąc pełnomocnikiem Kwatery Głównej Naczelnego Dowództwa, organizował obronę Leningradu oraz dowodził wojskami Frontu Leningradzkiego (wrzesień 1941) i Wołchowskiego oraz Samodzielnej Armii Nadmorskiej. We wrześniu 1942 został wyznaczony głównym dowódcą ruchu partyzanckiego (do maja 1943). Podczas wojny zajmował również inne stanowiska. Uczestniczył w konferencji teherańskiej .

Okres powojenny

Po zakończeniu II wojny światowej w 1945 był przewodniczącym Sojuszniczej Komisji Kontrolnej na Węgrzech . W latach 1946–1953 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Rady Ministrów ZSRR, a następnie w latach 1953–1960 przewodniczącego Prezydium Rady Najwyższej ZSRR .

W 1960 za wystąpienie przeciwko Nikicie Chruszczowowi i poparcie "grupy antypartyjnej" Wiaczesława Mołotowa został pozbawiony wszystkich funkcji partyjnych i państwowych. Po dojściu do władzy Leonida Breżniewa powrócił do łask, ponownie członek KC KPZR od 1966.

Zmarł 2 grudnia 1969, pochowany przy ścianie Kremla na Placu Czerwonym w Moskwie . W jego pogrzebie uczestniczyła delegacja PRL z przewodniczącym Rady Państwa PRL Marianem Spychalskim , szefem GZP WP gen. Józefem Urbanowiczem oraz szefem Sztabu Generalnego WP gen. Bolesławem Chochą .

Autor wspomnień Rasskazy o żizni, Moskwa 1968.

Odznaczenia

• Medal "Złota Gwiazda" Bohatera Związku Radzieckiego – dwukrotnie (3 lutego 1956, 22 lutego 1968)
• Medal "Sierp i Młot" Bohatera Pracy Socjalistycznej (1960)
• Order Lenina – ośmiokrotnie 1935, 1938, 1941, 1945, 1951, 1956, 1961, 1968)
• Order Czerwonego Sztandaru – sześciokrotnie (1919, 1921, 1925, 1930, 1944, 1948)
• Order Suworowa I klasy (1944)
• Order Czerwonego Sztandaru Pracy Uzbeckiej SRR (1930)
• Order Czerwonego Sztandaru Pracy Tadżyckiej SRR (1933)
• Order Czerwonego Sztandaru Pracy Zakaukaskiej SRR (1933)
• Medal za Obronę Leningradu
• Medal za Obronę Moskwy
• Medal za Obronę Kaukazu
• Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (1945)
• Medal 20-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941-1945 (1965)
• Medal "20 lat Radzieckich Sił Zbrojnych" (1938)
• Medal "30 lat Radzieckich Sił Zbrojnych" (1948)
• Medal "40 lat Radzieckich Sił Zbrojnych" (1958)
• Medal "50 lat Radzieckich Sił Zbrojnych"
• Medal 800-lecia Moskwy (1947)
• Bohater Mongolii (29 maja 1957, Mongolia )
• Order Suche Batora – dwukrotnie (Mongolia)
• Оrder Czerwonego Sztandaru (Mongolia)
• Krzyż Wielki Orderu Białej Róży ( Finlandia )
• i inne

Ciekawostki

• Bułat Okudżawa , poświęcił mu jedną ze swoich ironicznych piosenek pod tytułem Woroszyłow, nasz czerwony komendant. Piosenkę tę Okudżawa nagrał w czasie swego pobytu w Polsce w 1966 roku i nie była ona znana w ZSRR. Woroszyłow pojawia się również w znanej pieśni Armii Konnej "Marsz Budionnego". Oprócz tego, nazwisko Woroszyłowa pojawia się jeszcze w co najmniej dwóch pieśniach: jednej z licznych wersji Полюшко-поле (Poleczko-pole) oraz Эшелонная (Песня о Ворошилове) ("Eszelonowa" (Pieśń o Woroszyłowie))
• W Bielsku-Białej istniała prawdopodobnie jedyna ulica jego imienia w Polsce (1951–1988), później Władysława Sikorskiego ).
• Ługańsk , miasto we wschodniej Ukrainie zostało nazwane na jego cześć Woroszyłowgrad. Stoi tam do dzisiaj pomnik Woroszyłowa, na koniu i z szablą.
• Od inicjałów Woroszyłowa nazwano serię czołgów ciężkich KW (nazywanych także potocznie "Klimami")
• W 1925 po śmierci Michaiła Frunzego Kliment Woroszyłow wychowywał jego syna – Timura, który zginął jako oficer lotnictwa na Froncie Wołchowskim. Był żonaty, ale nie miał własnych dzieci, wychowywał również przybranego syna Piotra.
• W 1985 w filmie "Bitwa o Moskwę" w jego rolę wcielił się piosenkarz Władimir Troszin, pierwszy wykonawca piosenki "Podmoskownyje Wiecziera".
• W wywiadzie dla "Gazety wyborczej" gen. armii Wojciech Jaruzelski wspominał jak podczas spotkania z marsz. Klimentem Woroszyłowem – na uroczystości z okazji 20. rocznicy zakończenie II wony światowej – ów wyrecytował po polsku modlitwę "Zdrowaś Mario".

Bibliografia