Zamek Książąt Głogowskich wybudowany za czasów Konrada I

Konrad I głogowski (ur. 1228 / 1231 , zm. 6 sierpnia w 1273 lub 1274 ) – książę głogowski ( 1249 / 1251 - 1273 / 1274 )

Konrad I był czwartym pod względem starszeństwa syn księcia śląskiego Henryka II Pobożnego i Anny z czeskiego rodu Przemyślidów .

W momencie śmierci ojca w 1241 roku Konrad był małoletni. W celu uniknięcia nadmiernego rozdrobnienia władztwa został wysłany przez matkę i starszych na studia do Paryża , gdzie miał zostać wykształcony na duchownego.

Książę jednak na wiadomość o podziale ojcowskiego księstwa między braci Bolesława II Rogatkę i Henryka III Białego powrócił do kraju, by upomnieć się o swój dział.

Wkrótce doszło do porozumienia na mocy którego znalazł się pod opieką starszego brata księcia legnickiego Bolesława Rogatki, z którym formalnie objął współrządy. Ten chcąc pozbyć się brata wystarał się dla niego o stanowiska kościelne: najpierw prepozyta kolegiaty w Głogowie , a następnie uczynił go biskupem w bawarskiej Pasawie . Konrad nie zamierzał jednak kontynuować kariery duchownej i wkrótce popadł w zatarg z Rogatką.

Początkowo musiał uchodzić ze Śląska ( czerwiec 1249 ), wkrótce jednak dzięki pomocy księcia wielkopolskiego Przemysła I udało mu się opanować Bytom nad Odrą . Współpracę z wielkopolskim Piastem umocnił małżeństwem z siostrą Przemysła, a córką Władysława Odonica Salomeą . Innym sojusznikiem w walce z Rogatką stał się inny brat – Henryk III Biały.

Dzięki pomocy nowych sojuszników, oraz wobec buntu rycerstwa głogowskiego przeciw Bolesławowi II kampania Konrada zakończyła się w 1251 roku pełnym sukcesem. Książę legnicki został zmuszony do zaakceptowania tego stanu rzeczy, jednak do końca życia Konrada stosunki między braćmi pozostały napięte i często dochodziło do zatargów, z których zwycięski z reguły wychodził książę głogowski (m.in. w 1257 roku Konradowi I udało się porwać Rogatkę z pilnie strzeżonego zamku w Legnicy ), chociaż w 1271 miał utracić na rzecz brata Bolesławiec nad Kwisą .

W 1260 roku Konrad nawiązał bliższe kontakty z Czechami i związał się z polityką króla Przemysła Ottokara II . W polityce wewnętrznej opierał się głównie na ludziach, dzięki którym zdobył władzę.

Książę głogowski starał się również popierać kolonizację osadniczą, głównie niemiecką. Jego też zasługą jest lokacja na prawie magdeburskim Głogowa w 1253 roku.

W polityce z kościołem, w przeciwieństwie do swoich braci, Konrad poparł energicznego biskupa wrocławskiego Tomasza I w walce o immunitety kościelne. Działo się to jednakże do czasu i kiedy w 1268 roku Tomasz I zmarł Konrad zaczął łamać nadane przez siebie przywileje, co doprowadziło do konfliktów z nowym biskupem Tomaszem II .

Konrad I był dwukrotnie żonaty: po śmierci Salomei wielkopolskiej ożenił się z córką Dytryka Mądrego z rodu Wettynów Zofią. Dzieci dochował się sześcioro: trzech synów ( Henryk III głogowski , Przemko ścinawski i Konrad II Garbaty ), oraz trzy córki (były to Anna wydana za mąż za Ludwika II Wittelsbacha , księcia bawarskiego, Eufemia wydana za hrabiego Gorycji Albrechta II i Jadwiga późniejsza ksieni klasztoru we Wrocławiu ).

Pod koniec życia ufundował kościół w Zielonej Górze (dziś konkatedrę ) pod wezwaniem swej babki, św. Jadwigi . Kościół został dokończony 20 lat po jego śmierci przez syna Konrada, Henryka III głogowskiego .

Poprzednik nowy tytuł

Książę głogowski 1248 - 1273 / 1274 do 1251 razem z bratem Bolesławem

Następca Henryk III głogowski