Klasztor mariawicki w Felicjanowie - siedziba władz Kościoła

biskupka Damiana Maria Beatrycze Szulgowicz - obecny zwierzchnik Kościoła od 2005 roku

Kościół Przenajświętszego Sakramentu w Długiej Kościelnej

Wizja Boga (Trójcy Świętej wcielonej) w Kościele Katolickim Mariawitów
Maryja	Jezus Chrystus
Bóg Ojciec ( Matka Boża )	Syn Boży ( Jezus Chrystus )	Duch Święty ( Mateczka )

Wnętrze świątyni w Długiej Kościelnej

Cmentarz mariawicki w Długiej Kościelnej

Kaplica Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Warszawie

Msza Święta sióstr kapłanek w kaplicy w Felicjanowie

Uroczysta procesja w Felicjanowie na uroczysość Zesłania Ducha Świętego

Kościół Katolicki Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej – wspólnota chrześcijańska prawnie działająca na terenie Polski . Siedzibą władz Kościoła jest miejscowość Felicjanów w powiecie płockim . Zwierzchnikiem Kościoła jest siostra biskupka Damiana Maria Beatrycze Szulgowicz . Kościół liczy 2 120 wyznawców, 20 placówek i 12 duchownych, w tym 8 kobiet.

Mariawityzm wyodrębnił się z polskiego Kościoła rzymskokatolickiego w 1906 roku. Powodem secesji było niezaakceptowanie przez hierarchię polską i papieża w Rzymie działalności Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów , które powstało na skutek objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia , jakie otrzymała siostra zakonna Maria Franciszka Kozłowska 2 sierpnia 1893 roku w Płocku .

Nazwa

Między 1906 rokiem a 1909 rokiem wspólnota mariawitów funkcjonuje jako samodzielne wyznanie, lecz nie jako Kościół w rozumieniu katolickim . Dopiero po konsekracji biskupa Kowalskiego, 5 października 1909 roku, stała się ona Kościołem przyjmując nazwę Kościół Katolicki Mariawitów. W 1919 roku Kościół dając wyraz swej przynależności do Unii Utrechckiej zrzeszającej Kościoły starokatolickie przyjął nazwę na Staro-Katolicki Kościół Mariawitów.

Podczas rozłamu w mariawityzmie obydwie strony starały się zachować dotychczasową nazwę Kościoła: Starokatolicki Kościół Mariawitów, w rezultacie zwolennicy arcybiskupa Kowalskiego powrócili do pierwotnej nazwy z czasów życia Mateczki, która brzmiała: Kościół Katolicki Mariawitów.

W języku potocznym dla rozróżnienia dwóch polskich nurtów w mariawityzmie, stosuje się określenie: denominacja felicjanowska, nurt abp. Kowalskiego lub mariawityzm reformowany.

Historia

W wyniku rozłamu w Kościele Mariawickim, zapoczątkowanego jesienią 1934 roku, a zakończonego formalnie uchwałą kapituły generalnej z dnia 29 stycznia 1935 roku, nastąpił podział wśród duchowieństwa, sióstr zakonnych i wiernych na dwie grupy. Po stronie dotychczasowego zwierzchnika Jana Marii Michała Kowalskiego opowiedziało się 9 biskupek , 10 kapłanów (w tym 5 za granicą), 50 kapłanek, 80 sióstr zakonnych^[1] oraz około 7000 wiernych. Podział liczbowy wiernych w parafiach ukształtował się w stosunku 4:1 na korzyść grupy płockiej, z tym, że około 30% wyznawców odeszło w ogóle od mariawityzmu. Po rozłamie w łonie mariawityzmu za arcybiskupem Kowalskim opowiedzieli się wszyscy duchowni przebywający poza granicami Polski, w wyniku czego Kościół Katolicki Mariawitów posiadał placówki we Francji , na Litwie i w Wielkiej Brytanii . Arcybiskup Kowalski, pod wpływem również płockich administracyjnych organów państwowych, zrzekł się urzędu, Świątyni i klasztoru w Płocku . Został przewieziony z grupą stu dwunastu zwolenników z Płocka do odległego o 18 km Felicjanowa. W okresie sporu o utrzymanie dotychczasowej nazwy Starokatolicki Kościół Mariawitów, grupa felicjanowska powróciła do nazwy z okresu życia Założycielki, to jest Kościół Katolicki Mariawitów.

Arcybiskup Kowalski, osiadły w Felicjanowie, kontynuował wydawanie listów pasterskich. Listem pasterskim z dnia 12 maja 1935 roku udzielił władzy kapłańskiej całemu ludowi mariawickiemu. Była to oficjalna realizacja ogłoszonego wcześniej tak zwanego kapłaństwa ludowego. Tuż po tym z rąk trzech sióstr biskupek: Honoraty Próchniewskiej, Melanii Kubickiej i Dezyderii Spodarówny sakrę biskupią otrzymał największy zwolennik arcybiskupa Kowalskiego - kapłan Stanisław Maria Tytus Siedlecki , proboszcz z Łowicza . Ten pośpiech w święceniach oraz wprowadzenie powszechnego kapłaństwa ludu był realizacją zamierzeń arcybiskupa Kowalskiego, z drugiej zaś strony tłumaczyć można to brakiem kadr do obsady placówek parafialnych. Zwierzchnik Kościoła wprowadził publiczny kult św. Marii Franciszki; zmienił liturgię Mszy Świętej, a listem pasterskim z dnia 25 lipca 1935 roku ogłosił świętość Założycielki Feliksy Marii Franciszki Kozłowskiej i stanął w jej obronie.

9 lipca 1936 arcybiskup Michał został osadzony w więzieniu na zasadzie niewykonywanego wyroku z 22 października 1931 , a następnie, na żądanie biskupa Klemensa Marii Filipa Feldmana , Urząd Wojewódzki w Warszawie zabezpieczył majątek Felicjanów przed, jak mówi pismo: rozgrabieniem go przez pozostałe siostry mariawitki. Po powrocie z więzienie arcybiskup Kowalski ogłosił jeszcze nową naukę o Trójcy Świętej . 4 września 1938 roku arcybiskup Kowalski konsekruje kapłana Paula Marię Marca Fatôme na biskupa Kościoła Katolickiego Mariawitów we Francji. Po śmierci biskupa Fatôme placówka w Nantes ulega likwidacji.

Po wybuchu II wojny światowej w 1939 arcybiskup Jan Maria Michał Kowalski wystosował list do Kanclerza III Rzeszy Adolfa Hitlera , w którym między innymi sprzeciwiał się aneksji Gdańska oraz wzywał go do uznania w mariawityzmie Dzieła Miłosierdzia Bożego i zaprzestania przelewu krwi. Spowodowało to zainteresowanie się okupanta niemieckiego tą niewielką wspólnotą religijną i zakwalifikowania jej jako niebezpiecznej dla planów politycznych III Rzeszy na ziemiach polskich. 25 stycznia 1940 arcybiskup Jan Maria Michał Kowalski został aresztowany przez Gestapo i uwięziony w Płocku , a następnie 25 kwietnia 1941 roku wywieziony do obozu w Dachau za nienawiść do narodu niemieckiego. Chodziło o napisane przed wybuchem wojny artykuły polityczne Gdańsk i Prusy Wschodnie powinny wrócić do Polski oraz Lucyfer.

Jako więzień obozu koncentracyjnego przebywał wśród księży rzymskokatolickich. Wśród nich był biskup pomocniczy z Włocławka Michał Kozal . Biskup Franciszek Korszyński w książce Jasne promienie w Dachau wspomina o postawie Kowalskiego z wielkim uznaniem. Liczący siedemdziesiąt lat starzec, wyróżniał się swoją otyłością i przeżył w obozie prawdziwe męczeństwo. Namawiany przez księży-współwięźniów, by wyrzekł się swoich wierzeń i wrócił do Kościoła rzymskokatolickiego - zdecydowanie odmawiał. Zachowywał się godnie, dużo się modlił, znosił po bohatersku swoje cierpienia. Zginął w wieku 70 lat dnia 18 maja 1942 , jako obozowy numer 24542, wywieziony z Dachau w transporcie inwalidzkim i zagazowany w Hartheim pod Linzem .

Wkrótce po aresztowaniu arcybiskupa zostali wywiezieni do obozów w Działdowie , a potem Dachau trzej duchowni: Aleksander Maria Stefan Szulgowicz, Piotr Maria Dominik Dąbrowski i Wacław Maria Augustyn Gapiński, którzy tam zginęli. W marcu 1941 roku nastąpiło wysiedlenie wszystkich mieszkańców Felicjanowa. Do obozów w Działdowie i Pomiechówku wywieziono 158 osób, z których większość następnie deportowano do Generalnej Guberni .

Po wyzwoleniu, do zdewastowanego przez Niemców Felicjanowa wrócili pozostali przy życiu jego mieszkańcy, doprowadzając obiekty do stanu użytkowego. Po śmierci arcybiskupa Kowalskiego na czele Kościoła Katolickiego Mariawitów stanęła przełożona Zgromadzenia Sióstr Mariawitek, siostra arcykapłanka Antonina Maria Izabela Wiłucka . Arcykapłanka kierowała Kościołem aż do śmierci 28 listopada 1946 roku, pozostawiając o sobie wśród mariawitów bardzo pozytywną opinię, po śmierci uznana została przez wiernych za świętą męczennice .

W chwili jej śmierci mariawityzm felicjanowski miał jeszcze osiem sióstr biskupek: Marię Celestynę Karczewską (1899-1977), Marię Dilektę Rasztawicką (1905-1995), Marię Honoratę Klichowską-Próchniewską (1878-1962), Marię Melanię Kubicką {1895-1956), Marię Eufemię Nyk (1898-1981), Marię Dezyderię Spodar (1902-1993), Marię Emmę Piotrowską (1901-1994), Marię Michaelę Wnuk (1907-1982), dwóch biskupów: Marię Tytusa Siedleckiego (1869-1955) i Paula Marię Marka Fatôme we Francji (1873-1951) oraz dwóch biskupów-elektów: Józefa Marię Rafaela Wojciechowskiego (1917-2005) i Marię Natanaela Golacika (1918-1984). Wcześniej zmarli biskupi Litwy: Antoni Maria Feliks Tułaba (1873-1944) i Józef Maria Antoni Hrynkiewicz (1866-1938).

W 1946 na czele Kościoła Katolickiego Mariawitów stanął biskup Józef Maria Rafael Wojciechowski . Na początku 1950 roku utworzona została Rada Przełożonych z nowo wybranym ministrem generalnym, arcybiskupem Wojciechowskim, jako przewodniczącym. W 1960 roku Urząd do Spraw Wyznań zatwierdził statut Zgromadzenia Sióstr Mariawitek w Felicjanowie, a w 1968 roku statut Kościoła Katolickiego Mariawitów, uchwalony przez Kapitułę Generalną w dniu 14 maja 1967 roku.

9 października 1984 odbyło się spotkanie pomiędzy przedstawicielami Kościoła Rzymskokatolickiego oraz Kościoła Katolickiego Mariawitów na temat wzajemnego uznania sakramentu chrztu.

30 maja 1993 w święto Zesłana Ducha Świętego siostry Damiana Maria Beatrycze Szulgowicz i Hanna Maria Rafaela Woińska zostały pokonsekrowane na nowe biskupki Kościoła^[2]. Po śmierci arcybiskupa Józefa Marii Rafaela Wojciechowskiego, siostra Beatrycze została nowym zwierzchnikiem Kościoła Katolickiego Mariawitów, nie przyjęła jednak przysługującego jej tytułu arcykapłanki.

Po transformacji ustrojowej w Polsce nastąpiło ostateczne uregulowaniu położenia prawnego Kościoła ustawą z dnia 20 lutego 1997 roku o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego Mariawitów w RP.

Ekumenizm

Po II wojnie światowej Kościół Katolicki Mariawitów podjął starania o przyjęcie do Chrześcijańskiej Rady Ekumenicznej w Polsce . Wkrótce starania te zostały przerwane z powodu niejasnego stanowiska kierownictwa tej organizacji. Wspólnota prowadziła rozmowy na temat zjednoczenia z Kościołem Starokatolickim Mariawitów . Mimo podjętych prób w latach: 1947 , 1953 , 1962 i 1968 ; nie doszło do zjednoczenia obydwu denominacji mariawickich.

9 października 1984 doszło do spotkania pomiędzy przedstawicielami Kościoła Rzymskokatolickiego oraz Kościoła Katolickiego Mariawitów na temat sakramentu chrztu . W wyniku spotkania oświadczono, że strona Kościoła rzymskokatolickiego nie ma żadnych wątpliwości co do ważności chrztu udzielanego w Kościele Katolickim Mariawitów, to samo oświadczenie złożył przełożony Kościoła Katolickiego Mariawitów arcybiskup Maria Rafael Wojciechowski. Po podpisaniu porozumienia strona rzymskokatolicka zwróciła się do Kościoła Katolickiego Mariawitów o dodatkowe wyjaśniania w sprawie rozumienia Trójcy Świętej w tym wyznaniu. Wyjaśnień tych nie udzielono do dziś.

Aktualnie przedstawiciele Kościoła Katolickiego Mariawitów biorą udział w nabożeństwach ekumenicznych i innych uroczystościach niektórych mniejszościowych Kościołów chrześcijańskich w Polsce . Kościół felicjanowski nie utrzymuje oficjalnych kontaktów z mariawitami żyjącymi poza granicami Rzeczypospolitej.

Doktryna

Kościół Katolicki Mariawitów opiera swoją naukę na Piśmie Świętym jako głównym fundamencie. Uznaje naukę Kościoła powszechnego wyrażoną w symbolach wiary , w kanonach siedmiu pierwszych soborów ekumenicznych oraz w Tradycji zinterpretowanej przez Ojców Kościoła . Kościół opiera swoją naukę i życie także na Objawieniach Dzieła Wielkiego Miłosierdzia św. Marii Franciszki Kozłowskiej i na Tradycji mariawickiej, do której zalicza głównie pisma arcybiskupa Michała Kowalskiego , komentujące życia i Objawienia Mateczki, i rozwijające naukę mariawicką. Kościół Mariawitów odrzuca dogmat o prymacie jurysdykcyjnym i nieomylności papieża oraz naukę o odpustach .

Mariawici felicjanowscy nauczają, że św. Maria Franciszka jest Oblubienicą Chrystusa , która dopełniła Dzieła Odkupienia i zapoczątkowała erę Ducha Świętego . Uważają ją za niewiastę z Apokalipsy obleczoną w słońce i przybraną w pas arcykapłański. Święta Maria Franciszka Kozłowska została zrównana w kulcie z Matką Bożą . Ku jej czci wprowadzono kilka świąt kościelnych, modlitw oraz litanii. Według teologii Kościoła Katolickiego Mariawitów kult Mateczki - Małżonki Chrystusowej oraz Matki Bożej obejmie w przyszłości cały świat.

Kościół Katolicki Mariawitów rozwinął chrześcijańską naukę o Trójcy Świętej , to znaczy naukę o udziale wszystkich Trzech Osób Boskich w Dziełach Odkupienia i Odnowienia człowieka przez cześć Przenajświętszego Sakramentu , a także o obecności Trójcy Świętej w Eucharystii, przez Którą Bóg ma dokonać ostatecznego zbawienia świata.^[3] Koncepcja ta zakłada, że tak, jak Druga Osoba Trójcy Świętej - Syn Boży wcielił się w Jezusa Chrystusa, tak Bóg Ojciec wcielił się w Maryję , a Duch Święty w Marię Franciszkę Kozłowską. Mariawici felicjanowscy uznają Jezusa, Maryję oraz Marię Franciszkę Kozłowską za członków Trójcy Świętej wcielonej (tj. uznanie ich jako Osób Boskich).^[4].

Arcybiskup Jan Maria Michał Kowalski jest obdarzany szczególną czcią oraz tytułem świętego męczennika. Mariawici uważają, że to o nim prorokowali polscy wieszcze narodowi, jak Adam Mickiewicz i Juliusz Słowacki . Juliusz Słowacki wieszczył o nim w wierszu o papieżu słowiańskim. W podobnym duchu uważają, że o Polsce i o mariawityzmie wieszczyli Zygmunt Krasiński , Maria Konopnicka , Stanisław Wyspiański oraz Kornel Ujejski . Kościół Katolicki Mariawitów naucza, iż Msza Święta sprawowana w grzechu ciężkim lub za pieniądze jest nieważna.

Kościół Katolicki Mariawitów przyjmuje siedem katolickich sakramentów świętych, przy czym podczas chrztu świętego udzielany jest także sakrament bierzmowania oraz pierwszej Komunii Świętej. Mariawici felicjanowscy odrzucają spowiedź uszną, uznają jedynie spowiedź powszechną przed Chrystusem. Władzę sprawowania sakramentów świętych mają wszyscy wierni.

Kult

Najwyższą cześć mariawici oddają Bogu w Trójcy Przenajświętszej jedynemu, Ojcu , Synowi i Duchowi Świętemu . Centralnym elementem kultu oddawanego Bogu jest Msza Święta, która jest uobecnieniem zbawczej Ofiary Chrystusa . Głównym zadaniem mariawitów jest szerzenie czci dla Przenajświętszego Sakramentu, która w życiu wiernych ma się wyrażać w częstym i godnym przyjmowaniu Komunii Świętej oraz odprawianiu adoracji ubłagania . Każdy z wyznawców powinien odprawiać godzinną adorację Przenajświętszego Sakramentu raz w tygodniu oraz wspólną uroczystą raz w miesiącu a także uczestniczyć w niedziele i święta we Mszy Świętej. Duchowieństwo i siostry zakonne mają obowiązek odprawiać adorację codziennie.

W Kościele mariawitów wszystkie czynności liturgiczne oraz Msze Święte są odprawiane są w języku narodowym od 1907 . Większości nabożeństw towarzyszy wystawienie Przenajświętszego Sakramentu. Komunia Święta udzielana jest wiernym pod postaciami chleba i wina. Msza Święta sprawowana jest przodem do tabernakulum , w obrządku zbliżonym do rytu trydenckiego . Cała liturgia mariawicka koncentruje się na Eucharystii, która jest na pierwszym planie. Na zakończenie Mszy Świętej odmawiane są modlitwy do Ducha Świętego.

Kościół Katolicki Mariawitów oddaje także cześć świętym , aniołom i męczennikom . Szczególnym szacunkiem darzeni są: św. Maria Franciszka Kozłowska, św. Franciszek z Asyżu , św. Michał Kowalski , św. Izabela Wiłucka , św. Klara , św. Józef , św. Anna , św. Alfons , św. Ludwik , św. Maria Magdalena , św. Hildegarda a także apostołowie i ewangeliści . W kulcie świętych jednak zachowuje się właściwy umiar i powagę, przytacza ich jako wzory do naśladowania, a opierając się na wierze w świętych obcowanie , Kościół uznaje ich za specjalnych pośredników między ludem a Chrystusem.

Kościół wierzy, że Bóg sprawuje cuda w duszy człowieka, nie uznaje więc cudownych relikwii , kultu obrazów i figur . Nie odrzuca jednak wielkiego poszanowania, jakim powinno się otaczać obrazy treści religijnej oraz relikwie i pamiątki po świętych. Mariawici felicjanowscy odrzucają wszelkie sakramentalia a także wszelkie praktyki pokutne i obowiązkowe posty . Zniesione zostały wszystkie dodatkowe ceremonie jakie dotychczas miały miejsce w czasie nabożeństw Wielkiego Tygodnia , łącznie ze święceniem olejów, ognia, wody , cierni, kredy czy ubieraniem grobów. W nabożeństwach tych centralne miejsce zajmuje uroczysta Msza Święta oraz adoracja Przenajświętszego Sakramentu połączona z rozważaniem Męki Pańskiej .

Do ksiąg liturgicznych Kościoła Katolickiego Mariawitów należą: Mszał , rytuał , Brewiarz Eucharystyczny i Psałterz do Ducha Przenajświętszego. Szaty liturgiczne używane są w dwóch kolorach: białym i fioletowym. Siostry biskupki , zamiast mitry , na welony zakładają haftowane diademy . Kapłaństwo ludowe nie używa ornatów ani kap , ewentualnie komżę i stułę . Jeśli zaś kapłan ludowy czy kapłanka przewodniczą na wspólnych zgromadzeniach modlitewnych, wówczas sprawują je w szatach liturgicznych. Dla wiernych świeckich przeznaczona jest do odprawiania na co dzień Msza Święta Ludowa .

Duchowni

Kościół Katolicki Mariawitów pod względem struktury duchowej składa się z kapłaństwa służebnego oraz kapłaństwa ludowego .

Kapłaństwo służebne, zwane także kapłaństwem hierarchicznym, składa się z mężczyzn i kobiet , którzy ukończyli wydział teologii starokatolickiej na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie lub Seminarium Duchowne Kościoła Katolickiego Mariawitów w Felicjanowie oraz uzyskali akceptację władz kościelnych. Kapłaństwo służebne tworzą biskupi , kapłani i diakoni . Ich zadaniem jest opieka duszpasterska nad wiernymi oraz duchowe wsparcie i kierownictwo nad kapłaństwem ludowym i całym Kościołem.

Kapłani należą do Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów a kapłanki do Zgromadzenia Sióstr Mariawitek . W Kościele Katolickim Mariawitów kapłani służebni mają obecnie wolność wyboru odnośnie stanu cywilnego: mogą zawrzeć związek małżeński z kapłanką albo też żyć w samotności. Kościół zaleca aby kapłani zawierali związki małżeńskie z siostrami zakonnymi co ma służyć ich wewnętrznemu rozwojowi, jak i pełnionej misji. Wszystkich duchownych obowiązuje zachowanie ducha franciszkańskiego a w ich pracy ma przyświecać hasło: Wszystko na większą chwałę Bożą i cześć Najświętszej Maryi Panny.

Biskupem Kościoła Katolickiego Mariawitów może być kapłan bądź kapłanka wybrana przez kapitułę generalną, konsekrowana przez przynajmniej jednego biskupa Kościoła. Aktualnie episkopat w Kościele tworzą: biskupka Damiana Maria Beatrycze Szulgowicz zwierzchnik Kościoła, biskupka Hanna Maria Rafaela Woińska kustoszka warszawska oraz biskupka elekta Maria Alma Białkowska. Zwierzchnikowi Kościoła Katolickiego Mariawitów przysługuje tytuł arcybiskupa w przypadku mężczyzny lub arcykapłanki w przypadku kobiety.

Kapłaństwo ludowe, zwane także powszechnym, składa się z wiernych mężczyzn i kobiet . Każdy z członków Kościoła Katolickiego Mariawitów może sprawować sakramenty święte i nie potrzebuje do tego żadnego dodatkowego wykształcenia. W wielu parafiach kapłani ludowi przewodniczą wspólnym zgromadzeniom liturgicznym, nazywani są wtedy liderami wspólnoty. Kapłaństwo ludowe ma obowiązek sprawować swoje kapłaństwo w łączności z przełożonymi i w zależności od nich.

Wszystkie posługi w Kościele są bezpłatne, zgodnie z zaleceniem Chrystusa: Darmoście wzięli, darmo dawajcie (Mt 10,8). Duchowieństwu wolno jest przyjmować dobrowolne ofiary za posługi religijne, ale nie może ich żądać.

Organizacja

W myśl statutu Kościoła kieruje nim Rada Przełożonych złożona z trzech osób: arcybiskupa jako przewodniczącego, przełożonej Zgromadzenia Kapłanek oraz sekretarza wybranego przez kapitułę generalną. Zwierzchnią władzą jest kapituła generalna, w skład której wchodzą wszyscy duchowni, po trzech przedstawicieli ze zgromadzeń zakonnych oraz po jednym delegacie świeckim z każdej parafii i filii .

Statut określa, że pod względem struktury duchowej Kościół ten składa się z czterech ugrupowań:

• kapłanów i biskupów pracujących służebnie
• trzech zgromadzeń zakonnych (męskie, żeńskie i tercjarze )
• kapłaństwa powszechnego ludowego
• ogółu wiernych

Administracyjnie Kościół podzielony jest na dwie kustodie : płocko-łódzką z siedzibą w Felicjanowie i warszawsko-lubelską z siedzibą w Warszawie. Ponadto w Krakowie znajduje się placówka unijna płocko-felicjanowska . Wspólnota posiada 20 placówek, z czego 16 parafii . Tylko jedna parafia posiada świątynię w Długiej Kościelnej , zaś reszta ośrodków to kaplice domowe. Siedzibą władz zwierzchnich Kościoła jest Felicjanów w gminie Bodzanów . Znajduje się tam klasztor z kaplicą Nieustającej Adoracji Ubłagania.

W Kościele Katolickim Mariawitów w Polsce pracuje 11 duchownych: 3 biskupki i 8 kapłanek. Reszta to kapłani ludowi. W Polsce żyje około 2,5 tysiąca mariawitów felicjanowskich, z czego 2 120 przypisanych jest do konkretnych parafii. Największe skupiska mariawitów są na Mazowszu , głównie w okolicy Łodzi , Strykowa , Łowicza , Płocka , Warszawy i Sulejówka .

Kontakt

• Kościół Katolicki Mariawitów w RP
• Felicjanów k. Płocka
• 09-470 Bodzanów
• tel. 0-24-260-70-10

Przypisy

Źródła

• Józef Maria Rafael Wojciechowski, Pisma Wybrane - Dzieło Bożego Ratunku, Felicjanów 2003
• Stanisław Rybak, Mariawityzm - studium historyczne, Warszawa 1992
• Tomasz Dariusz Mames, Mysteria Mysticorum - szkice z duchowości i historii mariawitów, Kraków 2009
• Winiarczyk-Kossowska Małgorzata, Ustawy III Rzeczypospolitej o stosunku państwa do Kościołów chrześcijańskich, Warszawa 2004

Linki

• Nieoficjalna witryna Kościoła Katolickiego Mariawitów
• Forum Kościoła Katolickiego Mariawitów