Krzysztof Warszewicki herbu Kuszaba (ur. 1543 w Warszewicach – zm. 11 września 1603 w Krakowie ) – polski historyk, pisarz polityczny , publicysta i dyplomata, ksiądz jezuita.

Brat przyrodni Stanisława . Służył Stefanowi Batoremu w rokowaniach dyplomatycznych w czasie wojny polsko-rosyjskiej 1577-1582 . Pełnił obowiązki mentora Zygmunta III Wazy . Popierał ruch kontrreformacji . Ma w swym dorobku kilka publikacji o tematyce społeczno-politycznej i historycznej.

Jest patronem ulicy na warszawskiej Ochocie .

Dzieła

Największy rozgłos przyniosła mu po latach, wydana w 1598 roku, książka De optimo statu libertatis (O najlepszym stanie wolności). Postulował w niej umocnienie władzy monarszej w interesie całego państwa. Sprzeciwiał się wolnej elekcji . Uważał, że upadki państw należy przypisywać nie losowi, a nieudolności rządzących i rokoszom rządzonych. Apelował o poprawę doli niższych stanów pisząc -w dobrze urządzonej Rzeczypospolitej i plebejusze w wielkim mają być poważaniu, bo przez nich, przez rolnictwo, i miasta stoją, i kwitną państwa.

• Wenecja ( 1572 ) – poemat, w którym nawoływał do wojny z Turcją
• Paradoxa ( 1579 ) – mowy i rozprawy polityczne
• De legato et legatione liber (Kraków 1595 ) – dzieło parenetyczne
• Reges, sancti, bellatores, scriptores Poloni ( Rzym 1601 ) – dzieło prozopograficzne
• przekład na łacinę traktatu El concejo y consejeros del Príncipe Hiszpana Fadrique Furió Ceriola w oparciu o wcześniejsze włoskie tłumaczenie (Kraków, 1595)
• Turciae tres, (Praga 1589)
• Turcicae quattuorecim, (Kraków 1595).

Bibliografia

• Janusz Tazbir "Szlachta i teologowie" wyd. Wiedza Powszechna, Warszawa 1987.
• Praca zbiorowa pod redakcją Grażyny Kieniewiczowej i Aliny Sokołowskiej Od Agrykoli do Żywnego. Mały słownik patronów ulic warszawskich Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza Warszawa 1968 s. 182