Kuna domowa
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	ssaki żyworodne
Szczep	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	łasicowate
Rodzaj	Martes
Gatunek	kuna domowa
Nazwa systematyczna
Martes foina[1]
(Erxleben, 1777)
Podgatunki
zobacz opis w tekście
Kategoria zagrożenia ( CzKGZ )[2]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Kuna domowa, kamionka (Martes foina) – synantropijny gatunek niewielkiego ssaka drapieżnego z rodziny łasicowatych .

Występowanie i biotop

Występuje w niemal całej Europie oraz w strefie klimatu umiarkowanego Azji , aż po Himalaje i Chiny . W Europie jest spotykana od północnej Danii po zachodnią Hiszpanię i – na południe – po Włochy i niektóre wyspy na Morzu Śródziemnym i Egejskim . W Polsce występuje na całym obszarze kraju, zwykle w okolicach ludzkich siedzib, ruinach, lasach, a także w centrach dużych miast. W stanie Wisconsin w USA zaadaptowała się do warunków naturalnych mała populacja kun domowych, które zostały tam sprowadzone jako zwierzęta domowe .

Charakterystyka

Podobnie jak większość małych łasicowatych charakteryzuje się wydłużonym ciałem i krótkimi nogami. Sierść brązowa, na piersi biała rozwidlona plama; jej rozwidlenia sięgają aż do nasady przednich łap zwierzęcia. Jest to najprostszy sposób odróżnienia kuny domowej od kuny leśnej (Martes martes), która wprawdzie też ma łatę na piersi, ale żółtą i nie rozwidloną. W odróżnieniu od kuny leśnej, kuna domowa ma nagie opuszki palców i stóp.

Rozmiary

• długość ciała: 45-53 cm
• długość ogona: 25-30 cm
• masa ciała: 1,1-1,5 kg (samice nieznacznie mniejsze od samców)

Pożywienie

Żywi się gryzoniami , ptakami i ich jajami , żabami i owadami . Dość duży udział w jej diecie mają owoce . W jaskiniach poluje na nietoperze . W zabudowaniach gospodarskich tępi szczury i myszy , wyrządza jednak również szkody wśród drobiu. Na wspólnych stanowiskach konkuruje z kuną leśną .

Rozród

Okres rui kamionki przypada na lipiec i sierpień, ciąża przedłużona trwa długo, nawet 9 miesięcy. Ruja dodatkowa przypada na styczeń i luty. Młode rodzą się ślepe, w liczbie od 2 do 8. Ssą mleko ok. 3 miesięcy. Dojrzałość płciową osiągają po 2 latach.

Długość życia

Kuna domowa żyje średnio 8-10 lat. Jej naturalnymi wrogami są wilki , psy i lisy , a także borsuk.

Podgatunki

Wyróżnia się 11 podgatunków kuny domowej^[3]

• M. foina bosniaca Brass, 1911
• M. foina bunites (Bate, 1906)
• M. foina foina (Erxleben, 1777)
• M. foina intermedia (Severtzov, 1873)
• M. foina kozlovi (Severtzov, 1873)
• M. foina mediterranea (Barrett-Hamilton, 1898)
• M. foina milleri Festa, 1914
• M. foina nehringi (Satunin, 1906)
• M. foina rosanowi Martino & Martino, 1917
• M. foina syriaca (Nehring, 1902)
• M. foina toufoeus ( Hodgson , 1842)

Zobacz też

• Ssaki Polski
• Fauna Polski

Przypisy