Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Kurt von Schleicher

Kurt von Schleicher

Kurt von Schleicher
Data urodzenia 7 kwietnia 1882
Data śmierci 30 czerwca 1934
Kanclerz Rzeszy
Okres urzędowaniaod 3 grudnia 1932
do 28 stycznia 1933
Przynależność politycznabezpartyjny
Poprzednik Franz von Papen
Następca Adolf Hitler

, Kurt Ferdinand Friederich Hermann von Schleicher (ur. 7 kwietnia 1882 w Brandenburgu , zm. 30 czerwca 1934 w Neubabelsberg) – niemiecki polityk, generał i ostatni kanclerz Republiki Weimarskiej ( 1932 - 1933 ), zamordowany podczas nocy długich noży .

Urodził się w Brandenburgii jako syn pruskiego oficera. Do armii pruskiej wstąpił w 1900 . W czasie I wojny światowej służył w adiutanturze Groenera . W 1920 awansował na łącznika politycznego wojska niemieckiego.

Wierzył, że armia niemiecka ma także zadania socjalne. Swoją karierę polityczną rozpoczynał w Prusach. Od 1930 był prawą ręką ministra obrony narodowej Republiki Weimarskiej Wilhelma Groenera (w obu rządach Heinricha Brüninga ). Stanowisko ministra objął w rządzie von Papena , doprowadzając uprzednio intrygami personalnymi do utraty zaufania prezydenta Hindenburga do Groenera. 3 grudnia 1932 został powołany na urząd kanclerza. Za główne zadania Schleicher stawiał sobie poprawę warunków życia Niemców i powstrzymanie zagrożeń dla demokracji. 28 stycznia 1933 po naciskach von Papena, prezydent odwołał Schleichera. 30 stycznia powstał nowy rząd z Adolfem Hitlerem jako kanclerzem i Franzem von Papenem jako wicekanclerzem. Schleicher sprzeciwiał się budowanemu w Niemczech systemowi totalitarnemu opowiadając się za rządami autorytarnymi opartymi o wojsko ( Reichswehrę ).

Schleicher swoimi intrygami doprowadził do usunięcia 13 maja 1932 ministra obrony generała Groenera, któremu w dużej mierze zawdzięczał swoją karierę. Odejście Groenera – przeciwnika nazistów (doprowadził on m.in. do zdelegalizowania SA i SS ) i jednego z nielicznych zwolenników rządów Republiki Weimarskiej wśród generalicji Reichswehry , było wstępem do zainicjowanego przez Schleichera upadku całego rządu kanclerza Brüninga. W okresie tych przesileń rządowych, Schleicher cały czas utrzymywał dobre kontakty z kierownictwem NSDAP i SA, licząc że zapewni sobie ich poparcie w walce z przeciwnikami politycznymi. Sam jednak nie zamierzał brać odpowiedzialności za rządy. Licząc na to, że zachowa pozycję głównego rozgrywającego na scenie politycznej, jako kandydata na kanclerza wysunął Franza von Papena. Uprzednie intrygi Schleichera spowodowały jednak, że Papenowi nie udało się utworzyć większości parlamentarnej. Prezydent von Hindenburg nie chciał się natomiast zgodzić na rządzenie za pomocą prezydenckich dekretów .

Działalność Schleichera doprowadziła do serii wyborów parlamentarnych w Niemczech, w wyniku których jednak żadna z sił politycznych nie zdołała utworzyć rządu mającego stabilną większość parlamentarną. Częściowo przyczynił się do tego Adolf Hitler, który dążył do przejęcia pełni władzy w Niemczech i nie godził się na żadne kompromisowe rozwiązania. Działania takie umożliwiała mu zdobywana ilość miejsc w parlamencie.

NSDAP w kolejnych wyborach od 1930 zdobywała od 30 do 37% głosów, stając się w 1932 najliczebniejszą frakcją parlamentarną w Reichstagu . Tak znaczne poparcie sugerowało konieczność sformowania rządu z udziałem NSDAP. Adolf Hitler konsekwentnie zaś domagał się funkcji kanclerza Rzeszy , na co nie zgadzał się przez długi czas prezydent Paul von Hindenburg . W grudniu 1932 r. Schleicher doprowadził do odwołania Papena ze stanowiska kanclerza, twierdząc na forum Reichstagu , że dalsze jego rządy doprowadzą do wojny domowej w Niemczech, a Reichswehra straciła zaufanie do kanclerza i nie stanie po jego stronie.

Ustąpienie Papena spowodowało, że Schleicher sam musiał objąć tekę kanclerza. Liczył przy tym na to, że uda mu się przekonać von Hindenburga do rządów za pomocą dekretów. Prezydent jednakże kategorycznie nie zgadzał się na to i polecił Schleicherowi utworzyć rząd większościowy. Próby jego utworzenia, oparte o założenie dokonania rozłamu w NSDAP w oparciu o Gregora Strassera , spełzły na niczym wobec załamania się pozycji Strassera w NSDAP.

W tych warunkach von Hindenburg przy zakulisowych intrygach Papena prowadzonych z udziałem i za pośrednictwem syna prezydenta Oskara, zaakceptował kandydaturę Hitlera na kanclerza Rzeszy z Papenem jako wicekanclerzem i parlamentarną większością złożoną z DNVP i NSDAP . Hitler uzyskał jednocześnie z nominacją zgodę prezydenta na rozpisanie kolejnych przedterminowych wyborów do Reichstagu. Działalność polityczna Schleichera w dużej mierze doprowadziła do zdestabilizowania i tak niepewnej sytuacji politycznej w Niemczech. Sprzyjała ona zwiększeniu popularności partii skrajnych – komunistów i nazistów, pogłębieniu podziałów w społeczeństwie i parlamencie niemieckim. Między innymi to dzięki intrygom Schleichera armia straciła do niego zaufanie jako poważnego kandydata do objęcia urzędu kanclerza i opowiedziała się za Hitlerem, w stosunku do którego była dotychczas raczej niechętna.

Ze starcia dwóch osobowości – Hitlera i Schleichera dążących w sposób bezkompromisowy do przejęcia pełni władzy zwycięsko wyszedł ten pierwszy. W dużej mierze dlatego, że umiał przekonać społeczeństwo, wielki przemysł i armię, że potrafi wyprowadzić państwo z zamętu, jaki spowodował kryzys parlamentarny w Niemczech. Kurt von Schleicher mimo usunięcia się w cień nadal posiadał poważne wpływy, zwłaszcza w kręgach wyższych dowódców armii. Z tego powodu jako niewygodny dla hitlerowców został zamordowany podczas tzw. "Nocy długich noży" w nocy z 29 na 30 czerwca 1934 .

Gabinet von Schleichera

  • Kurt von Schleicher - kanclerz Rzeszy i minister obrony (Reichsheer)
  • Konstantin von Neurath - minister spraw zagranicznych
  • Franz Bracht - minister spraw wewnętrznych
  • Lutz Schwerin von Krosigk - minister finansów Rzeszy
  • Hermann Warmbold - minister gospodarki
  • Friedrich Syrup - minister pracy
  • Franz Gürtner ( DNVP ) - minister sprawiedliwości
  • Paul Freiherr Eltz von Rübenach - minister poczt i transportu
  • Magnus Freiherr von Braun (DNVP) - minister rolnictwa i wyżywienia
  • Günther Gereke - Komisarz Rzeszy ds. zatrudnienia
  • Johannes Popitz - minister bez teki


Inne hasła zawierające informacje o "Kurt von Schleicher":

Oddychanie komórkowe ...

Tampere ...

Brno ...

XVI wiek ...

1972 ...

Taryba ...

Elegia ...

Wittenberga ...

Pokój toruński 1411 ...

Dezercja ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Kurt von Schleicher":

056. Państwa Europy i ich mieszkańcy – część 1 (plansza 20) ...

056. Państwa Europy i ich mieszkańcy – część 1 (plansza 8) ...

056. Państwa Europy i ich mieszkańcy – część 1 (plansza 7) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie