Barberina (portret Pesne'a, niegdyś w Zamku Berlińskim, w gabinecie Fryderyka II

La Barberina właściwie Barbera (Barbara) Campanini (ur. 7 czerwca 1721 w Parmie (Włochy), zm. w swoje 78 urodziny, 7 czerwca 1799 w swej posiadłości w Barszowie w parku pałacowym na atak serca ) – tancerka baletowa włoskiego pochodzenia sławna w XVIII w.

Nauki pobierała u Rinaldo Fossano. Jako jego partnerka wyjechała do Paryża , gdzie debiutowała w 1739 roku w operze Rameau "Fêtes de Hèbé ou Les Talens Lyriques". Występowała także w Londynie i Wenecji . Faworyta króla Prus Fryderyka II , który w zemście za odrzucenie jego propozycji występów w "Królewskiej Operze" w Berlinie , porwał ją w 1744 roku i uwięził w Poczdamie . Uwolniona została 8 maja 1744 roku. Od 1745 roku zamieszkała w Berlinie, gdzie znana była ze skandalicznego trybu życia. Mówiono nawet o romansie z Fryderykiem II, ale złośliwcy szeptali: podoba mu się, bo ma bardzo męskie nogi. Potajemnie wyszła za mąż w 1748 roku za barona Carla Ludwiga von Cocceji (ur. ok. 1730 , zm. 1808 ), brata polskiego generała Karola Fryderyka de Cocceji , syna kanclerza Samuela von Cocceji i wyjechała do Głogowa , gdzie mąż jej objął urząd wiceprezydenta rejencji . Wkrótce rozwiodła się z mężem i w 1759 roku kupiła od niego posiadłość w Barszowie, w której w 1799 roku założyła konwent dla dziewcząt ze zubożałych rodzin szlacheckich Fräuleinstift. Fundacja utrzymała się do 1945 roku. Za wkład w utworzenie fundacji otrzymała z rąk Fryderyka Wilhelma II tytuł hrabiny i prawo do noszenia orderu jej imienia Orden des Gräflich Campaninischen Fräuleinstiftes . Dewiza orderu brzmiała Virtuti asylum (Schronienie dla cnoty), co wywołało uszczypliwe komentarze współczesnych, którzy plotkowali, że we wcześniejszych latach, w Paryżu, Wenecji a szczególnie w Londynie, obecna pani przełożona sprzedawała swe łaski za brzęczącą monetę, przy czym rajfurzyła jej własna matka.

W pobliskim Hochkirch, obecnym Grodowcu , ufundowała ołtarz pw. Czternastu Wspomożycieli, pod którym znajduje się grobowiec, gdzie niegdyś spoczywały jej szczątki (obrabowany po 1945 roku).

Barbara Campanini jest wspomniana w książce z serii "Pan Samochodzik" autorstwa Sebastiana Miernickiego pod tytułem "Pan Samochodzik i królewska baletnica".

Bibliografia

• Traud Gravenhorst, Schlesien, Erlebnisse eines Landes, Breslau 1938

Filmografia

• Die Tänzerin von Sans Souci (także: Barberina), film niemiecki ( 1932 ), reżyseria: Friedrich Zelnik. W roli Barbary Lil Dagover , w roli Fryderyka Wielkiego: Otto Gebühr, w roli barona Cocceji Hans Stüwe.

Linki zewnętrzne

• Słownik biograficzny zawierający biografię Barbary Campanini PDF