Fragment lasu sosnowego -
boru
Las (
biocenoza
leśna) - kompleks
roślinności
swoisty dla danego kontynentu geograficznego, charakteryzujący się dużym udziałem
drzew
rosnących w
zwarciu
, wraz ze światem
zwierzęcym
i różnymi czynnikami
przyrody
nieożywionej oraz związkami, które między nimi występują.
Las lub biocenoza leśna według definicji prof. J. J. Karpińskiego to dynamiczny twór przyrody, w którym są zespolone w niepodzielną całość układem zależności, powiązań i wzajemnych wpływów: określona roślinność z przeważającym udziałem form drzewiastych, związanych z nim zwierzętami oraz wykorzystywane przez rośliny i zwierzęta podłoże geologiczne, gleba, woda i klimat.
W sensie prawnym (zgodnie z
ustawą
o lasach z
1991
roku) lasem jest grunt o zwartej powierzchni co najmniej 0,10
ha
, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) - drzewami i krzewami oraz runem leśnym - lub przejściowo jej pozbawiony. W sensie prawnym do lasu należą także grunty związane z
gospodarką leśną
, zajęte pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej:
budynki
i
budowle
, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi,
szkółki leśne
, miejsca składowania
drewna
, a także wykorzystywane na parkingi leśne i urządzenia turystyczne.
Z powyższych przykładów wynika, że jednoznaczne zdefiniowanie lasu nie jest zadaniem łatwym, bowiem w obrębie swego rozległego zasięgu występuje on pod wieloma różnorodnymi postaciami i formami, a przy tym jest tworem tak bardzo złożonym, że próby ustalenia typowych jego właściwości jest dosyć ryzykowne i może prowadzić do zbytnich uproszczeń. Wszelkie poglądy na istotę lasu należą zatem do dyskusyjnych. Głównym podłożem tych dyskusji jest odmienny punkt widzenia autorów reprezentujących różne dyscypliny naukowe, a zajmujących się lasem wyłącznie w granicach interdyscyplinarnych możliwości poznawczych. Las inaczej więc definiował będzie fitogeograf,
biolog
,
krajoznawca
czy też
zoolog
. Las należy niewątpliwie do
kompleksu bioekologicznego
swoistego pod względem fizjonomicznym, strukturalnym, środowiskowym i geograficznym, jak również pod względem historycznym.
Naturalny las jest najbardziej złożonym i najtrwalszym
ekosystemem
lądowym. Charakteryzuje się uwarstwieniem pionowym, w lesie szpilkowym dość prostym (warstwa koron, warstwa krzewów, warstwa runa). Las spełnia ważną rolę w regulacji stosunków wodnych na danym terenie. Na obszarach wylesionych często zdarzają się
powodzie
, a w górach
lawiny
śnieżne i błotne. Większość lasów w Polsce to lasy sztuczne, wyhodowane przez człowieka.
Systematyka lasów
W zależności od przyjętych kryteriów lasy można dzielić na różne sposoby, np. biorąc pod uwagę
klimat
i strefowy układ roślinności, w bardzo skrótowy sposób lasy można podzielić na:
Ze względu na ich skład i przynależność geograficzną można wyróżnić:
Z uwagi na zagospodarowanie lasów można zróżnicować je na:
Choroby lasu
Choroby lasu zawsze należy rozpatrywać w
układzie dynamicznym
jakim jest
ekosystem leśny
. Rozpatrując właściwości ekosystemu leśnego z punktu widzenia jego naruszalności, prowadzącej do zjawisk określanych jako "choroby lasu", należy zwrócić szczególną uwagę na sieć wzajemnych, scalających go powiązań. U podstaw tego procesu leży kwestia krążenia materii i przepływu energii określającej
troficzną
strukturę
ekosystemu
. W skład jego żywych komponentów wchodzą 3 grupy funkcjonalnych
organizmów
:
Związki łączące ze sobą komponenty określonej
biocenozy
można rozpatrywać tylko w układzie
sprzężeń zwrotnych
, ciągów liniowych tworzących
łańcuchy
, w których poszczególne
gatunki
tworzą ogniwa.
Inne czynniki przysposabiają roślinę do
infekcji
, inne w niej uczestniczą, wreszcie inne kontynuują jej przebieg. W chorobie uczestniczy nie tylko
patogen
, lecz także organizm roślinny. Wymienione mechanizmy odnoszą się przede wszystkim do układów (ekosystemów) naturalnych, kształtujących się
ewolucyjnie
na drodze
sukcesji ekologicznej
i zmierzające do trwałej równowagi biologicznej. Szczególna sprawność takiego układu występuje w
lasach tropikalnych
, gdzie jest bogactwo komponentów biocenoz. Jednakże i w takim zrównoważonym systemie zdarzają się istotne zaburzenia spowodowane przez skrajne i ekstremalne czynniki jak pożary,
nawałnice
,
powodzie
.
W
lasach naturalnych
strefy umiarkowanej
, gdzie nie ma ingerencji
człowieka
(występujących już tylko w formie szczątkowej w
parkach narodowych
) dochodzi niekiedy do zjawisk wykazujących cechy chorób. Są to jednak przypadki sporadyczne o charakterze parapatologicznym.
Zupełnie odmienny obraz rysuje się w chorobach
lasów zagospodarowanych
strefy umiarkowanej. Choroby te szerzą się przede wszystkim w borach iglastych
Europy Środkowej
w wyniku stosowania
zrębów zupełnych
i szablonowego, sztucznego odnawiania lasu nie licząc się z właściwościami
siedlisk leśnych
.
Do chorobotwórczych i szkodotwórczych czynników są zaliczane:
- abiotyczne bodźce chorobowe
- biotyczne czynniki chorobowe
- pasożytnicze
owady
,
- pasożytnicze grzyby.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Witold Koehler: Zarys hylopatologii. Warszawa: PWN, 1981. .