Laura Ann Branigan (ur. 3 lipca 1957 , zm. 26 sierpnia 2004 ) – była nominowaną do nagrody Grammy amerykańską piosenkarką popową oraz aktorką z włoskimi i irlandzkimi korzeniami. W Stanach Zjednoczonych jest najbardziej znana z platynowego hitu " Gloria ", a w Europie z zajmującego pierwsze miejsca list przebojów singla "Self Control". Branigan jest również znana z albumu "Solitaire", a także z hitu "How Am I Supposed to Live Without You".

Przyczyniła się również do nagrania kilku piosenek i telewizyjnych soundtracków, włączając nagrodę Grammy dla soundtracku z filmu " Flashdance " (1983), soundtrack filmu " Ghostbusters " (1984), soundtrack ze " Słonecznego patrolu " (1994). Kilka jej piosenek zostało również wykorzystanych w ścieżce dźwiękowej serii gier komputerowych " Grand Theft Auto ".

Jej piosenka " Gloria " pozostawała na Billboard Hot 100 przez 36 tygodni, czasie rekordowym dla artystki żeńskiej. Piosenka zajmowała miejsca w pierwszej 100 singli w 1982 i 1983 roku.

Biografia

Wczesna kariera

W początku lat 70. Branigan była członkiem zespołu "Meadow", który wydał jedyny album, "The Friend Ship" w 1973 roku. Album nie został nigdy wznowiony. Branigan wolała nie dyskutować o swoim związku z "Meadow" publicznie. Przez lata po upadku zespołu, Branigan wykonywała różne zajęcia, między innymi należała do chórku Leonarda Cohena podczas jego europejskiej trasy koncertowej.

W 1979 Branigan została zauważona przez Ahmeta Erteguna z Atlantic Records . Moc jej dramatycznego altowego głosu ironicznie przeszkadzała w jej początkowej karierze, chociaż jej etykieta przechodziła proces kategoryzacji. Ostatecznie została sklasyfikowana jako piosenkarka popowa i wydała singiel "Looking Out for Number One", który zrobił ogromne wrażenie na liście U.S. Dance Chart. Jej pierwszy solowy album "Branigan" został wydany w 1982 ; pierwsza piosenka z tego albumu "All Night With Me" zajęła 69. miejsce na liście Billboardu w początku 1982 roku. Krytycy porównywali jej głos do takich gwiazd, jak Donna Summer czy Barbra Streisand .

Debiutancki album "Branigan" zawierał 9 piosenek: cztery niezwykle szybkie i energiczne oraz pięć ballad, wliczając jedną z kilku piosenek napisanych przez samą artystkę, "I Wish We Could Be Alone". " Gloria ", w oryginale włoska piosenka o miłości stworzona przez Umberto Tozzi w 1979 (zdobyła sukces w kilku europejskich krajach), została na albumie umieszczona jako druga. Wersja Branigan była tworzona wraz z aranżerem Tozziego, Gregiem Mathiesonem, który zaostrzył wersję piosenki i zaktualizował ją, współpracując między innymi z producentem Jackiem White , który nadał piosence, coś, co Branigan nazwała "american kick" i dopasował do niej agresywny angielski tekst. Amerykańskie stacje radiowe nie były przygotowane na puszczanie "Glorii", ze względu na połączenie dźwięków amerykańskich i brytyjskich. Piosenkę grano w klubach muzycznych, zwłaszcza klubach dla gejów , w końcu zdobyła amerykańskie stacje radiowe i stała się jednym z największych hitów lat 80. . Płyta została uznana Złotą, a singiel Platynowym (w USA sprrzedano powyżej dwóch milionów kopii). Jej umiejętności wokalne zostały nominowane do Best Pop Vocal Performance, nagrody Grammy (obok Lindy Ronstadt , Olivii Newton-John , Juice Newton i zwycięzczyni Melissy Manchester); "Gloria" była pierwszą z czterech nominacji Laury Branigan.

Wiosną 1983 roku, Laura Branigan wydała swój drugi album "Branigan 2". W tym czasie w Europie rosła popularność synth-popu. Branigan wydała angielskojęzyczną wersję francuskiej piosenki "Solitaire": zajęła wysokie miejsce na amerykańskiej liście przebojów. W oryginale "Solitaire" została stworzona w 1981 roku przez francuską piosenkarkę Martine Clemenceau. W ten sposób zapewniła sobie trwałe miejsce w historii popu. Jej drugi album był również początkiem kariery wcześniej nieznanych osób, które stały się potem legendami przemysłu muzycznego. Angielskie tłumaczenie "Solitaire" było wielkim sukcesem pisarki lirycznej Diane Warren , a drugi singel z płyty, ballada "How Am I Supposed To Live Without You" była pierwszym wielkim sukcesem jej współtwórcy Michaela Boltona . Przebój "How Am I Supposed To Live Without You" zajął 12. miejsce na liście przebojów Billboard Hot 100, ponadto przez trzy tygodnie zajmowała pierwsze miejsce na liście Billboard Adult Contemporary.

W filmie " Flashdance " (1983) wykorzystano dwie piosenki Laury Branigan: "Gloria" oraz zupełnie nowy przebój "Imagination". Ten właśnie utwór pomógł zdobyć Grammy dla ścieżki dźwiękowej Flashdance. W Stanach Zjednoczonych zajęła ona pierwsze miejsce i sprzedała się w ponad sześciu milionach egzemplarzy.

Szczyt kariery

Rok 1984 był w Europie okresem największej popularności synth-popu. "Self Control", tytułowy hit trzeciego albumu Laury Branigan stał się jej największym przebojem aż do dnia dzisiejszego. Singel stał się najpopularniejszym międzynarodowym hitem, zajmując wysokie miejsca na listach przebojów w wielu krajach, zwłaszcza w RFN, gdzie na pierwszym miejscu znajdował się przez siedem tygodni. Oryginalna wersja "Self Control" nagrana kilka miesięcy wcześniej przez piosenkarza Raffaele Riefoli (bardziej znanego pod pseudonimem RAF), w Niemczech była na drugim miejscu w tym okresie; wszędzie poza Włochami będącymi ojczyzną RAF, wykonanie Laury Branigan spotkało się z większym uznaniem.

Inne utwory pop i dancefloor z albumu "Self Control" to "The Lucky One" (który zdobył nagrodę Tokyo Music Festival), kontynentalna ballada "Ti Amo" (inny hit Umberto Tozzi, zajął drugie miejsce na listach przebojów w Australii), a także przebój dance "Satisfaction". Na albumie znalazło się również inne wykonanie piosenki Carole King "Will You Still Love Me Tomorrow"; jako kontrapunkt do wszystkich produkcji disco, to wersja gry na fortepianie (na koncertach i występach telewizyjnych w całej swojej karierze, Branigan towarzyszył podkład pianina do utworu). W tym roku dwukrotnie nagrano koncerty piosenkarki na żywo: pierwszy to cykl koncertów przeznaczonych dla konsorcjum stacji radiowych oraz drugi koncert, który wydano na kasetach wideo. Branigan została ponadto nominowana do American Music Awards 1985 w kategorii Najlepsza Żeńska Artystka Pop/Rock (obok Cyndi Lauper , która wygrała). Również w 1985 roku Laura wykonała piosenkę do wysoko ocenianego mini-serialu "Holywood Wives", wyprodukowanego na podstawie powieści Jackie Collins .

Jednym z największych przebojów Laury była piosenka I Believe, śpiewana w duecie z aktorem Davidem Hasselhoffem , która była elementem ścieżki dźwiękowej filmu telewizyjnego Słoneczny patrol (Baywatch). Innymi znanymi przebojami piosenkarki były Solitaire, How Am I Supposed to Live Without You, Imagination, Shattered Glass, Gloria, The Lucky One, I Found, Someone, Spanish Eddie, The Power of Love, Self Control i wiele innych. W początku lat dziewięćdziesiątych Laura Branigan wycofała się z czynnego życia muzycznego, by w 2001 powrócić na estrady w roli aktorki scenicznej. Wystąpiła wtedy w musicalu Love, Janis, w którym zagrała tytułową rolę Janis Joplin .

Laura Branigan zmarła podczas snu w swoim domu na Long Island , New York 26 sierpnia 2004 roku. Badania wykazały, że śmierć nastąpiła o godz. 2:34. Jej przyczyną był tętniak mózgu . Media relacjonowały później, że Branigan miewała kilka tygodni przed śmiercią bóle głowy, jednak nie chciała pomocy lekarzy. Pogrzeb odbył się 30 sierpnia . Jej prochy zostały rozsypane wokół Long Island Sound.

Dyskografia

• 1982 Branigan
• 1983 Branigan 2
• 1984 Self Control
• 1985 Hold Me
• 1987 Touch Atlantic
• 1990 Laura Branigan
• 1993 Over My Heart

Nagrody, pozycje na listach przebojów i rekordy

Linki zewnętrzne

• oficjalna witryna internetowa