Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Julian Marchlewski

Julian Marchlewski

Julian Marchlewski
Grób Juliana Marchlewskiego na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Julian Baltazar Marchlewski, pseud. Karski, Kujawiak (ur. 17 maja 1866 we Włocławku , zm. 22 marca 1925 w Bogliasco k. Nervi ), działacz polskiego i międzynarodowego rewolucyjnego ruchu robotniczego i komunistycznego , współzałożyciel SDKPiL i ZRP , działacz lewego skrzydła socjaldemokracji niemieckiej, jeden z przywódców Związku Spartakusa , współtwórca Międzynarodówki Komunistycznej , przewodniczący Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski . Redaktor prasy socjalistycznej , publicysta i wydawca. Z wykształcenia ekonomista .[1]

Życiorys

Założyciel w 1889 r. Związku Robotników Polskich . Od listopada 1891 r. do listopada 1892 r. więziony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej [2]. W 1893 r. współzakładał SDKPiL. Był członek Zarządu Głównego partii, później przywódcą i jej głównym – obok Róży Luksemburg – ideologiem. Redagował czasopisma „Czerwony Sztandar” , „Przegląd Socjalistyczny” oraz „Sprawę Robotniczą” . W latach 1893–1905 na emigracji (Szwajcaria, Niemcy), chłonął nowinki tamtejszej myśli socjaldemokratycznej. Uczestnik rewolucji 1905–1907 . Od grudnia 1906 r. do lutego 1907 r. więziony w twierdzy modlińskiej[2]. Po rewolucji przebywał w Niemczech, gdzie przyłączył się do lewego skrzydła SPD . W 1918 zdecydowanie sprzeciwiał się odzyskaniu przez Polskę niepodległości uważając, że jedynym sposobem rozwiązania kwestii narodowej jest przeprowadzenie rewolucji socjalistycznej oswabadzającej proletariat i narody uciskane spod panowania, zarówno militarnego jak i ekonomicznego, mocarstw światowych. W 1919 r. współtwórca Międzynarodówki Komunistycznej , 1920 postawiony przez Lenina na czele Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski w Białymstoku. Od 1922 r. przewodniczący Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom . Przygotował program WKP(b) w zakresie dotyczącym rolnictwa.

Był autorem wielu publikacji naukowych i ideologicznych, m.in.: Fizjokratyzm w dawnej Polsce (1896), Stosunki ekonomiczno-społeczne na ziemiach zaboru pruskiego (1903), Polskie programy burżuazyjne w kwestii rolnej (1908).

Był bratem Leona Marchlewskiego . Zmarł w trakcie pobytu wczasowego we Włoszech .

Po śmierci Marchlewskiego jego imieniem nazwano roku polski obwód autonomiczny na Ukrainie (tzw. Marchlewszczyzna ), miasto w tym obwodzie (Marchlewsk, obecnie Dowbysz ) oraz Komunistyczny Uniwersytet Mniejszości Narodowych w Moskwie .

Po 1945 roku był patronem wielu ulic, szkół (m. in. Szkoły Partyjnej przy KC PZPR ) czy przedsiębiorstw na terenie Polski[3] [4].

Epizod wydawniczy

W czerwcu 1902 r. Marchlewski wraz z przyjacielem Aleksandrem Israelem Helphandem (Parvusem) założył przedsiębiorstwo wydawnicze Dr J. Marchlewski und Co. Verlag Slavischer und Nordischer Literatur. Parvus lokując swe pieniądze stał się właścicielem i kierownikiem firmy, natomiast Marchlewski wziął na siebie planowania wydawnicze, kontakty z autorami, tłumaczami, ilustratorami i drukarniami.

Jednym z pierwszych, do których zwrócił się Marchlewski z ofertą wydawniczą był Stefan Żeromski – wydał jego Popioły w oryginale i przekładzie niemieckim, Rozdziobią nas kruki, wrony w przekładzie. Korespondował również z Kazimierzem Przerwą-Tetmajerem i Maksimem Gorkim .

Utrzymywał także kontakty z zachodnimi i polskimi księgarzami: Gebethnerem i Wolffem w Warszawie , Bernardem Połonieckim we Lwowie.

Wraz z wybuchem rewolucji 1905 roku Parvus rzucił się w wir polityki, przestając interesować się wydawnictwem[5] Wyjechał do Rosji i pozostawił Marchlewskiego z nieuregulowanymi płatnościami. 6 grudnia 1905 r. Wydawnictwo Dr J. Marchlewski und Co. zostało zlikwidowane, przejęła je firma Etzold und Co.

W ciągu lat 1903 i 1904 Marchlewski wydał ok. 50 tytułów, głównie w języku niemieckim, polskim i rosyjskim.

Przypisy

  1. Mały słownik historii Polski, Warszawa 1964
  2. 2,0 2,1 Stefan Król, Cytadela Warszawska, Warszawa: Książka i Wiedza, 1978, s. 188.
  3. Jego imię nosiły m.in. Zakłady Przemysłu Bawełnianego w Łodzi, co miało upamiętniać zatrudnienie Marchlewskiego w tych zakładach w celu prowadzenia działalności socjalistycznej wśród robotników.
  4. Jego imię nosiły m.in. Zakłady Celulozowo-Papiernicze we Włocławku, co miało upamiętniać miejsce urodzenia Marchlewskiego.
  5. Parvus był organizatorem eksterytorialnego przejazdu Lenina ze Szwajcarii przez Niemcy do Rosji w marcu/kwietniu 1917 r. i pozostając w neutralnym Sztokholmie pośredniczył w roku 1917 w zagranicznym (niemieckim) finansowaniu partii bolszewików .


Inne hasła zawierające informacje o "Julian Marchlewski":

1398 ...

Nowa Anglia ...

Stanisław Hozjusz ...

1986 ...

Adam Naruszewicz ...

Pałac Błękitny w Warszawie ...

Neoplatonizm ...

Cesarze rzymscy ...

1878 ...

Jasnowidzenie ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Julian Marchlewski":

219 Kultura, nauka i oświata w okresie II wojny światowej (plansza 3) ...

129 Kultura oświecenia w Polsce (plansza 3) ...

W jaki sposób powinniśmy interpretować wiersze? (plansza 20) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie