Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

David Lloyd George

David Lloyd George, 1. hrabia Lloyd George of Dwyfor - (ur. 17 stycznia 1863 w Manchesterze, Anglia, zm. 26 marca 1945 w Tŷ Newydd, Llanystumdwy, Walia), premier Wielkiej Brytanii w latach 1916-1922 i minister wojny w 1916 r.

Liberał z Walii. Przed I wojną światową zwolennik przyjacielskich stosunków z Niemcami, a jako minister skarbu przeciwnik zbrojeń brytyjskiej floty wojennej. W czasie wojny. pod wpływem kampanii prasowej i presji politycznej zastąpił premiera Asquitha i stanął na czele rządu koalicyjnego, w którego skład weszli jego zwolennicy z Partii Liberalnej i konserwatyści. W celu uzyskania wydajniejszej pracy rządu utworzył nowe departamenty: okrętowy, produkcji żywności, usług i pracy.

Był jednym z sygnatariuszy Traktatu wersalskiego. Razem z premierem Francji – Georges Clemenceau, premierem Włoch Vittorio Orlando i prezydentem Stanów Zjednoczonych – Thomasem Woodrowem Wilsonem znani byli jako Gruba Czwórka.

Był polonofobem, przeciwnikiem utworzenia silnej Polski i oddania Polakom Górnego Śląska (uważał, że przekazać prymitywnym Polakom Śląsk to tak, jakby dać małpie złoty zegarek[1]), pomysłodawcą plebiscytów w okręgach Allenstein i Marienwerder w Prusach Wschodnich.

Za jego kadencji kobiety w wieku ponad 30 lat otrzymały prawa wyborcze. Większa część Irlandii zyskała niepodległość. Partia Liberalna nigdy jednak nie otrząsnęła się po rozłamie.

W czasie Wielkiego Kryzysu optował za stymulowaniem przez rząd popytu oraz zwiększenia wydatków na walkę z bezrobociem.

We wrześniu 1936 roku spotkał się w Berchtesgaden z Adolfem Hitlerem publicznie wyrażając wielki entuzjazm do osoby Hitlera oraz niemieckiego programu gospodarczego. Po powrocie w dzienniku Daily Express nazwał Hitlera największym z żyjących Niemców oraz George`em Washingtonem Niemiec. W późnych latach 30. trzeźwo spoglądając na sytuację w Europie, przyłączył się do Winstona Churchilla zwalczającego politykę appeasementu.

Wczesne lata życia

Mimo iż urodził się w Manchesterze Lloyd George był z pochodzenia Walijczykiem. Jego ojczystym językiem był język walijski. W marcu 1863 r. jego ojciec, William George, nauczyciel, z powodu złego stanu zdrowia powrócił do rodzinnego Pembrokeshire. Zmarł w czerwcu 1864 r. w wieku 44 lat. Jego żona, Elizabeth George, córka Davida Lloyda, szewca i pastora baptystów z Llanystumdwy w hrabstwie Caernarvonshire, sprzedała farmę i przeprowadziła się wraz z dziećmi do Llanystumdwy. David miał dwoje rodzeństwa - starszą siostrę Mary Ellen i młodszego brata Williama.

Zachęcony przez wuja Richarda, David studiował prawo. W 1884 r. został przyjęty do kancelarii w Porthmadog. W 1885 r. otworzył swoją własną praktykę. W 1887 r. jego partnerem został młodszy brat William. W 1885 r. brał udział w kampanii wyborczej liberałów przed wyborami parlamentarnymi. 24 stycznia 1888 r. poślubił Margaret Owen, z którą miał pięcioro dzieci (Richarda, Mair, Olwen Elizabeth, Gwilyma i Megan). W tym samym roku wraz z innymi młodymi walijskimi liberałami założył miesięcznik Udgorn Rhyddid.

W 1889 r. został aldermanem rady hrabstwa Caernarfon. W 1890 r. został wybrany do Izby Gmin w wyborach uzupełniających w okręgu Caernarvon Boroughs z ramienia Partii Liberalnej.

Członek Izby Gmin

Lloyd George zasiadł w Izbie Gmin jako najmłodszy deputowany. Zasiadał w niej nieprzerwanie do 1945 r. Ponieważ zwykli deputowani nie pobierali w owym czasie diet, Lloyd George kontynuował praktykę adwokacką. Otworzył w Londynie swoje biuro, pod nazwą Lloyd George and Co. W 1897 r. do spółki dołączył Arthur Rhys Roberts i kancelaria zmieniła nazwę nad Lloyd George, Roberts and Co.

W pierwszych latach swojej działalności parlamentarnej Lloyd George zajmował się głównie sprawami walijskimi. Wiele pisał do liberalnych gazet, m.in. do Manchester Guardian. Sławę zyskał podczas II wojny burskiej, kiedy publicznie sprzeciwiał się konfliktowi. Argumentował, że zaangażowanie Wielkiej Brytanii w wojnę odwraca jej uwagę od pilnych kwestii socjalnych, takich jak emerytury czy budowa domów dla robotników.

Na stanowiskach ministerialnych

W 1905 r. Lloyd George został przewodniczącym Zarządu Handlu w nowym liberalnym rządzie Henry`ego Campbella-Bannermana. Zajmował się na tym stanowisku wieloma sprawami, od floty handlowej do kolei. Udało mu się również uniknąć strajku generalnego na kolei, którym zagroziły związki zawodowe, kiedy kompanie kolejarskie odmówiły ich uznania. Dzięki działaniom Lloyda George`a kompanie uznały delegatów związkowych, którzy zasiedli w radach koncyliacyjnych.

Po śmierci Campbella-Bannermana w 1908 r. nowym premierem został Herbert Henry Asquith. Powierzył on Lloydowi George`owi tekę Kanclerza Skarbu. Na tym stanowisku Lloyd George ustanowił zarząd portu w Londynie. Odpowiadał również za wprowadzenie ustaw o emeryturach dla starców oraz o ubezpieczeniu dla robotników na wypadek choroby i bezrobocia. W celu sfinansowania tych projektów wprowadził nowe podatki, które obciążały przede wszystkim wielkich posiadaczy ziemskich.

W 1909 r. Izba Lordów odrzuciła przedstawiony przez Lloyda George`a projekt budżetu (tzw. "People`s Budget"). Wywołało to konflikt obu izb parlamentu, który narastał już od pewnego czasu, gdyż zdominowana przez konserwatystów Izba Lordów odrzucała rządowe ustawy. Spór zakończył się w 1911 r., kiedy Izba Gmin ograniczyła kompetencje izby wyższej.

Pomimo swoich pacyfistycznych przekonań Lloyd George poparł w 1914 r. decyzję o przystąpieniu Wielkiej Brytanii do I wojny światowej. W 1915 r. został pierwszym ministrem uzbrojenia. Przeprowadził militaryzację robotników oraz uchylił na czas wojny różne swobody, które mogły utrudniać pełną kontrolę produkcji i osłabiać jej sprawność. W 1916 r. został ministrem wojny.

Premier Wielkiej Brytanii

W 1916 r. dały się w Wielkiej Brytanii zauważyć nastroje antywojenne. Asquith nie posiadał ani doświadczenia, ani temperamentu do prowadzenia wojny. Koalicjanci z Partii Konserwatywnej domagali się wprowadzenia w kraju bardziej zdecydowanych rządów. W grudniu 1916 r. Asquith ustąpił ze stanowiska premiera, które objął Lloyd George. Stanął on na czele rządu koalicyjnego w skład którego wchodziło 13 konserwatystów, 12 liberałów i 3 laburzystów. Największe znaczenie miał 5-osobowy gabinet wojenny.

Za czasów Lloyda George`a zaostrzyła się kontrola rządu nad życiem politycznym i gospodarczym kraju. Zwalczaniu nastrojów antywojennych służyła cenzura. Pod kontrolę państwa poddano przemysł węglowy i stoczniowy. Równocześnie w 1918 r. przyznano podwyżkę płac niektórym kategoriom robotników, a kobiety powyżej 21 roku życia otrzymały prawo wyborcze.

Wybory 1918 r. zakończyły się lawinowym zwycięstwem stronników Lloyda George`a zarówno z Partii Konserwatywnej, jak i Partii Liberalnej. W styczniu 1919 r. przestał istnieć gabinet wojenny. Na początku 1919 r. Lloyd George wziął udział w konferencji pokojowej w Wersalu. Był przeciwny nadmiernemu osłabieniu pokonanych Niemiec oraz sprzeciwiał się roszczeniom Polski w sprawie jej zachodnich i północnych granic. Brytyjski premier był też jednym z architektów interwencji w ogarniętej wojną domową Rosji. W 1918 r. brytyjskie wojska wylądowały w Archangielsku i Murmańsku, jednak wewnętrzna opozycja zmusiła Lloyda George`a do wycofania wojsk.

Wraz z nastaniem pokoju rząd Lloyda George`a zaczął tracić popularność. Deputowani Partii Konserwatywnej, zwłaszcza ci z tylnych ław parlamentu (backbenchers), przechodzili do opozycji. W październiku 1922 r. rząd Lloyda George`a otrzymał od Izby Gmin wotum nieufności przegłosowane głosami szeregowych konserwatystów. Na czele nowego rządu stanął lider Partii Konserwatywnej, Andrew Bonar Law.

Działania Lloyda George`a w grudniu 1916 r. doprowadziły do rozłamu w Partii Liberalnej, gdyż część jej deputowanych poparła byłego premiera Asquitha. Do wyborów 1918 i 1922 r. liberałowie szli podzieleni na dwa stronnictwa. Rozłam ten oznaczał początek upadku Partii Liberalnej, której miejsce jako jednej z dwóch głównych brytyjskich partii politycznych zajęła Partia Pracy.

Dalsze lata

Do wyborów 1922 r. Lloyd George i jego stronnicy poszli pod szyldem Narodowej Partii Liberalnej. Przed wyborami 1923 r. doszło do zjednoczenia liberałów. W 1926 r. Lloyd George zastąpił Asquitha na stanowisku lidera Partii Liberalnej. W 1929 r. został Ojcem Izby, czyli deputowanym z najdłuższym stażem. W 1931 r. z powodu choroby nie wszedł do rządu narodowego Ramsaya MacDonalda. Jednak Lloyd George dążył do tego, aby Partia Liberalna poszła do wyborów 1931 r. osobno, nie jako część rządu narodowego. Jego decyzję poparło jednak tylko kilku jego zwolenników. Partia Liberalna, na czele z nowym liderem Herbertem Samuelem, pozostała jeszcze przez rok w rządzie narodowym.

17 stycznia 1935 r. zaproponował radykalny program reform ekonomicznym, zwany "Lloyd George`s New Deal". Program ten nie zyskał jednak aprobaty rządu. Wkrótce potem Lloyd George i jego stronnicy powrócili do Partii Liberalnej. W sierpniu 1936 r. były premier spotkał się z Adolfem Hitlerem i wygłosił kilka pochwalnych opinii o kanclerzu III Rzeszy. W późniejszych latach krytykował jednak politykę appeasementu.

Churchill w 1940 r. oferował Lloydowi George`owi stanowisko w swoim gabinecie wojennym, ale Lloyd George odmówił. 11 czerwca 1942 r. wygłosił swoje ostatnie przemówienie w Izbie Gmin. 18 lutego 1943 r. ostatni raz brał udział w głosowaniu. Jego żona zmarła 20 stycznia 1941 r. W październiku 1943 r. poślubił swoją sekretarkę i kochankę, Frances Stevenson (miał z nią córkę Jennifer, ur. w 1929 r.). W 1944 r. powrócił do Walii i zamieszkał w Tŷ Newydd. 1 stycznia 1945 r. otrzymał parowski tytuł hrabiego Lloyd George of Dwyfor i zasiadł w Izbie Lordów.

Zmarł na raka 26 marca 1945 r. Cztery dni później został pochowany w River Dwyfor. Tytuł parowski odziedziczył jego najstarszy syn, Richard.


Inne hasła zawierające informacje o "David Lloyd George":

Podróżnik ...

Adwentyzm ...

Oddychanie komórkowe ...

Sztuka ...

Brno ...

Huldrych Zwingli ...

1972 ...

Franciszek Clet ...

Jan Chen Xianheng ...

Jura ...


Inne lekcje zawierające informacje o "David Lloyd George":

232 Kultura i nauka w latach 1945 ? 2003 (plansza 12) ...

232 Kultura i nauka w latach 1945 ? 2003 (plansza 6) ...

027. Empiryzm Davida Hume`a (plansza 3) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie