Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Lucjan Wolanowski

Lucjan Wolanowski

Lucjan Wolanowski

Lucjan Wolanowski
Warszawa, wrzesień 2004
Imiona i nazwiskoLucjan Wilhelm Kon-Wolanowski
Data i miejsce urodzenia 26 lutego 1920
Warszawa
Data i miejsce śmierci 20 lutego 2006
Warszawa
Narodowość Polska
Dziedzina sztuki literatura
Ważne dzieła"Zwierciadło bogini. Reporter w kraju tranzystorów i gejsz", "Klejnot Korony. Reporter w Hongkongu w godzinie zarazy", "Poczta do Nigdy-Nigdy. Reporter w kraju koala i białego człowieka", "Upał i gorączka. Reporter wędruje szlakiem cierpienia", "Buntownicy Mórz Południowych", "Ląd, który przestał być plotką"

Lucjan Wilhelm Wolanowski, właściwie Lucjan Kon, pseud. Wilk; Waldemar Mruczkowski; W. Lucjański; (L.W.); lu; Lu; (lw); WOL. (ur. 26 lutego 1920 w Warszawie , zm. 20 lutego 2006 w Warszawie ) – polski pisarz, reporter, podróżnik i tłumacz.

Spis treści

Biografia

Urodził się w Warszawie w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, jako najmłodsze dziecko i jedyny syn adwokata Henryka Kona (1868-1949) i Róży z domu Wolanowskiej (1883-1932). Był bratem Julii (1912-1912), redaktorki i tłumaczki literatury pięknej Elżbiety Eweliny Wassong (1908-2007) oraz prawniczki Ireny Sawickiej (1914-2004). Jego dziadkiem był lekarz Wilhelm Kohn (1831-1882), a pradziadkiem przemysłowiec Majer Wolanowski (1844-1900).

Uczeń Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie oraz Gimnazjum Sanatoryjnego Męskiego Dra Jana Wieczorkowskiego w Rabce . Jako uczeń, m.in. wspólnie z Jackiem Woźniakowskim redagował szkolne czasopismo Szczebioty ( 1935 - 1938 ). Studiował następnie na Wydziale Elektrochemii i Elektrometalurgii Instytutu Politechnicznego w Grenoble , latem 1939 wrócił na wakacje do Polski i tu zastała go II wojna światowa .

Podczas okupacji przebywał początkowo w Warszawie , a następnie ukrywał się razem z ojcem i drugą siostrą Ireną w Sochaczewie i Podkowie Leśnej (m.in. w willi "Wanda", u rodziny Drabikowskich). W 1941 został zaprzysiężony w ZWZ , od 1942 był żołnierzem AK . Prowadził nasłuch radiowy zagranicznych stacji (m.in. BBC ) i przygotowywał komunikaty dla polskiego podziemia.

Debiutował w 1941 w piśmie Kronika Tygodniowa (felietonami pt.: Historyjki w cieniu historii, pod pseud. Wilk), potem w wielonakładowym Dniu Warszawy ( 1943 - 1944 ). Po wojnie pracował w PAP ( 1945 - 1951 ). Był m.in. sprawozdawcą z konferencji dla zagranicznych dziennikarzy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Warszawie . W tym okresie poznał m.in. tak znanych później dziennikarzy jak: Edward R. Murrow , Sydney Gruson, Flora Lewis, Larry Allen, Vincent Buist czy Pierre Maréchal, będących wówczas korespondentami w Polsce .

W 1950 ożenił się z Anną-Bożenną Szumowską (ur. 1924 , obecnie Anna Wolan), śpiewaczką, późniejszą solistką Opery Poznańskiej (małżeństwo trwało do 1969 ), w 1952 urodziła się ich córka Anna, mieszkająca od końca lat 60. w Australii .

Specjalizował się w literaturze faktu, pisząc reportaże dla czasopism:

Współpracował z pismami:

W latach 60. odbył wiele podróży, w tym kilka dookoła świata. Był akredytowany przy wojskach ONZ ( 1962 - 1963 ) w czasie operacji desantowych na Nowej Gwinei . Stypendysta Departamentu Stanu USA ( 1965 ). Był obecny na Przylądku Kennedy'ego w czasie wystrzelenia pojazdu " Gemini 5 ". Pełnił funkcję doradcy Wydziału Informacji Światowej Organizacji Zdrowia WHO w Genewie , a następnie w rejonie Azji Południowo-Wschodniej i Oceanii (m.in. w New Delhi , Bangkoku i Manili ).
Jest autorem reportaży o zwalczaniu chorób tropikalnych i handlu na Filipinach ,
w Tajlandii , Hongkongu , Sarawaku , Sabah i Brunei ( 1967 - 1968 ).

Lucjan Wolanowski ze Stefanem Wiecheckim "Wiechem" , ok. 1972

Był członkiem Związku Zawodowego Dziennikarzy RP ( 1945 - 1951 ), Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich ( 1951 - 1982 i 1991 - 2006 ), Związku Literatów Polskich ( 1959 - 1983 ), Polskiego PEN-Clubu ( 1971 - 2006 ) i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich ( 1989 - 2006 ).

Odznaczony m.in. Orderem Gwiazda Rumunii ( 1947 ), Złotym Krzyżem Zasługi ( 1956 ), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski ( 1961 ). Otrzymał wiele wyróżnień za swoją twórczość, m.in.: prywatną nagrodę Edmunda J. Osmańczyka Osman (za Zwierciadło bogini, 1962 ), Nagrodę Polskiego Klubu Publicystów Międzynarodowych SDP (za Klejnot korony, 1963 ), wyróżnienie Książka Miesiąca w plebiscycie Kuriera Polskiego (za Księżyc nad Tahiti, 1963 ), nagrodę redakcji " Nowych Książek " - Książka Roku 1973 (za Westchnienie za Lapu-Lapu, 1973 ), Wyróżnienie Doroczne Funduszu Literatury - Ministerstwo Kultury i Sztuki (za Ani diabeł, ani głębina: Dzieje odkryć Australii, opowiedziane ludziom, którym się bardzo spieszy, 1988 ).

Otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Springfield w amerykańskim stanie Illinois ( 1965 ).

Autor 25 książek reportażowych, wielokrotnie wznawianych i przekładanych na obce języki. Mieszkał w Warszawie , na Mokotowie , przy ul. Odolańskiej 23, w dawnym domu pracowników PAP . Pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 2, uliczka 1)[1].

W kwietniu 2006 Uniwersytet Śląski wydał specjalny dodatek do pisma uczelni, poświęcony pisarzowi, z fragmentami tekstów autobiograficznych,
wypowiedziami na temat jego twórczości (wśród autorów znaleźli się m.in.:

Artykuły Lucjana Wolanowskiego w pismach " Przekrój " i "Dookoła świata", lata 1947 - 1973

Jacek Woźniakowski , prof. Hilary Koprowski , Eugeniusz Grasberg , Ludwik Jerzy Kern , Lech Paszkowski , Jolanta Klimowicz-Osmańczyk , Krystyna Goldbergowa , Aleksander Ziemny ), fragmentami recenzji prasowych (autorstwa m.in. Melchiora Wańkowicza , Wisławy Szymborskiej i Leopolda Ungera ) oraz fotografiami archiwalnymi z odbytych podróży.

W październiku 2009 w ramach serii wydawniczej "Wokół reportażu podróżniczego" (Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, ) ukazała się poświęcona mu książka.

Archiwum pisarza przechowywane jest od 2006 r. w Brwinowie k. Warszawy.[2].

Twórczość

Paszport ONZ z czasów pracy dla Światowej Organizacji Zdrowia WHO , 1967
Lucjan Wolanowski, Warszawa , 1998

Przekłady

Gabinet pisarza, ul. Odolańska 23/9, Warszawa

Przypisy

  1. Grób Lucjana Wolanowskiego w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
  2. Archiwum Lucjana Wolanowskiego w Brwinowie . [dostęp 21 kwietnia 2010].

Bibliografia

Nagrobek Lucjana Wolanowskiego, cmentarz żydowski w Warszawie , 10 września 2006
  • Leopold UngerWidziane z Brukseli: Krzysztof Reagan czy Ronald Skrzetuski, " Kultura " ( Paryż ) nr 7-8 (490-491), lipiec - sierpień 1988
  • Andrzej Tumialis – Cztery razy dookoła świata – podróże Wolanowskiego, " Tygodnik Ciechanowski ", 27. 01. 1998
  • Lucjan Wolanowski – Nie wszyscy byli aniołami (Dziennik dziennikarza), "Gazeta Uniwersytecka UŚ", dodatek specjalny, kwiecień 2006 ; Uniwersytet Śląski, Katowice
  • Wokół reportażu podróżniczego. Tom 3. Lucjan Wolanowski (1920-2006). Studia - szkice - materiały (Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2009 , seria: "Prace naukowe Uniwersytetu Śląskiego nr 2683", , ISSN 0208-6336)

Zobacz też

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Lucjan Wolanowski":

1511 ...

Jarząb pospolity ...

Wierzba śląska ...

Włócznia Świętego Maurycego (Kraków) ...

Włodzimierz Tetmajer ...

1979 ...

1929 ...

1870 ...

1505 ...

1506 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Lucjan Wolanowski":

208 Walki o granice II Rzeczypospolitej (plansza 8) ...

208 Konflikty na wschodniej granicy (plansza 13) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie