Ludowa Polityczna Konferencja Konsultatywna Chin ( chin.upr. 中国人民政治协商会议; chin. trad. 中國人民政治協商會議; pinyin Zhōngguó Rénmín Zhèngzhì Xiéshāng Huìyì) – specyficzny organ polityczny Chińskiej Republiki Ludowej . Formalnie nie jest konstytucyjnym organem władzy, jednak de facto pełni rolę podobną do wyższej izby parlamentu.

Ludowa Polityczna Konferencja Konsultatywna Chin została utworzona we wrześniu 1949 i po proklamacji ChRL pełniła rolę parlamentu, natomiast jej Wspólny Program odgrywał rolę tymczasowej konstytucji. Po utworzeniu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych w 1954 LPKKCh stała się ciałem doradczym.

Ludowa Polityczna Konferencja Konsultatywna Chin odgrywa rolę "frontu jedności narodowej". W jej skład wchodzą przedstawiciele Komunistycznej Partii Chin , 8 partii demokratycznych , działacze bezpartyjni oraz pozarządowych organizacji społecznych, kulturalnych oraz mniejszości etnicznych.

Rola Ludowa Polityczna Konferencja Konsultatywna Chin w chińskim systemie politycznym polega na doradzaniu organom państwa oraz opiniowaniu i krytyce ich poczynań, czuwaniu nad przestrzeganiem prawa i polityki państwa, propagowaniu nowych idei, a także współpracy ze środowiskami intelektualistów oraz mniejszości etnicznych i wyznaniowych. LPKKCh nie posiada natomiast kompetencji prawotwórczych i decyzyjnych.

LPKKCh składa się z Komitetu Krajowego i podporządkowanych mu komitetów lokalnych. Kadencja Komitetu Krajowego trwa 5 lat, a jego członkowie (średnio około 2200) wybierani są przez członków KK poprzedniej kadencji. Komitet Krajowy zbiera się co roku na sesji zwyczajnej, przypadającej zazwyczaj równolegle z sesją OZPL . W ramach KK działa Stały Komitet oraz komisje.

Przewodniczący LPKKCh

• Mao Zedong 1949-1954
• Zhou Enlai 1954-1976
• wakat 1976-1978
• Deng Xiaoping 1978-1983
• Deng Yingchao 1983-1988
• Li Xiannian 1988-1993
• Li Ruihuan 1993-2003
• Jia Qinglin od 2003

Bibliografia

J.Rowiński, W.Jakóbiec, System konstytucyjny Chińskiej Republiki Ludowej, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2006, .