Ludwik Puget (ur. 21 czerwca 1877 w Krakowie , zm. rozstrzelany w Auschwitz 27 maja 1942 ) – rzeźbiarz, malarz i historyk sztuki, baron herbu własnego .

Wywodził się z rodziny pochodzenia francuskiego (Puget de la Marche et de Saint-Alban), osiadłej w Polsce od połowy XVII wieku, obdarzonej indygenatem w 1726 r. i potwierdzeniem tytułu baronowskiego w Polsce ( 1824 – 1829 ) i w Imperium Rosyjskim w 1861 r. Studiował rzeźbę w Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Alfreda Dauna w latach 1895 - 1897 . Równocześnie uzupełniał wiedzę studiując historię sztuki na UJ . Dalsze studia odbył w Paryżu , a po powrocie szlifował umiejętności w pracowni Konstantego Laszczki . Został członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka".

Od 1907 r. współpracował z artystami tworzącymi kabaret " Zielony Balonik ", zajmując się modelowaniem i animacją lalek. Dla kabaretu pisał także fraszki. W latach 1915 - 1918 wykładał na kursach dla kobiet im. A. Baranieckiego, pod koniec I wojny światowej (w 1918) wyjechał do Francji. W 1925 na Wystawie Sztuki Zdobniczej w Paryżu organizował dział polski. Został odznaczony Legią Honorową .

Po powrocie do Polski objął stanowisko kustosza muzeum miejskiego w Poznaniu . Dla Poznania stworzył Pomnik Wolności w 1927 r., a dwa lata później kierował pracami konserwatorskimi na zamku poznańskim. Jego pracownia artystyczna znajdowała się przy ul. Berwińskiego 1 . W 1930 r. założył w Poznaniu kabaret "Różowa Kukułka", którego występy po powrocie do Krakowa przeniosły się do mieszkania państwa Pugetów na ulicę Piłsudskiego 18. Teksty kabaretowe Ludwik Puget pisał wraz z synem Jackiem (ur. 1904 r.), również rzeźbiarzem. Równocześnie działał w amatorskim teatrze plastyków " Cricot ", istniejącym do 1939 r.

Publikował w krakowskim " Czasie " i " Ilustrowanym Kurierze Codziennym " ("IKC"). Jako rzeźbiarz wykonywał niemal wyłącznie portrety m.in. Olgi Boznańskiej , Zofii Jachimeckiej i Karola Huberta Roztworowskiego . Pozostawił także studia zwierząt, np. "Lwy" z 1913 r.

Do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz trafił po aresztowaniu w Domu Plastyków przy ulicy Łobzowskiej, gdzie w czasie wojny pracował jako kelner. Jego ostatnią pracą jest portret psa, wykonany już w obozie.

Bibliografia

• Simon Konarski, Armorial de la noblesse polonaise titrée, Paris 1957
• Polski Słownik Biograficzny , tom XXIX