Sven-Göran Eriksson
Sven-Göran Eriksson
Data i miejsce urodzenia	5 lutego 1948 Torsby, Szwecja
Informacje klubowe
Obecny klub	Leicester City F.C. (trener)
Kariera trenerska
Lata	Klub/Reprezentacja
1976-1976 1977-1978 1979-1982 1982-1984 1984-1987 1987-1989 1989-1992 1992-1997 1997-2000 2001-2006 2007-2008 2008-2009 2010-2010 2010-	Degerfors IF , asystent Degerfors IF IFK Göteborg Benfica Lizbona AS Roma AC Fiorentina Benfica Lizbona Sampdoria Genua Lazio Rzym Anglia Manchester City Meksyk WKS Leicester City F.C.

(ur. 5 lutego 1948 roku w Torsby) – trener piłkarski i były szwedzki piłkarz, występujący na pozycji prawego obrońcy. Jako zawodnik grał w drugoligowym KB Karlskoga i trzecioligowym Degerfors IF . Po szybkim zakończeniu kariery piłkarskiej w wieku 27 lat (z powodu kontuzji kolana) rozpoczął pracę szkoleniową. Z każdym z klubów, w którym pracował, osiągał znaczące wyniki, począwszy od awansu do pierwszej ligi z Degerfors IF , przez Puchar UEFA z IFK Göteborg , a skończywszy na tytułach mistrza kraju z Benficą Lizbona i Lazio Rzym . Jest jednym z trzech szkoleniowców, wraz z Giovannim Trapattonim i Arsènem Wengerem , który prowadził drużynę w finałach trzech najważniejszych klubowych rozgrywek europejskich – o Puchar UEFA (trzykrotnie), Puchar Mistrzów i Puchar Zdobywców Pucharów . Od października 2000 roku do czerwca 2006 był pierwszym w historii zagranicznym selekcjonerem reprezentacji Anglii . W ciągu sześciu lat pracy dwukrotnie doprowadził ją do ćwierćfinału mistrzostw świata i raz do ćwierćfinału mistrzostw Europy ; co ciekawe, za każdym razem jego podopieczni ulegali drużynom prowadzonym przez Luiza Felipe Scolariego . W czerwcu 2007 , po roku przerwy, Eriksson podpisał kontrakt z Manchesterem City . W 2008 roku został selekcjonerem reprezentacji narodowej Meksyku , którą prowadził przez 16 miesięcy. Został zwolniony za słabe wyniki w eliminacjach do MŚ 2010, a dokładnie po przegranej z Hondurasem 1-3. Następnie wrócił do Anglii i został dyrektorem klubu Notts County , występującego w angielskiej League Two (czwarty poziom ligowy). W marcu 2010 r. został trenerem reprezentacji narodowej Wybrzeża Kości Słoniowej, ale zrezygnował w dniu 25 czerwca po słabym występie drużyny na Mistrzostwach Świata w piłce nożnej w RPA . Obecnie trener angielskiego klubu Leicester City F.C.

Kariera szkoleniowa

• 1976-76 – Degerfors IF , asystent
• 1977-78 – Degerfors IF
• 1979-82 – IFK Göteborg
• 1982-84 – Benfica Lizbona
• 1984-87 – AS Roma
• 1987-89 – AC Fiorentina
• 1989-92 – SL Benfica
• 1992-97 – Sampdoria Genua
• 1997-00 – Lazio Rzym
• 2001-06 – reprezentacja Anglii
• 2007-08 – Manchester City
• 2008-09 - reprezentacja Meksyku
• 2010-10 - reprezentacja Wybrzeża Kości Słoniowej
• 2010– Leicester City F.C.

Szwecja

Pracę szkoleniową zaczynał jako asystent ( 1976 ) i pierwszy trener ( 1977 - 1978 ) w Degerfors IF . Ze swoją drużyną szybko awansował do pierwszej ligi szwedzkiej. W 1979 został trenerem jednego z najbardziej utytułowanych klubów w Szwecji IFK Göteborg . Młody szkoleniowiec w ciągu trzech lat zdobył z nim dwukrotnie mistrzostwo kraju, raz Puchar kraju, a w 1982 po zwycięstwie w dwumeczu (1:0 i 3:0) nad Hamburger SV świętował pierwsze w historii szwedzkiego futbolu trofeum międzynarodowe – Puchar UEFA .

Portugalia

Kilka tygodni po tym triumfie otrzymał propozycję pracy w Benfice Lizbona, z którą zdobył dwa tytuły mistrza Portugalii i jeden puchar kraju. Do Benfiki powrócił pięć lat później. Prowadzony przez niego zespół w 1991 roku ponownie okazał się bezkonkurencyjny w lidze, a rok wcześniej zagrał w finale Pucharu Mistrzów , w którym uległ 0:1 Milanowi .

Włochy

W 1984 roku upomniała się o niego Serie A . Najpierw pracował w AS Roma , którą, ze Zbigniewem Bońkiem w składzie, doprowadził do zwycięstwa w Pucharze Włoch , a później w AC Fiorentinie , przez pięć lat w Sampdorii Genua i najbardziej udanie od 1997 do 2000 roku w Lazio Rzym . Drużynę ze stolicy Włoch, w której nie brakowało indywidualności piłkarskich (m.in. Siniša Mihajlović , Alessandro Nesta , Fernando Couto , Pavel Nedved , Dejan Stanković , Marcelo Salas , Christian Vieri , Roberto Mancini i Matias Almeyda ) nauczył zespołowości i pracowitości. Jego podopieczni zdobyli mistrzostwo i Puchar kraju oraz Puchar Zdobywców Pucharów i - po pokonaniu Manchesteru United - Superpuchar Europy .

Anglia

W październiku 2000 roku został, jako pierwszy szkoleniowiec urodzony poza Wielką Brytanią , selekcjonerem reprezentacji Anglii . Jego zespół wygrał 5:1 w eliminacjach do Mundialu 2002 z Niemcami . Przed jego przyjściem Anglicy zajmowali przedostatnie miejsce w grupie. Ostatecznie kwalifikacje skończyli na pierwszym.

Eriksson znacznie odmłodził drużynę. Na Mundialu 2002 średnia wieku angielskich piłkarzy wynosiła 26 lat. Wprowadził do reprezentacji Johna Terry'ego , Franka Lamparda , Paula Robinsona , Wayne'a Rooneya i Joe Cole'a . Na dwóch turniejach, do których awansował z Anglią Eriksson, zespół docierał do ćwierćfinału. Najpierw uległ 1:2 przyszłemu mistrzowi – Brazylii , a dwa lata później na mistrzostwach Europy po rzutach karnych Portugalii .

Mimo iż angielscy dziennikarze często krytykowali wiele pomysłów szwedzkiego trenera (powierzenie opaski kapitańskiej Davidowi Beckhamowi , brak dyscypliny w drużynie) i bardziej aniżeli pracą trenerską zajmowali się jego życiem prywatnym, to za selekcjonerskiej kadencji Erikssona Anglia powróciła do światowej czołówki, osiągając bardzo przyzwoite wyniki w mistrzostwach świata i Europy.

Po Mundialu 2006 przekazał stanowisko trenera kadry swojemu asystentowi Steve'owi McClarenowi . Sam przez ponad rok pozostawał bez pracy (w tym czasie odrzucił m.in. propozycję prowadzenia reprezentacji RPA ). W czerwcu 2007 roku podpisał kontrakt z Manchesterem City .

Meksyk

W czerwcu 2008 podpisał kontrakt na prowadzenie reprezentacji Meksyku . Na stanowisku selekcjonera zastąpił Hugo Sáncheza . Drużynę narodową prowadził do 2 kwietnia 2009 . Został zwolniony po porażce z Hondurasem , gdy po siedmiu rozegranych spotkaniach eliminacji piłkarskich mistrzostw świata Meksyk wygrał tylko jedno.

Wybrzeże Kości Słoniowej

Od 20 marca 2010 prowadzi reprezentację Wybrzeża Kości Słoniowej . Na stanowisku selekcjonera zastąpił Vahid Halilhodžića . Zrezygnował z prowadzenia drużyny w dniu 25 czerwca 2010 r. po tym jak odpadła w fazie grupowej Mistrzostw Świata w piłce nożnej w RPA .

Sukcesy szkoleniowe

• mistrzostwo Szwecji 1981 i 1982 , Puchar Szwecji 1979 oraz Puchar UEFA 1982 z IFK Göteborg
• mistrzostwo Portugalii 1983 , 1984 i 1991 , Puchar Portugalii 1983, finał Pucharu UEFA 1983 oraz finał Pucharu Mistrzów 1990 z Benficą;
• Puchar Włoch 1986 z Romą;
• Puchar Włoch 1994 z Sampdorią;
• mistrzostwo Włoch 2000 , wicemistrzostwo Włoch 1999 , Puchar Włoch 1998 , Superuchar Włoch 1998, finał Pucharu UEFA 1998, Puchar Zdobywców Pucharów 1999 oraz Superpuchar Europy 1999 z Lazio;
• ćwierćfinały Mundialu 2002 i Euro 2004 oraz Mundialu 2006 z reprezentacją Anglii;

Ciekawostki

• Eriksson w czasie swojej selekcjonerskiej przygody należał do ulubionych bohaterów angielskich tabloidów . Najpierw dziennikarze zajmowali się wykrywaniem kolejnych romansów selekcjonera (m.in. ze szwedzką prezenterką telewizyjną Ulriką Jonsson i z Farią Alam, sekretarką pracującą w angielskiej federacji piłkarskiej), a później urządzili prowokację, w której jeden z nich podał się za przedstawiciela Chelsea Londyn i zaproponował mu pracę. Szwed zgodził się bez namysłu.
• W latach 2001 - 2006 był najlepiej zarabiającym trenerem na świecie. Podczas Euro 2004 był liderem pod względem wielkości pensji ze wszystkich siedemnastu szkoleniowców. Wyliczono wówczas, że rocznie inkasuje 34 miliony złotych, podczas gdy drugi w rankingu Giovanni Trapattoni – 8,5.