Malchus także Malchos ( VI wiek p.n.e. ) – starożytny wódz i władca kartagiński .

W jego czasach północnoafrykańskie państwo zwane Kartaginą rozpoczęło konkwistę wybrzeży Morza Śródziemnego . Wojska kartagińskie zdobywały nawet tereny wewnątrz Czarnego Lądu . W połowie VI wieku p.n.e. Kartagina walczyła z Libijczykami, by zagarnąć ich terytoria.

W 550 p.n.e. Kartagińczycy pobili Greków z Sycylii w Motji , Panormo ( Palermo ) i Soluntum . Malchus w 540 p.n.e. poprowadził swoje wojska - ok. 80.000 żołnierzy - do Sardynii , ale kilkakrotnie przegrał w walce z mieszkańcami wyspy. Ci ostatni woleli zburzyć własną twierdzę na Górze Sirai (dzisiaj we włoskiej prowincji Carbonia-Iglesias ), by nie dostala się w ręce najeźdźców z południa. W decydującej potyczce Malchus stracił prawie wszystkie oddziały.

Wódz został skazany na banicję przez władze kartagińskie. Udało mu się jednak wrócić do miasta i zorganizować wewnętrzną rewoltę. Przejął władzę w państwie w wyniku zamachu stanu . Panował od ok. 556 do 550 p.n.e. . Władzę odebrał mu Magon I, założyciel dynastii Magonidów , ojciec Asdrubala I i Hamilkara I. Malchus został zabity.