Władysław Łoziński, pseudonimy Wojtek ze Smolnicy, Władysław Lubicz (ur. 29 maja 1843 w Oparach pod Samborem , zm. 25 maja 1913 we Lwowie ) – polski powieściopisarz i historyk, badacz przeszłości kultury polskiej, sekretarz Ossolineum , kolekcjoner dzieł sztuki.

Studiował na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Lwowskiego . Był redaktorem wielu lwowskich i galicyjskich gazet i czasopism literackich (Dziennik Literacki, Przegląd Powszechny, Gwiazdka Cieszyńska), przede wszystkim jednak Gazety Lwowskiej ( redaktor naczelny w latach 1873 - 1883 ), którą zreformował i rozbudował. Był pierwszym sekretarzem naukowym Fundacji im. Ossolińskich, wiceprezesem Towarzystwa Historycznego, prezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, członkiem Akademii Umiejętności (od 1891 ). Był posłem do wiedeńskiej Rady Państwa, następnie członkiem Izby Panów .

W 1914 r. miasto umieściło Lwowską Galerię Obrazów (przemianowaną w 1998 r. na Lwowską Galerię Sztuki ) w pałacu przy Ossolińskich 3, zakupionym wcześniej od Łozińskiego. Zarówno budynek, jak i cenna kolekcja Łozińskiego stanowią do dziś własność Galerii.

Władysław Łoziński był bratem pisarza, zmarłego młodo w wyniku ran odniesionych w pojedynku - Walerego , prawnika Bronisława a także kuzynem Karola Szajnochy .

Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim .

Twórczość

Napisał m.in.

• Skarb watażki (1875)
• Madonna Busowiska (1886)
• Nowe opowiadania jmć pana Wita Narwoya rotmistrza Konnej Gwardyi Koronnej : (1764-1773) (1884)
• Oko proroka [czyli Hanusz Bystry i jego przygody] : powieść historyczna z XVII w. (1899)
• Opowiadania imć pana Wita Narwoja rotmistrza Konnej Gwardji Koronnej : a. d. 1760-1767 (1873)
• Patrycyat i mieszczaństwo lwowskie w XVI i XVII wieku (1890)
• Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku (1903)
• Skarb watażki : powieść z końca XVIII wieku (1875)
• Sztuka lwowska w XVI i XVII wieku : architektura i rzeźba (1889)
• Złotnictwo lwowskie w dawnych wiekach : 1384-1640 (1889)
• Życie polskie w dawnych wiekach (1907)