Nagrobek Couperina (fr. Le Tombeau de Couperin) – to suita fortepianowa Maurycego Ravela skomponowana w 1917 roku.

Utwór został napisany w hołdzie twórczości wielkiego klawesynisty , na fali modnego wówczas nawrotu do francuskiej muzyki XVIII wieku. Będąc mistrzem pastiszu muzycznego, Ravel nie podrobił jednakże stylu Couperina , kompozycja nawiązuje do Couperina formą suity oraz francuskim charakterem melodii.

Nagrobek Couperina składa się z sześciu części: Prélude, Fugue, Forlane, Rigaudon, Menuet, Toccata. Każda z nich zadedykowana jest jednemu z poległych podczas I wojny światowej przyjaciół Ravela. Dlatego nastrój miniatur , przeplatanych wprawdzie pogodnymi akcentami, ogólnie ma nostalgiczny wydźwięk.

W 1919 roku Ravel, mistrz instrumentacji , dokonał transkrypcji dzieła na orkiestrę (oprócz Fugi i Toccaty).