Mała Konstytucja z 1992 - ustawa konstytucyjna z dnia
17 października
1992
r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym. Uchwalona przez
Sejm kadencji 1991-1993
.
Obowiązywała od
8 grudnia
1992
do
16 października
1997
.
Na jej mocy zostały uchylone przepisy
Konstytucji PRL
z 1952 roku dotyczące ustroju socjalistycznego i wprowadzone nowe, stanowiące podstawę ustroju politycznego i gospodarki rynkowej. Stanowiła ona, że organami Państwa w zakresie władzy ustawodawczej są
Sejm
i
Senat
Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie władzy wykonawczej -
Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej i
Rada Ministrów
, w zakresie władzy sądowniczej - niezawisłe sądy.
Sprecyzowała
prerogatywy
prezydenta i wprowadziła zasadę
kontrasygnaty
premiera
lub właściwego ministra dla aktów prezydenta. Rząd powoływany był przez prezydenta, ale wymagane było uzyskanie
wotum zaufania
w Sejmie. Rada ministrów zyskała możliwość wydawania
dekretów
z mocą
ustawy
. Prezydent miał możliwość skrócenia
kadencji
parlamentu
, gdy ten uchwali
wotum nieufności
dla premiera i nie powoła nowego. Znosiła również prawo prezydenta do rozwiązania parlamentu, gdy ten przyjmie ustawę uniemożliwiającą prezydentowi wykonywanie obowiązków.