Kananejczycy (nazwa od akad. kinahhu - "purpura", także: Chananejczycy) – starożytny lud zachodniosemicki, przybyły do Palestyny i Libanu (Syro-Palestyna) z Półwyspu Arabskiego pod koniec III tysiąclecia p.n.e. Według Biblii Kananejczycy pochodzili od Kanaana , syna Chama . Już w III tysiącleciu p.n.e. Kananejczycy wykształcili wysoką kulturę materialną i duchową oraz alfabetyczne pismo klinowe (Ras Szamra, Ebla , Ugaryt ). Zajmowali się rolnictwem, rzemiosłem i handlem. Ich głównymi bogami byli: El , Baal i Astarte . Stworzyli liczne państwa np. Jamhad ze stolicą w Halab (dzisiejsze Aleppo , Karkemisz , Katna . Założyli dobrze prosperujące porty: Ugaryt i Byblos . Kananejczycy, którzy zamieszkali w Palestynie (nadając jej nazwę Kanaan ) zostali częściowo podbici przez Izraelitów pod wodzą Jozuego w wieku XIII wieku p.n.e. Resztę ich siedzib podbił król Izraela i Judy – Dawid , w X wieku p.n.e.