Łupek dachówkowy, łupek dachowy – skała osadowa lub metamorficzna , odmiana łupka ilastego , łupka serycytowego lub fyllitu , odznaczająca się bardzo gęstą łupkowatością, zwykle nie wykazujące zaburzeń tektonicznych ( fałdów ). Cechą wyróżniającą jest doskonała oddzielność, dzięki której skała da się łupać na cienkie płyty, z których od średniowiecza do pocz. XX w. wykonywano pokrycia dachów, przede wszystkim kościołów ale i domów mieszkalnych, pałaców. Łupkiem okładano też szczyty domów, często układając różne wzory, czasami różnokolorowe. Spotykany jako pokrycie dachów kościołów oraz dachów i ścian szczytowych wiejskich budynków w Sudetach .

Bibliografia

• Ryka W., Maliszewska A., Słownik Petrograficzny, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa , 1991 (wyd. II popr. i uzup.), .