Wał Pomorski (
niem.Die Pommernstellung) – poprawniej nazywany Pozycją Pomorską, był linią
fortyfikacjiniemieckich
wybudowanych w latach
1932
-
1937
i rozbudowanych w latach
1938
-
1939
i
1944
-
1945
na ówczesnej wschodniej granicy Niemiec w rejonie
Pojezierza Zachodniopomorskiego
. Całkowita długość pozycji w roku 1937 wyniosła ok. 235
km
.
Pozycja ta w założeniu twórców miała być tylko tzw. pozycją umocnioną, rozbudowaną pozycją polową osłaniającą rejony koncentracji wojsk i osłaniającą
Pomorze Zachodnie
w razie uderzenia wojsk polskich. Do końca
1937
roku zrealizowano budowę fortyfikacji od
Czechowa
koło
Gorzowa Wlkp.
na południu aż do okolic
Białego Boru
i
Cybulina
(południowy brzeg jeziora
Bobięcińskiego Wielkiego
). Dalej Wał Pomorski miał być tylko tzw. odcinkiem mobilizacyjnym wzmacnianym fortyfikacją polową tylko na wypadek wojny i biegł w stronę
Darłówka
gdzie miał stykać się z
Bałtykiem
. Wał Pomorski zawierał w sobie wiele znaczących fragmentów; rejon
Wałcza
to najpotężniejszy węzeł schronów na obecnym terenie Polski. Na szczycie Góry Wisielczej (151
m n.p.m.
) koło
Strzalin
powstała jedna z największych
grup warownych
w fortyfikacji niemieckiej, która posiadała około 800 m
potern
. Całość przez okres wojny nie była obsadzona i otwarta na działalność wywiadu, także polskiego.
W
1944
podjęto decyzję o przygotowaniu Wału do obrony. Pozycję uzupełniono o pozycje polowe, wybudowano kilkaset lekkich schronów dla ckm typu Ringstand 58c zwanych potocznie Tobrukami. Nieukończone fortyfikacje Wału blokowały marsz
Armii Czerwonej
i
Wojska Polskiego
od stycznia do marca
1945
.
W
Wałczu
czynny jest obecnie
skansen
na pozostałościach tzw. Grupy Warownej "Cegielnia". W okolicach wsi
Zdbice
miało miejsce przełamanie Wału Pomorskiego, we wsi znajduje się tablica pamiątkowa oraz Izba Pamięci.
Roślina mająca największe liście dorastające do 20 metrów długości to palma Raphia farinifera (Raphia ruffia), która rośnie na wyspach Oceanu Indyjskiego.