Wizyta Hassana I w Meknes w 1887 roku

Hassan I ( arab. الحسن الأول بن محمد = Al-Hassan al-Awwal ibn Muhammad, ur. 1836 w Fezie , zm. 7 czerwca 1894 w górach Atlas ) - sułtan Maroka z dynastii Alawitów , panował w latach 1873 - 1894 , syn sułtana Muhammada IV .

Po objęciu tronu po śmierci ojca Hassan I dążył do większej centralizacji władzy i zwiększenia kontroli państwa nad plemionami Berberów . Zdołał zmodernizować armię, jednak pozostałe reformy z powodu oporu plemion powiodły się tylko częściowo. Powodem ograniczonej możliwości działania państwa była restrykcyjna polityka finansowa, z pomocą której Hassan I próbował nie dopuścić do nadmiernego zadłużenia kraju. Zadłużenie mogło doprowadzić do zwiększenia zagranicznych wpływów w Maroku, co było już widoczne na przykładzie europejskiej kontroli finansowej nad Egiptem i Tunezją .

Hassan I zdołał powstrzymać dążenia europejskich mocarstw do przejęcia władzy nad Marokiem. Na konferencji w Madrycie w 1880 roku potwierdzono niepodległość kraju w zamian za zagwarantowanie równych praw handlowych trzynastu krajom Europy. Mimo to Francja i Wielka Brytania próbowały w późniejszym okresie utworzyć w Maroku swój protektorat , co jednak nie udało się z powodu sprzeciwu pozostałych krajów europejskich.

Hassan I zmarł nagle w 1894 roku na skutek ran odniesionych w działaniach zbrojnych przeciw Berberom w dolinie w górach Atlas . Następcą tronu został jego czternastoletni wówczas syn Abd al-Aziz .